Ρωσοκριμαϊκοί πόλεμοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 64:
Τον 16ο αιώνα τα σύνορα για τις άγριες στέπες, ήταν κοντά στην πόλη [[Ριαζάν]], κοντά στον ποταμό [[Ποταμός Οκά|Οκά]], παραπόταμο του [[Βόλγας|Βόλγα]] και κοντά στον ποταμό [[Γιέλετς (ποταμός)|Γιέλετς]], παραπόταμο του ποταμού [[Ντον]], κοντά στο [[Σόσνα]] (Sosna). Η κύρια διαδρομή για την Μόσχα ήταν η “Διαδρομή Μουράβα” (Muravsky Trail ή Murava Route), πηγαίνοντας από τον κριμαϊκό [[Ισθμός του Περεκόπ|Ισθμό του Περεκόπ]] μέχρι την πόλη [[Τούλα]] μεταξύ των λεκανών απορροής των ποταμών [[Δνείπερος|Δνείπερου]] και [[Σαβέρσκι Ντόνετς]] (Severskiy Donets). Διεισδύοντας μόνο για περίπου 100-200 χιλιόμετρα στο ρωσικό έδαφος, οι [[Τάταροι της Κριμαίας|Τάταροι]] μπορούσαν να γυρίσουν άνετα πίσω, μετά από εκτεταμένες λεηλασίες και απαγωγές. Οι αιχμάλωτοί τους, αποστέλλονταν στην κριμαϊκή πόλη [[Θεοδοσία (πόλη)|Θεοδοσία]] για να πωληθούν.
Κάθε άνοιξη, η Μόσχα κινητοποιούσε μέχρι και 65.000 στρατιώτες για συνοριακή φύλαξη. Οι αμυντικές γραμμές αποτελούνταν από οχυρωματική σειρά με φρούρια και πόλεις. Για την προστασία από τις εισβολές των [[Ορδές Νογαΐ|Ορδών Νογαΐ]] (Nogai Horde) στην περιοχή μεταξύ των ποταμών [[Βόλγας|Βόλγα]] και [[Ποταμός Ιρτίς|Ιρτίς]], ιδρύθηκαν, οι επί του Βόλγα πόλεις, της [[Σαμάρα (Ρωσία)|Σαμάρα]], το 1586, του [[Βόλγκογκραντ]]
Ο ρωσικός πληθυσμός στις παραμεθόριες αυτές περιοχές ήταν και αυτός που υπέφερε σε μεγάλο βαθμό από αυτές τις επιδρομές. Αυτή η μείωση του πληθυσμού, σε συνδυασμό με την αδυναμία άμυνας των ρωσικών οικισμών στις νότιες περιοχές, όπου το κλίμα ήταν πιο ευνοϊκό για τη γεωργία, εμπόδιζαν την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της [[Μοσχοβία]]ς.
| |||