Αρχαία μακεδονική γλώσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

:''Κατά την άποψή μας ο ελληνικός χαρακτήρας των περισσότερων ονομάτων είναι προφανής και είναι δύσκολο να σκεφθούμε οποιαδήποτε ελληνοποίηση οφειλόμενη σε πλήρη δανεισμό [...] Η μειοψηφία των ονομάτων που δεν φαίνονται ελληνικά [...] ίσως οφείλεται σε επιδράσεις υποστρωμάτων ή επιστρωμάτων (όπως συμβαίνει παντού στην Ελλάδα). Η Μακεδονική λοιπόν μπορεί να ιδωθεί ως ελληνική διάλεκτος, χαρακτηριζόμενη από την περιφερειακή της θέση και τις τοπικές της προφορές. Όμως, αντίθετα με πρότερες απόψεις που την προσδιόριζαν ως αιολική διάλεκτο [...] θα πρέπει να σκεφθούμε πλέον τη σχέση της με τη Βορειοδυτική Ελληνική [...] Χρειάζεται να αναμένουμε νέες ανακαλύψεις, αλλά ίσως μπορούμε διστακτικά να συμπεράνουμε ότι η Μακεδονική είναι Βορειοδυτική Ελληνική''.

Οι ισχνές μαρτυρίες είναι ανοικτές σε ποικίλες ερμηνείες, και δεν υπάρχει οριστική απάντηση στο ερώτημα αν η αρχαία Μακεδονική ήταν στην πραγματικότητα ελληνική διάλεκτος. Το πιθανότερο είναι ότι η Μακεδονική δεν ήταν αρχαία ελληνική διάλεκτος στηριζόμενη στο αττικό ή το ιωνικό ''παράδειγμα'', εξ ου και ο συχνός προσδιορισμός της ως ''αποκλίνουσα ελληνική διάλεκτος''.

Σε αυτό το σημείο έχει ενδιαφέρον να τονιστούν οι απόψεις των ειδικών της μακεδονικής ιστορίας, όπως ο Nicholas Goeffrey Lempiere Hammond (Χάμοντ) και ο Hermann Bengtson (Μπένγκτσον). Ο Ηammond θεωρεί τη Μακεδονική διάλεκτο της Ελληνικής, και ενώ αρχικά (1972) πίστευε ότι ανήκε στην αιολική ομάδα, τελικώς κατέληξε στη βορειοδυτική ελληνική ομάδα (1989), μετά από τις ανακαλύψεις που έγιναν στην Πέλλα τη δεκαετία του 1980. Συγκεκριμένα αναφέρει : «συμπερασματικά, η γλώσσα των Μακεδόνων ήταν μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη μορφή της Ελληνικής, που αντιστάθηκε στις εξωτερικές επιδράσεις και ήταν συντηρητική στην προφορά. Παρέμεινε έτσι μέχρι τον τέταρτο αιώνα, όταν υποτάχθηκε ολοκληρωτικά στην πλημμυρίδα της Κοινής Ελληνικής. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη π.χ. ότι οι Μακεδόνες υιοθέτησαν ποτέ την Ιλλυρική ή τη Θρακική ως γλώσσα τους. Κανείς ποτέ δεν υπαινίχθηκε ότι οι Μακεδόνες μιλούσαν Θρακικά, αν και ο Δημοσθένης και διάφοροι άλλοι θα χαίρονταν πάρα πολύ αν το είχαν κάνει».

Ο Herman Bengtson στα ειδικά βιβλία του για τη Μακεδονία, αλλά και στα γενικότερά του για την ελληνική ιστορία, όπως το Griechisce Geschichte : Von den Anfaengen bis in die Remische Kaiserzeit (Ελληνική Ιστορία: Από την Αρχή μέχρι τα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) αναφέρει «Για τους σύγχρονους μελετητές το γλωσσολογικό υλικό από ανθρωπωνύμια, τοπωνύμια, ονόματα μηνών και θρησκευτικούς όρους ωθεί στο συμπέρασμα ότι οι Μακεδόνες ήταν ελληνόφωνος πληθυσμός. Η υπόθεση του ινδοευρωπαϊστή P. Kretschmer (Κρέτσμερ), ότι οι Μακεδόνες ήταν ένας ανάμεικτος Ελληνο-Ιλλυρικός λαός είναι λίγο πειστική. Έτσι, με τη σημαντική εξαίρεση του Julius Kaerst, η πλειοψηφία των σύγχρονων ιστορικών υποστηρίζει την ελληνοφωνία των Μακεδόνων, εντάσσοντάς τους στην ομάδα των βορειοδυτικών Ελλήνων.