Τυπογραφία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η λινοτυπία, η μονοτυπία και το επίπεδο πιεστήριο επικράτησαν επί σχεδόν ογδόντα χρόνια, μέχρι που εμφανίστηκε η ηλεκτρονική [[γραφομηχανή]] και η ''φωτολιθογραφία'', το γνωστό ''[[όφσετ]]'' (offset). Ακολούθησε η ''φωτοσύνθεση'' (ή ''φωτοστοιχειοθεσία'' &mdash; αγγλ., phototypesetting) με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή. Με την εμφάνιση του [[Macintosh]] (1983), των εκτυπωτών [[laser]] και ειδικού λογισμικού ([[PageMaker]], [[QuarkXPress]], κ.ά.ό.), επικράτησε η ''επιτραπέζια τυπογραφία'' (αγγλ., desktop publishing ή DTP). Ειδικό κεφάλαιο στη σύγχρονη ηλεκτρονική τυπογραφία αποτελεί το ελεύθερο πρόγραμμα [[TeX]] (1978), το οποίο βοήθησε στην επανασύνδεση της σύγχρονης στοιχειοθεσίας με τις αισθητικές αρχές της δημιουργίας βιβλίων με κινητά μεταλλικά στοιχείαστοιχ 24 Απριλίου 2014. (Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2014.)</ref>, που τυπώθηκε στο [[Μιλάνο]] το 1476. Αμέσως σχεδόν άρχισε η παραγωγή και άλλων ελληνικών βιβλίων. Στα τέλη του 15ου αι., ο ιταλός ουμανιστής [[Άλδος Μανούτιος]] αποφάσισε να τυπώσει πολλά έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, αφού πρώτα εξασφάλισε ορισμένα εκδοτικά προνόμια από τη [[Βενετία]]<ref name="davies">M. Davies, ''Aldus Manutius: Εκδότης &amp; τυπογράφος στη Βενετία της Αναγέννησης''. Εκδόσεις Libro, Αθήνα 2004.</ref>.