Ελισάβετ της Ρωσίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

H '''Ελισάβετ Πετρόβνα''' ([[ρωσική γλώσσα|ρωσικά]]:Елизаве́та I Петро́вна) ήταν η αυτοκράτειρα της [[Ρωσία]]ς της δυναστείας των [[Οίκος των ΡομάνωφΡομάνοφ|Ρομάνοφ]], μικρότερη κόρη του [[Πέτρος Α΄ της Ρωσίας (ο Μέγας)|Πέτρου Α΄]] και της [[Αικατερίνη Α΄ της Ρωσίας|Αικατερίνης Α΄]], που γεννήθηκε δύο χρόνια πριν από το γάμο τους.

Μετά το θάνατο του Πέτρου Β΄ τον Ιανουάριο του 1730, η βούληση της Αικατερίνης Α΄ είχε ξεχαστεί και στο θρόνο ανέβηκε η [[Άννα Ιβάνοβνα]], η εξαδέλφη της Ελισάβετ. Οι δυσαρεστημένοι από την Άννα Ιβάνοβνα και τον εραστή της Μπίρονα, έλπιζανήλπιζαν πως η κόρη του [[Πέτρος Α΄ της Ρωσίας (ο Μέγας)|Πέτρου Α΄]] θα τους ανατρέψει από το θρόνο. Ωστόσο, πολλοί θεωρούσαν ότι η Ελισάβετ δεν είναι αρκετά ικανή για να στήσει συνωμοσία εναντίον τους. Εκμεταλλευόμενη την πτώση του κύρους και της επιρροής τηςτής εξουσίας της Άννας Ιβάνοβνας, τη νύχτα της 25ης Νοεμβρίου 1741, η 32χρόνη Ελισάβετ, ξεσήκωσε το σύνταγμα Πρεομπραζένσκι, τηντη στρατιωτική μονάδα της αυτοκρατορίας. Ακολούθησαν και αλλάάλλα τάγματα, που κατευθύνθηκαν προς το Χειμερινό Ανάκτορο. Μαζί με τους 308 πιστούς φρουρούς ανακήρυξε τον εαυτό της Αυτοκράτειρα, διέταξε να φυλακιστεί στο φρούριο ο διάδοχος της Άννας Ιβάνοβνας, μικρανιψιός της [[Ιβάν ΣΤ΄ της Ρωσίας|Ιβάν ΣΤ΄]] και να συλλάβει όλη την οικογένεια και τους συγγενείς της Άννας ΙβάνοβναΙβάνοβνας.

Η Αυτοκράτειρα Ελισάβετ είχε επανειλημμένα διακηρύξει πως θα συνέχιζε την πολιτική του Πέτρου Α΄. Κατά τα έτη 1744-1747 πραγματοποιήθηκε η απογραφή του πληθυσμού. Στα τέλη του 1740 με αρχές του 1750, προχώρησε σε μια σειρά από σημαντικές αλλαγές. Το 1754, η Γερουσία ενέκρινε το ψήφισμα για κατάργηση των δασμών και ασήμαντων τελών. Το 1744, με διάταγμα απαγόρευσε γρήγορη οδήγηση στην πόλη, επιβάλλοντας στους παραβιαστείςπαραβάτες κυρώσεις.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας της, για πρώτη φορά στην ιστορία της [[Ρωσία]]ς μετά από εκατοντάδες χρόνια, δεν επιβαλλόταν η [[θανατική ποινή]]. Ωστόσο, ενισχύθηκε η πρακτική της σωματικής τιμωρίας των δουλοπάροικων και στρατιωτών. Επισήμως, οι ιδιοκτήτες δεν είχαν δικαίωμα να εκτελούν τους αγρότες, όμως τους ανάγκαζαν να δουλεύουν μέχρι θανάτου. Σε γενικές γραμμές, η εσωτερική πολιτική της Ελισάβετ είχε προσανατολισμό προς τη σταθερότητα και την ανάπτυξη του κύρους και της δύναμης της κυβέρνησης.

Το 1740, Πρώσος βασιλιάς [[Φρειδερίκος Β΄ της Πρωσίας|Φρειδερίκος Β΄]] αποφάσισε να επωφεληθεί τοναπό το θάνατο του αυστριακού αυτοκράτορα [[Καρόλου ΣΤ΄]] για να κατακτήσει τη [[Σιλεσία]]: άρχισε ο πόλεμος της αυστριακής διαδοχής. Εχθρικές στην [[Αυστρία]], η [[Πρωσία]] και η [[Γαλλία]] προσπάθησαν να πείσουν τη [[Ρωσία]] να μην λάβει μέρος στη σύγκρουση. Η Γαλλική διπλωματία δημιούργησε ένταση ανάμεσα στη Σουηδία και τη Ρωσία, προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή της τελευταίας από τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Έτσι η [[Σουηδία]] κήρυξε τον πόλεμο στη Ρωσία.

Την 1η Σεπτεμβρίου του 1756 η Ρωσία κήρυξε τον πόλεμο στην [[Πρωσία]]. Το 1757, ο Φρειδερίκος Β΄ έσπασε τα αυστριακά και γαλλικά στρατεύματα και έστειλε την κύρια δύναμη κατά της Ρωσίας. Το καλοκαίρι του 1757 ο ρωσικός στρατός υπό την αρχηγία του Άπραξιν έφτασε στην Ανατολική Πρωσία. Στις 19 Αυγούστου ο ρωσικός στρατός περικυκλώθηκε από τον εχθρό, κατάφερε όμως να ξεφύγει από την περικύκλωση. Ο εχθρός έχασε οκτώ χιλιάδες άτομα και υποχώρησε. Ο Άπραξιν κατέφυγε στην Κουρλανδία χωρίς να συνεχίσει τον πόλεμο. Η Ελισάβετ διέταξε τη σύλληψη και την ανάκρισή του.

Νέος διοικητής διορίστηκε ο Φέρμορ. Στις αρχές του 1758 τα ρωσικά στρατεύματα κατέλαβαν την [[Καλίνινγκραντ|Καινιξβέργη]] και στη συνέχεια το σύνολο της Ανατολικής Πρωσίας, της οποίας ο πληθυσμός ορκίστηκε στηστην αυτοκράτειρα. Τον Αύγουστο του 1758 στο χωριό Τσορνντόρφ έγινε αιματηρή μάχη, η οποία δεν έφερε τη νίκη σε κανένα από τα δύο μέρη. Έτσι ο Φέρμορ αναγκάστηκε να παραδώσει την διοίκηση του στρατού. Ρωσικός στρατός υπό την ηγεσία του Σαλίτικοφ την 1η Αυγούστου του 1759 κοντά στην Καινιξβέργη έδωσε αποφασιστική μάχη εναντίον 48.000 Πρώσων στρατιωτών. Ο στρατός του Φρειδερίκου Β΄ καταστράφηκε ολοσχερώς. Στις 28 Σεπτεμβρίου του 1760 καταλήφθηκε το Βερολίνο.

Το Δεκέμβριο του 1761 η Ελισάβετ πέθανε από αιμορραγία λόγω άγνωστης τότεστην στητότε ιατρική νόσου. Στο θρόνο τη διαδέχτηκε ο ανιψιός της [[Πέτρος Γ΄ της Ρωσίας|Πέτρος Γ΄]]. Ο νέος αυτοκράτορας επέστρεψε στον Φρειδερίκο Β΄ όλη την κατακτημένη γη.