Λεονάρδος Γ΄ Τόκκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 2:
Ο '''Λεονάρδος Γ΄ Τόκκος''' ([[1448]] – [[1479]]) ήταν [[Παλατινοί Κόμητες|Κόμης Παλατινός]] [[Κεφαλονιά|Κεφαλληνίας]], [[Ζάκυνθος|Ζακύνθου]] και [[Ιθάκη|Ιθάκης]], Δούκας [[Λευκάδα|Λευκάδας]] και [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσπότης της Ηπείρου]] (Κύριος της [[Άρτα|Άρτας]]) ως Λεονάδρος Α΄ Τόκκος.
==Βιογραφία==
Διαδέχτηκε τον αποθανόντα πατέρα του [[Κάρολος Β΄ Τόκκος|Κάρολο Β΄ Τόκκο]] το 1448 και επειδή ήταν ανήλικος, την διακυβέρνηση του κράτους ανέλαβε ως επίτροπος η μητέρα του Ramondina Ventimiglia, η οποία δεν μπόρεσε να εμποδίσει την κατάληψη της Άρτας στις 24 Μαρτίου 1449 από τους Τούρκους. Ο Λεονάρδος, που βρέθηκε όμηρος στη Θεσσαλονίκη, κατόρθωσε να δραπετεύσει και αφού έφθασε στην Λευκάδα ανέλαβε την διοίκηση του Κράτους του το 1451 ως υποτελής του Βασιλιά της Σικελίας-Νεάπολης Αλφόνσου. Λόγω της συνεχιζόμενης προέλασης των Τούρκων ο Λεονάρδος, θέλοντας να έχει με το μέρος του τους Ορθόδοξους υπηκόους του, επανίδρυσε τον καταργηθέντα από τον [[Ματθαίος Α΄ Ορσίνι|Ματθαίο
Ο Σουλτάνος στο μεταξύ κυρίευσε την [[Αθήνα]] και την [[Πελοπόννησο]] εκτός από μερικά κάστρα της, που έμειναν στους Παλαιολόγους. Τότε περίπου δέκα χιλιάδες Πελοποννήσιοι και πολλοί Βενετοί στρατιώτες με τις οικογένειές τους κατέφυγαν στην Ζάκυνθο με την συγκατάθεση του Λεονάρδου, όπου τους παραχωρήθηκαν κτήματα για καλλιέργεια. Ο Λεονάρδος νυμφεύτηκε την Μελίτσα της Σερβίας η οποία απεβίωσε το 1464. Στην συνέχεια το 1477 νυμφεύεται την Francesca Marzano, εγγονή του Βασιλιά της Νεάπολης, γεγονός που δυσαρέστησε τους Βενετούς, οι οποίοι φοβήθηκαν μην περάσει και πάλι η [[Παλατινή Κομητεία]] Κεφαλληνίας-Ζακύνθου στην επιρροή του Βασιλείου της Νεάπολης.
| |||