Ιπποκόων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ σήμανση για έλλειψη πηγών |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2:
Ο '''Ιπποκόων''' ήταν πρόσωπο της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, νόθος γιος του [[Οίβαλος|Οιβάλου]], βασιλιά της [[Αρχαία Σπάρτη|Σπάρτης]], και της [[Νύμφες|νύμφης]] Βατείας (ή της βασίλισσας Γοργοφόνης, και άρα νόμιμος, κατ' άλλη εκδοχή). Επομένως ο Ιπποκόων ήταν [[ετεροθαλής αδελφός]] του [[Ικάριος ο Λακεδαιμόνιος|Ικαρίου]] και του [[Τυνδάρεως|Τυνδάρεω]]. Το όνομα «Ιπποκόων» σημαίνει «αυτός που καταλαβαίνει τους ίππους».
Μεγαλύτερος στην ηλικία από τα αδέλφια του, ο Ιπποκόων, μόλις απεβίωσε ο πατέρας τους, τα έδιωξε από τη Σπάρτη και σφετερίσθηκε έτσι την εξουσία. Είχε ήδη τότε 12
* Συμμάχησαν με τον [[Νηλέας|Νηλέα]] εναντίον του Ηρακλή.
* Αρνήθηκαν να εξαγνίσουν τον Ηρακλή μετά τον φόνο του [[Ίφιτος του Ευρύτου|Ιφίτου]].
Γραμμή 9:
Τότε ο Ηρακλής εισέβαλε στη [[Λακεδαίμονα]], αλλά τραυματίσθηκε και υποχρεώθηκε να επιστρέψει στη βάση του. Αφού πέρασε λίγος καιρός, ο Ηρακλής συμμάχησε με τον [[Κηφέας|Κηφέα]] και τους γιους του, και επέστρεψε στη Λακωνία. Σε μάχη που επακολούθησε, ο Ιπποκόων και τα παιδιά του σκοτώθηκαν. Αμέσως μετά ο Ηρακλής αποκατέστησε τον Τυνδάρεω στον θρόνο του.
Αναφέρεται από τον [[Παυσανίας|Παυσανία]] (Γ΄ 15, 3) ότι στη Σπάρτη υπήρχε ιερό του Ηρακλέους με άγαλμα που παρίστανε τον ήρωα να κρατά όπλα, πράγμα που συμβόλιζε τον αγώνα του εναντίον του Ιπποκόωντα και υπέρ του Τυνδάρεω.<ref>''Εθνος της Κυριακής'', ένθετο ''Πατριδογνωσία'', τεύχος 13
* Με το όνομα Ιπποκόων αναφέρεται στην ''[[Ιλιάδα]]'' (Κ 518) και ένας συγγενής και σύμμαχος του βασιλιά της [[Θράκη|Θράκης]], του [[Ρήσος (μυθολογία)|Ρήσου]]: ''«... στων Τρώων το στρατόπεδο κι εσήκωσε απ' τον ύπνον / των Θρακών έναν αρχηγόν, εξάδελφον του Ρήσου, / τον μέγαν Ιπποκόωντα. Και ως εσηκώθη εκείνος / κι είδε των ίππων έρημον τον τόπον, και τους άνδρες / να σπαρταρούν στο αίμα τους, βοήν έσυρε πόνου / κι εφώναξε κατ' όνομα τον ποθητόν του φίλον.»'' (Κ 517-522, μετάφραση Ι. Πολυλά)
Γραμμή 19:
* Κρουσίου: ''Λεξικόν Ομηρικόν'', διασκευή από την έκτη γερμανική έκδοση υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήνα 1901, σελ. 426
==
{{παραπομπές|2}}
| |||