Μάγισσες του Σάλεμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

H '''δίκη των μαγισσών του Σάλεμ''' είναι ένα περιβόητο περιστατικό της αποικιακής ιστορίας των [[ΗΠΑ|Ηνωμένων Πολιτειών]], το οποίο οδήγησε στην καταδίκη και εκτέλεση κατοίκων του χωριού [[Σάλεμ (Μασαχουσέτη)|Σάλεμ]] στη [[Μασαχουσέτη]] το [[1692]] με την κατηγορία της [[μαγεία|μαγείας]]. Αποτελώντας μια νοητή "συνέχεια" των [[κυνήγι μαγισσών|κυνηγιών μαγισσών]] της μεσαιωνικής Ευρώπης, οι δίκες μαγισσών ανήκουν στην προτεσταντική διωκτική παράδοση<ref>{{cite news|url=http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_18/01/2004_90474|title=Συμβίωση με τον διάβολο της φαντασίας μας |last=Καραπιδάκης|first=Ν. Ε. |date=18-01-2004|work=Πολιτισμός|publisher=Καθημερινή|accessdate=19-09-2009}}</ref> και το περιστατικό αυτό έχει χρησιμοποιηθεί έκτοτε ως γλαφυρό παράδειγμα, σε τομείς όπως η [[πολιτική]] αλλά και η [[λογοτεχνία]], για τους κινδύνους που κρύβει ο θρησκευτικός φανατισμός, οι ψευδείς κατηγορίες και η κυβερνητική παρείσφρηση στις προσωπικές ελευθερίες του ατόμου<ref>Adams, Gretchen A. The Specter of Salem: Remembering the Witch Trials in Nineteenth-Century America, Chicago, U of Chicago P, 2009</ref>.

 

Την επόμενη μέρα, έφτασαν στην πόλη δυο δικαστές, ο [[Τζον Χάθορν]] κι ο [[Τζόναθαν Κόργουιν]]. Η Σάρα Γκουντ αρνήθηκε ότι έχει σχέση με τη μαγεία. Ωστόσο, κατά την απολογία της, μια από τις κοπέλες άρχισε να καταλαμβάνεται από σπασμούς και οι υπόλοιπες, ακολουθώντας το παράδειγμά της, ούρλιαζαν πως το πνεύμα της Σάρα τους επιτίθετο. Μια γυναίκα στον τόπο της δίκης, η [[Μάρθα Κόρι]], σηκώθηκε και έβαλε τα γέλια βλέποντας τα κορίτσια να παίζουν θέατρο απροκάλυπτα (αργότερα κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε κι η ίδια σε θάνατο). Το ίδιο επαναλήφθηκε και κατά την απολογία της Σάρα Όσμπορν και της Τιτούμπα, η οποία ήταν η μόνη από τις τρεις που ομολόγησε ότι την είχε επισκεφτεί ο Σατανάς και ζήτησε να τον υπηρετήσει, ενώ αποκάλυψε ότι δεν ήταν μόνο εκείνη στην πόλη που συνεργαζόταν με το Σατανά. Η ομολογία της αυτή έσπειρε πανικό και υστερία στο Σάλεμ, και άρχισε ένα "[[κυνήγι μαγισσών]]".

 

 

Οι τρεις αυτές γυναίκες κατηγορήθηκαν για [[μαγεία]] και την [[1 Μαρτίου|1η Μαρτίου]] οδηγήθηκαν στη φυλακή. Από εκείνη τη στιγμή, όποιος καταγγέλλεται από τα κορίτσια συλλαμβάνεται και περνά από δίκη με μηδαμινές πιθανότητες επιβίωσης, ενώ και άλλα μέλη της κοινωνίας κατηγορούν συμπολίτες τους για επίθεση. Μέχρι τον Ιούνιο, πάνω από 100 άτομα έχουν καταγγελθεί. Οι δίκες επεκτείνονταν και σε γειτονικές πόλεις, πέραν των αρχικών Σάλεμ Βίλατζ και Σάλεμ Τάουν. Καθώς όμως οι φυλακές του Σάλεμ, της [[Βοστώνη|Βοστόνης]] και των γύρω περιοχών γέμιζαν, προέκυψε ένα νέο πρόβλημα, καθώς όλοι οι κρατούμενοι δεν ήταν δυνατόν να δικαστούν. Ήταν λοιπόν ευκαιρία να αρχίσουν να εφαρμόζονται ποινές.