Νικόλαος Δημητρακόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Νομοθετικό έργο: + |
|||
Γραμμή 23:
# ο νόμος '''ΓΩΛΖ΄/1911''' "Περί συμβατικού τόκου, τοκογλυφίας κλπ" με την εφαρμογή του οποίου πατάχθηκε με ακυρότητα, ακόμα και με αναδρομική ισχύ, οποιαδήποτε σύμβαση που αποδεικνυόταν τοκογλυφική, ή αισχροκερδής. Η σημαντικότητα αυτού του νόμου, που συνάμα υπήρξε πρωτοποριακός σε ευρωπαϊκό επίπεδο, διαφαίνεται από τον ίδιο τον εισηγητικό λόγο του Δημητρακόπουλου στη Βουλή για τους δανειολήπτες και κυρίως τους αγρότες<ref>Πετρακάκος σ.356</ref>: «''ίνα επαρκέσωσι εις επειγούσας ανάγκας και ιδίως προς καλλιέργειαν, λαμβάνουσιν ωρισμένας παροχάς, μη δυνάμενοι ι ίδιοι να υπολογίσωσι το μέγεθος της αντιπαροχής, ή πιεζόμενοι εξ ανάγκης υπόσχονται αντιπαροχήν πλεονεκτικήν, παρεχομένην εις το μέλλον, συνισταμένην δε κυρίως εις το προϊόν των κτημάτων των''», συμπληρώνοντας σχετικά «''σύμβαση κατά την οποίαν ο εις των συμβαλλομένων'' (πιστωτής), διαφαίνεται ότι εκμεταλλεύεται την επιπολαιότητα ή την γνωστήν εις αυτόν ανάγκην, την πνευματικήν αδυναμίαν, κουφότητα, απειρίαν ή την ψυχικήν έξαψιν του λαμβάνοντος την πίστωσιν, συνομολογών ή λαμβάνων υπέρ εαυτού, ή τρίτου, περιουσιακά ωφελήματα, τα οποία αναλόγως των ειδικών περιστάσεων εισίν εν προφανεί δυσαναλογία προς την γενομένην παρ΄ αυτού παροχήν καθίσταται άκυρος''». Ο νόμος αυτός περιελήφθη αργότερα στον [[Αστικός Κώδικας|Αστικό Κώδικα]] (αρθ.179, 294).
# ο νόμος '''ΓΨΠ΄/1911''' "Περί διαθηκών" με τον οποίο και δόθηκε τέλος στο περιβόητο "Ψήφισμα του Κυβερνήτου" της 11ης Φεβρουαρίου 1830, αναφερόμενο στον εγκάθετο υπό των Μεγάλων Δυνάμεων κυβερνήτη του τότε ελληνικού προτεκτοράτου των, [[Ιωάννης Καποδίστριας|Ιωάννη Καποδιστρια]]<ref>Όνομα εξελληνισμένο από τον τίτλο που είχε απονεμηθεί στον πατέρα του, Capo di Istria (= ακρωτηρίου της Ιστρίας)</ref>. Το ψήφισμα αυτό με το οποίο διεπόταν το δίκαιο των διαθηκών αποτελούσε συρραφή άρθρων εκ του ρωμαϊκού και βυζαντινού δικαίου τελείως αναχρονιστικού αλλά και δυσνόητου. Ο [[Παύλος Καλλιγάς]] σημείωνε ότι περιείχε «''όλως ανοικείους διατάξεις''". Στον εισηγητικό του λόγο για την ψήφιση του νέου νόμου, ο εισηγητής υπουργός Δημητρακόπουλος σημείωνε: «''Με την ψήφιση του παρόντος καταλύεται η δυναστεία του ψηφίσματος του Κυβερνήτου''»<ref>Δημητρακόπουλος "Πολιτικά" σ.363</ref>. Σημειώνεται ότι οι ρυθμιστικές διατάξεις του νόμου αυτού που ικανοποιούσαν πλέον τις σύγχρονες ανάγκες περιελήφθησαν ¨''αμετάβλητες''" στον ισχύοντα Αστικό Κώδικα, αφού όπως σημείωνε ο καθηγητής του Αστικού Δικαίου [[Γεώργιος Μπαλής]], "''ο νόμος του Δημητρακόπουλου "Περί διαθηκών", ήταν προϊόν επεξεργασίας εξόχων νομικών και ουδεμία συγκεκριμένη ατέλειά του διαπιστώθηκε''".
# οι νόμοι '''ΓΨΟΘ΄/1911'''/ '''ΓΩΖ΄/1911''', '''ΓΨΜΗ΄/1911''', '''ΓϠΛΘ΄/1911''', '''ΓΨΜΓ'/1911''' και '''ΓΨϞΖ΄/1911''' που αφορούσαν την επιτάχυνση της εκδίκασης των υποθέσεων, αποτελούσαν μέρος μιας των πέντε σειρών νομοθετημάτων με βάση το αστικό δικονομικό δίκαιο. Για την σημειούμενη εξαιρετική βραδύτητα απονομής της δικαιοσύνης δήλωνε ο Δημητρακόπουλος στη Βουλή:<br>«''Εκείνο το οποίον τυγχάνει καθολικόν νόσημα παρ΄ ημίν και το οποίον αποτελεί αυτόχρημα άρνησιν πάσης δικαιοσύνης είναι η βραδύτης, με την οποίαν απονέμεται αύτη. Βραδύτης ανήκουστος, άγνωστος εις οιανδήποτε πολιτισμένην χώραν ... Δαπάναι κολοσσιαίαι υπερβαίνουσαι ουχί σπανίως και το αντικείμενον της δίκης, παρέλκυσις και παράτασις του δικαστικού αγώνος, υπό όρους ενίοτε επίσης οδυνηρούς και δια τον νικητήν και δια τον ηττηθέντα. Τοιουτοτρόπως ο δικαστικός αγών και ανεξαρτήτως της εκβάσεώς του αποβάλλει παρ΄ ημίν τον προορισμόν του εκ των όρων, υπό τους οποίους διεξάγεται. Είναι περιττόν να υποδείξω τα τραύματα, άτινα υφίσταται η χώρα ημών εκ της τοιαύτης καταστάσεως/''»<ref>Δημητρακόπουλος "Πολιτικά" σ.353</ref><br>Έτσι με τους παραπάνω νόμους ο Δημητρακόπουλος πέτυχε την δραστική μείωση των δικονομικών ακυροτήτων που κατά τον ίδιον αποτελούσαν «''την μεγίστην των πληγών ...την πλουσιωτέραν πηγήν της στρεψοδικίας και της παρελκύσεως των υποθέσεων''». Συγκεκριμένα με τον ν '''ΓΨΟΘ΄''' που τροποποιούσε σχετικά άρθρα της [[Πολιτική Δικονομία|ΠολΔικ]] (201, 807 και 808) εξειδίκευσε περιοριστικά τους λόγους αναίρεσης, ενώ με τον ν. '''ΓΩΖ''' που τροποποιούσε ομοίως τα άρθρα 181 και 515 επήλθε δραστικός περιορισμός της έφεσης κατά των "''προδικαστικών αποφάσεων''".<ref>Παρότι ο Δημητρακόπουλος είχε αντιληφθεί ότι οι διαδικασίες επί προδικαστικών αποφάσεων ήταν ο βασικός
# ο νόμος '''ΓϠΝ΄/1911''' "Περί ευθύνης οδηγών οχημάτων", που πρόκειται για έναν πρωτοποριακό στην εποχή του νόμο έναντι του νεαρού τότε μέσου μετακίνησης, του αυτοκινήτου, που εγκυμονούσε ιδιαίτερους κινδύνους, έναντι των οποίων, όπως δήλωνε ο Δημητρακόπουλος η ελληνική κοινωνία ήταν "''άοπλος''". Έτσι με τον νόμο αυτό θεμελιώθηκε και διευρύνθηκε η αντικειμενική ευθύνη στους οδηγούς, κατόχους και ιδιοκτήτες, ανεξάρτητα βαθμού υπαιτιότητας, πλην όμως μαχητά τεκμαιρόμενη, για ζημιές σε πρόσωπα και πράγματα "''ίνα προστατεύση την κοινωνίαν την δουλεύουσαν και πλειστάκις αδικουμένην''", κατά τη δημητρακοπούλεια διατύπωση<ref>Δημητρακόπουλος "
# ο νόμος '''ΓϠΛΔ΄/1911''' "Περί υγιεινής και ασφαλείας εργατών". Σημαντικός φιλεργατικός νόμος, που για πρώτη φορά θεσπίστηκαν συγκεκριμένα κατάλληλα μέτρα στους εργοδότες για τη διασφάλιση των εργαζομένων κατά κινδύνων ζωής, υγείας αλλά και άνετης αξιοπρεπούς διαβίωσης αυτών στους χώρους εργασίας των, προβλέποντας και αυστηρές κυρώσεις κατά των παραβατών.
# ο νόμος '''ΓϠΟΓ΄/1912''', (31 Δεκεμβρίου 1911 - 3 Ιανουαρίου 1912), "Περί δικηγόρων", που ουσιαστικά αποτέλεσε δικηγορικό κώδικα που ρύθμιζε προσόντα, διορισμούς, δικαιώματα και υποχρεώσεις των δικηγόρων, του ασυμβίβαστου καθώς και θέματα συγκρότησης δικηγορικών συλλόγων κ.ά.
| |||