Μιχαήλ Β΄ Κομνηνός Δούκας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πηγές|15|05|2015}}{{πληροφορίες προσώπου}}
O '''Μιχαήλ Β΄ Κομνηνός Δούκας''' ή Κομνηνός Δούκας ή Μιχαήλ Άγγελος, ήταν [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσπότης της Ηπείρου]] από το 1230 ως τον θάνατό του το 1266 η 1268. Κατά το διάστημα αυτό το Δεσποτάτο βρίσκονταν ανάμεσα στους Λατίνους τυχοδιώκτες αριστοκράτες και το ανερχόμενο τότε [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζάντιο]] που επανέρχονταν δυναμικά μετά την Άλωση του 1204.
 
==Η ζωή του==
Ο Μιχαήλ ήταν νόθος γιος του [[Μιχαήλ Α΄ Δούκας|Μιχαήλ Α΄ Αγγέλου]] της [[Ήπειρος|Ηπείρου]], εξορίστηκε μετά τον θάνατό του το 1215. Μετά την ήττα και την αιχμαλωσία του [[Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας|ΘεόδωρουΘεοδώρου Κομνηνού Δούκα Αγγέλου]] από τον Βούλγαρο [[Ιβάν Ασέν Β΄|Ιωάννη Β΄ Ασέν]] στην μάχη της Κλοκοτνίτσας επέστρεψε στην Ήπειρο και στέφθηκε Δεσπότης. Δεν είναι ξεκάθαρο από τις πηγές αν ήταν υποτελής στον Θεόδωρο Κομνηνό Δούκα ή στον Ιωάννη Β΄ Ασέν. Ο Μιχαήλ με το γάμο του με την [[Αγία Θεοδώρα της Άρτας|Θεοδώρα Πετραλίφα]] απέκτησε την υποστήριξη των τοπικών αρχόντων και στενές σχέσεις με την [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]]. Το 1241 ο Μιχαήλ έγινε κύριος και της [[Θεσσαλία|Θεσσαλίας]], αφού διαδέχτηκε τον θείο του Μανουήλ Άγγελο, εκεί τοπικό ηγεμόνα. Το 1248 τον επισκέφτηκε ο Πατριάρχης Νικαίας [[Γερμανός Β΄]].
 
Οι σχέσεις του Μιχαήλ Β΄ με την Νίκαια εξασφάλισαν την ουδετερότητά του κατά την κατάληψή της [[Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκης]] από τον Αυτοκράτορα της Νίκαιας [[Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης|Ιωάννη Γ΄ Βατάτζη]] το 1246. Παρόλα αυτά, αναγκάσθηκε να παραδώσει το [[Δυρράχιο]] και τα [[Σέρβια]] στην Νίκαια το 1256. Η αλαζονεία του Αυτοκράτορα της Νίκαιας τον εξαγρίωσε και συμμάχησε τελικά με τον βασιλιά της Σικελίας [[Μανφρέδος της Σικελίας|Μανφρέδο]], ο οποίος κατέλαβε τελικά το Δυρράχιο. Επίσης συμμάχησε και με τον Φράγκο πρίγκηπα της Αχαΐας [[Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος|Γουλιέλμο Β΄ Βιλλεαρδουίνο]].
 
Οι τρεις αυτοί σύμμαχοι (Ήπειρος, Σικελία, Αχαΐα), εκστράτευσαν εναντίον της Νίκαιας και το 1259 συγκρούστηκαν οι δύο στρατοί τους στην πεδιάδα της [[Μάχη της Πελαγονίας|Πελαγονίας]]. Ο μετέπειτα Αυτοκράτορας [[Μιχαήλ Η΄|Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος]] που ήταν επικεφαλής των στρατευμάτων της Νίκαιας, ως ικανότατος στρατηγός, κατάφερε και νίκησε. Κατά την διάρκεια της μάχης ο συνασπισμός των τριών κρατών διασπάστηκε καθώς ο νόθος γιος του Μιχαήλ, [[Ιωάννης Α΄ Δούκας|Ιωάννης Δούκας Άγγελος]], που βρίσκονταν στο πεδίο της μάχης, αυτομόλησε στον εχθρό, μαζί με ένοπλα τμήματα που είχε την διοίκησή τους.
 
Μετά την ήττα ο Μιχαήλ Β΄ βρήκε καταφύγιο στα νησιά του Ιονίου και η Ήπειρος καταλήφθηκε προσωρινά από τον Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο. Όμως αντιμετώπισε τέτοια αντίσταση στην γη της Ηπείρου που τα στρατεύματά του τελικά αποσύρθηκαν. Ο Μιχαήλ Β΄ επανήλθε στην Ήπειρο με την βοήθεια του Μανφρέδου Χοχενστάουφεν. Το 1264 οι Βυζαντινοί πέτυχαν άλλοιάλλη μια νίκη εναντίον του και έτσι αναγκάστηκε να αναγνωρίσει την υποτέλειαυποτέλειά του στον ΒυζαντινόΡωμαίο Αυτοκράτορα πλέον (η Κωνσταντινούπολη μόλις επανακαταλήφθηκε από την Αυτοκρατορία της Νίκαιας) Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο. Όταν ο Μιχαήλ Β΄ πέθανε, τα εδάφη του Δεσποτάτου μοιράστηκαν μεταξύ του γιου του [[Νικηφόρος Α΄ Κομνηνός Δούκας|Νικηφόρου Α΄ Κομνηνού Δούκα Αγγέλου]] ([[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Ήπειρος]]) και του [[Ιωάννης Α΄ Δούκας|Ιωάννη Α΄ Δούκα Αγγέλου]] ([[Θεσσαλία]]).
 
==Οικογένεια==