Νικόλαος Ορσίνι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 4:
Ο Νικόλαος Ορσίνι ανέλαβε την [[Παλατινή Κομητεία]] της Κεφαλληνίας και Ζακύνθου μετά το θάνατο του πατέρα του [[Ιωάννης Α’ Ορσίνι|Ιωάννη Α’ Ορσίνι]] το 1317, αναγνωρίζοντας την επικυριαρχία του βασιλιά της Νάπολης, Καρόλου Β’ των Καπέτων-Ανζού. Το 1318 αφού ανέθεσε την διοίκηση της κομητείας του στον αδελφό του [[Ιωάννης Β’ Ορσίνι|Ιωάννη Β’ Ορσίνι]], μετέβη στον θείο του [[Θωμάς Κομνηνός Δούκας|Θωμά Α’ Κομνηνό Δούκα]], Δεσπότη της Ηπείρου για να λύσει την διαφορά πού προέκυψε μετά την άρνηση του Θωμά Α’ να επιτρέψει στην αδελφή του και μητέρα του Νικολάου, Μαρία, να μετέχει στην διανομή της πατρικής τους περιουσίας. Μη φθάνοντας όμως σε λύση της διαφοράς, ο Νικόλαος σκοτώνει τον θείο του Θωμά Α’, τελευταίο απόγονο των Αγγέλων δεσποτών της Ηπείρου, που κυβέρνησαν την Ήπειρο για 114 χρόνια.
Το Δεσποτάτο της Ηπείρου διαμελίζεται. Το βόρειο τμήμα γύρω από τα [[Ιωάννινα]] κατακτάται από τους Βυζαντινούς ενώ το νότιο και μεγαλύτερο, με πρωτεύουσα την [[Άρτα]] περιέρχεται στην κυριότητα του Νικολάου, ο οποίος αφού παντρεύτηκε τη θεία του, χήρα του Θωμά Α’, Άννα Παλαιολογίνα, έλαβε τον τίτλο του δεσπότη της Ηπείρου υποτασσόμενος στο Ρωμαίο Αυτοκράτορα [[Ανδρόνικος Β' Παλαιολόγος|Ανδρόνικο Β']].
Ο βασιλιάς της Νάπολης Ροβέρτος ζήτησε αμέσως υποτέλεια και όρκο πίστης από τον Νικόλαο, ο οποίος όμως αρνήθηκε και θέλοντας να κολακέψει τους Ηπειρώτες ασπάζεται το Ορθόδοξο Δόγμα. Μετά όμως το θάνατο της συζύγου του Άννας το 1320, κρίνοντας ότι η φιλία του προς τους Βενετούς θα ήταν προτιμότερη από αυτή των ανίσχυρων Παλαιολόγων, έδωσε όρκο υποτελείας στους Βενετούς, λαμβάνοντας ταυτόχρονα βοήθεια για να καταλάβει και την υπόλοιπη Ήπειρο. Επωφελούμενος από την διαμάχη
==Οικογένεια==
Ο Νικόλαος Ορσίνι ήταν σύζυγος της Άννας Παλαιολογίνας, κόρης του [[Μιχαήλ Θ' Παλαιολόγος|Μιχαήλ Θ']] αυτοκράτορα των Ρωμαίων και της Ρίτας Χετουμιδών της Μικράς Αρμενίας. Δεν έκαναν τέκνα.
| |||