Νικόλαος Δημητρακόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Νομοθετικό έργο: + |
μ →Νομοθετικό έργο: + |
||
Γραμμή 22:
# ο νόμος '''ΓΩΛΣΤ΄/1911''' "Περί ζωοκλοπίας και ζωοκτονίας", με την εφαρμογή του οποίου πατάχθηκε η ζωοκλοπή, (που αποτελούσε την κυριότερη μάστιγα της υπαίθρου), με επίταση ποινών, δημιουργία ειδικών αποσπασμάτων, εκτοπισμούς με αστυνομική επιτήρηση, απόδοση κλαπέντος κλπ.<ref>Σημειώνεται ότι η Κρήτη στην οποία το φαινόμενο υπήρξε ιδιαίτερα έντονο δεν είχε ακόμα ενσωματωθεί με την Ελλάδα</ref> Με τον νόμο αυτό ουσιαστικά παγιώθηκε η αγροτική ασφάλεια προκαλώντας ιδιαίτερη ανακούφιση στον κόσμο της υπαίθρου<ref>Δημητρακόπουλος σ.367</ref> <ref>Πετρακάκος σ.40</ref> <ref>Αρτεμάκης - Χατζηφώτης σ.179</ref>
# ο νόμος '''ΓΩΛΖ΄/1911''' "Περί συμβατικού τόκου, τοκογλυφίας κλπ" με την εφαρμογή του οποίου πατάχθηκε με ακυρότητα, ακόμα και με αναδρομική ισχύ, οποιαδήποτε σύμβαση που αποδεικνυόταν τοκογλυφική, ή αισχροκερδής. Η σημαντικότητα αυτού του νόμου, που συνάμα υπήρξε πρωτοποριακός σε ευρωπαϊκό επίπεδο, διαφαίνεται από τον ίδιο τον εισηγητικό λόγο του Δημητρακόπουλου στη Βουλή για τους δανειολήπτες και κυρίως τους αγρότες<ref>Πετρακάκος σ.356</ref>: «''ίνα επαρκέσωσι εις επειγούσας ανάγκας και ιδίως προς καλλιέργειαν, λαμβάνουσιν ωρισμένας παροχάς, μη δυνάμενοι ι ίδιοι να υπολογίσωσι το μέγεθος της αντιπαροχής, ή πιεζόμενοι εξ ανάγκης υπόσχονται αντιπαροχήν πλεονεκτικήν, παρεχομένην εις το μέλλον, συνισταμένην δε κυρίως εις το προϊόν των κτημάτων των''», συμπληρώνοντας σχετικά «''σύμβαση κατά την οποίαν ο εις των συμβαλλομένων'' (πιστωτής), διαφαίνεται ότι εκμεταλλεύεται την επιπολαιότητα ή την γνωστήν εις αυτόν ανάγκην, την πνευματικήν αδυναμίαν, κουφότητα, απειρίαν ή την ψυχικήν έξαψιν του λαμβάνοντος την πίστωσιν, συνομολογών ή λαμβάνων υπέρ εαυτού, ή τρίτου, περιουσιακά ωφελήματα, τα οποία αναλόγως των ειδικών περιστάσεων εισίν εν προφανεί δυσαναλογία προς την γενομένην παρ΄ αυτού παροχήν καθίσταται άκυρος''». Ο νόμος αυτός περιελήφθη αργότερα στον [[Αστικός Κώδικας|Αστικό Κώδικα]] (αρθ.179, 294).
# ο νόμος '''ΓΨΠ΄/1911''' "Περί διαθηκών" με τον οποίο και δόθηκε τέλος στο περιβόητο "Ψήφισμα του Κυβερνήτου" της 11ης Φεβρουαρίου 1830, αναφερόμενο στον εγκάθετο υπό των Μεγάλων Δυνάμεων κυβερνήτη του τότε ελληνικού προτεκτοράτου των, [[Ιωάννης Καποδίστριας|Ιωάννη Καποδιστρια]]<ref>Όνομα εξελληνισμένο από τον τίτλο που είχε απονεμηθεί στον πατέρα του, Capo di Istria (= ακρωτηρίου της Ιστρίας)</ref>. Το ψήφισμα αυτό με το οποίο διεπόταν το δίκαιο των διαθηκών αποτελούσε συρραφή άρθρων εκ του ρωμαϊκού και βυζαντινού δικαίου τελείως αναχρονιστικού αλλά και δυσνόητου. Ο [[Παύλος Καλλιγάς]] σημείωνε ότι περιείχε «''όλως ανοικείους διατάξεις''". Στον εισηγητικό του λόγο για την ψήφιση του νέου νόμου, ο εισηγητής υπουργός Δημητρακόπουλος σημείωνε: «''Με την ψήφιση του παρόντος καταλύεται η δυναστεία του ψηφίσματος του Κυβερνήτου''»<ref>Δημητρακόπουλος "Πολιτικά" σ.363</ref>. Σημειώνεται ότι οι ρυθμιστικές διατάξεις του νόμου αυτού που ικανοποιούσαν πλέον τις σύγχρονες ανάγκες περιελήφθησαν ¨''αμετάβλητες''" στον ισχύοντα Αστικό Κώδικα, αφού όπως σημείωνε ο καθηγητής του Αστικού Δικαίου [[Γεώργιος Μπαλής]], "''ο νόμος του Δημητρακόπουλου "Περί διαθηκών", ήταν προϊόν επεξεργασίας εξόχων νομικών και ουδεμία συγκεκριμένη ατέλειά του διαπιστώθηκε''".
# οι νόμοι '''ΓΨΜΗ΄/1911''', '''ΓϠΛΘ΄/1911''', '''ΓΨΜΓ'/1911''' και '''ΓΨΖ΄/1911''' που αφορούσαν την επιτάχυνση της εκδίκασης των υποθέσεων, αποτελούσαν μέρος μιας των πέντε σειρών νομοθετημάτων με βάση το αστικό δικονομικό δίκαιο. Για την σημειούμενη εξαιρετική βραδύτητα απονομής της δικαιοσύνης δήλωνε ο Δημητρακόπουλος στη Βουλή:<br>«''Εκείνο το οποίον τυγχάνει καθολικόν νόσημα παρ΄ ημίν και το οποίον αποτελεί αυτόχρημα άρνησιν πάσης δικαιοσύνης είναι η βραδύτης, με την οποίαν απονέμεται αύτη. Βραδύτης ανήκουστος, άγνωστος εις οιανδήποτε πολιτισμένην χώραν ... Δαπάναι κολοσσιαίαι υπερβαίνουσαι ουχί σπανίως και το αντικείμενον της δίκης, παρέλκυσις και παράτασις του δικαστικού αγώνος, υπό όρους ενίοτε επίσης οδυνηρούς και δια τον νικητήν και δια τον ηττηθέντα. Τοιουτοτρόπως ο δικαστικός αγών και ανεξαρτήτως της εκβάσεώς του αποβάλλει παρ΄ ημίν τον προορισμόν του εκ των όρων, υπό τους οποίους διεξάγεται. Είναι περιττόν να υποδείξω τα τραύματα, άτινα υφίσταται η χώρα ημών εκ της τοιαύτης καταστάσεως/''»<ref>Δημητρακόπουλος "Πολιτικά" σ.353</ref>
# ο νόμος '''ΓϠΝ΄/1911''' "Περί ευθύνης οδηγών οχημάτων"
# ο νόμος '''ΓϠΛΔ΄/1911''' "Περί υγιεινής και ασφαλείας εργατών"
| |||