Μανφρέδος της Σικελίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Μανφρέδος γεννήθηκε στην [[Venosa]] της επαρχίας [[Vasilicata]]. Αρχικά είχε πάρει το επώνυμο της μητέρας του, σπούδασε στο Παρίσι και τη Μπολόνια και είχε την ίδια αγάπη με τον πατέρα του για την ποίηση και την επιστήμη. Ο Φρειδερίκος Β΄ φαίνεται ότι τον θεωρούσε ως νόμιμο υιό του: αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι την αδελφή του Μανφρέδου από την ίδια μητέρα, την Kονστάνς, την πάντρεψε με τον [[Ιωάννης Γ' Δούκας Βατάτζης|Ιωάννη Γ'Γ΄ Βατάτζη]] αυτοκράτορα της Νίκαιας και ότι με τη διαθήκη του τον έχρισε πρίγκηπα στον Τάραντα και αντιπρόσωπο στην Ιταλία του ετεροθαλούς αδελφού του [[Κόνραντ Δ΄ της Γερμανίας|Κόνραντ Δ']].

==Βασιλιάς της Σικελίας 1258-1266==

Όταν το επόμενο έτος μια φήμη ανέφερε ότι ο Κορραδίνος απεβίωσε, ο Μανφρέδος στέφθηκε βασιλιάς της Σικελίας στο Παλέρμο. Όταν η φήμη αποδείχθηκε λανθασμένη, ο Μανφρέδος, υποστηριζόμενος και από το πλήθος, απάντησε στους απεσταλμένους του Κορραδίνου ότι απαιτείται ισχυρή εξουσία. Αν και πάπας κήρυξε άκυρη τη στέψη, ο Μανφρέδος κέρδιζε έδαφος με τους Γιβελλίνους στην κεντρική και Β. Ιταλία: οι Φλωρεντίνοι τον ανακύρηξαν προστάτη της Τοσκάνης και συγκλητικό των Ρωμαίων. Τo 1262 πάντρευσε την κόρη του Κωνσταντία με τον [[Πέτρος Γ' της Αραγωνίας|Πέτρο Γ' Βαρκελώνης]], βασιλιά της Αραγωνίας. Ο πάπας [[Ουρβανός Δ']] κατατρόμαξε και αφού προσπάθησε να πωλήσει τη Σικελία στον Ριχάρδο Ανζού, δευτερότοκο υιό του [[Ιωάννης της Αγγλίας|Ιωάννη]] βασιλιά της Αγγλίας, τελικά το 1263 την έδωσε στον [[Κάρολος ο Ανδεγαυός|Κάρολο A' Καπέτων-Ανζού]] με ανταλλάγματα. O Kάρολος ήταν σύζυγος της Βεατρίκης κόμισσας της Προβηγκίας. Εισέβαλε με 30.000 στρατιώτες στη ΒΔ Ιταλία το 1265 και κατέβαλε πολλά οχυρά των Γιβελλίνων και το 1266 στέφθηκε μόνος του στη Ρώμη. Προχωρώντας συνάντησε το στρατό του Μανφρέδου στο [[BeneventoΜπενεβέντο]] της Καμπανίας και τον νίκησε. Ο Μανφρέδος αντί να φύγει, κινήθηκε στο κέντρο της σύγκρουσης και σκοτώθηκε. Το σώμα του ετάφη στο πεδίο της μάχης, αλλά αργότερα τα λείψανά του πετάχθηκαν στον ποταμό GariglianoΓκαριλιάνο, σύνορο του βασιλείου με το παπικό κράτος.

Όταν το 1268 ο Κορραδίνος θα έρθει 16 ετών να διεκδικήσει την κληρονομία του, θα νικηθεί από τον Κάρολο Α' στο [[TagliacozzoΤαλιακότσο]] της περιοχής AbruzzoΑμπρούτσο και θα εκτελεστεί, ο τελευταίος των Χοχενστάουφεν.

Το 1282 με τους ''Σικελικούς Εσπερινούς'' ο γαμπρός του Μανφρέδου, Πέτρος Γ'Γ΄ θα διώξειεκδιώξει τους Γάλλους από το νησί της Σικελίας και θα γίνει βασιλιάς της. Οι Γάλλοι θα κρατήσουν τη Ν.Ιταλία (βασίλειο της Νάπολης). H Καπέτοι-Ανζού και οι συγγενείς τους Βαλουά-Ανζού θα μείνουν ως το 1442 στο βασίλειο της Νάπολης, οπότε θα τους διαδεχθούν και εκεί οι βασιλείς της Αραγωνίας.

Ο Μανφρέδος ίδρυσε (1256-1263) την πόλη [[ManfredoniaΜανφρεντόνια]] στην Απουλία. Ήταν ευγενής, μεγαλόθυμος, όμορφος και με ευφυής. Τον αναφέρει ο [[Δάντης]] στη [[Θεία Κωμωδία]] να περιμένει έξω από το Καθαρτήριο ώσπου να εξιλεωθεί για τους αφορισμούς.

* Βεατρίκη, π.1258 - πριν το 1307, νυμφεύτηκε πρώτα τον Rainer Gherardesca και έπειτα τον [[Μάνφρεντ Δ' του Σαλούτσο|Μάνφρεντ Δ'Δ΄ Αλεράμιτσι]], μαρκήσιο του Σαλούτσο. Έκτος απόγονός τους είναι ο [[Έρκολε Α' Έστε]], δούκας της Φερράρας[[Φερράρα]].

* ΈντζιοΈντσιο, π.1261 - π.1301

Η Ελένη Αγγελίνα συνελήφθη στη μάχη του BeneventoΜπενεβέντο το 1266 και φυλακίστηκε στο κάστρο [[Nocera Inferiore]] της Καμπανίας ώσπου απεβίωσε το 1271. Οι τρεις υιοί της Ελένης Αγγελίνας, αφού τυφλώθηκαν φυλακίστηκαν στο [[CastelΚαστέλ delντελ MonteΜόντε]] της Απουλίας, ενώ οι δύο κόρες της φυλακίστηκαν για ένα διάστημα στο [[CastelΚαστέλ dell'ντελ OvoΌβο]] της Νάπολης και μετά ελευθερώθηκαν.

* Βεατρίκη Χοχενστάουφεν, που παντρεύθηκεπαντρεύτηκε τον Μάνφρεντ Δ' Αλεράμιτσι, μαρκήσιο του Σαλούτσο, υιό του Θωμά Α'Α΄, μαρκησίου του Σαλούτσο.