Γεώργιος Αθ. Γεωργιάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Γεώργιος Γεωργιάδης''' (1892 - 21 Μαΐου 1970) του Αθανασίου, ήταν [[Έλληνας]] δικηγόρος και πολιτικός.

 

Σπούδασε νομικά και άσκησε το λειτούργημα του εισαγγελέα. Από νεαρή ηλικία ασπάστηκε τις σοσιαλιστικές ιδέες και υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του [[ΣΕΚΕ]] (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος).<ref> Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄τόμος (2012)</ref>. Στη συνέχεια παραιτήθηκε από εισαγγελέας και υπήρξε ηγετικό στέλεχος του ΣΕΚΕ.

 

Στις 19 Φεβρουαρίου 1922 συνήλθε η Α' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΕΚΕ. Εκεί ο Μπεναρόγια μαζί με τους [[Γιάννης Κορδάτος|Γ. Κορδάτο]] και [[Γεώργιος Αθ. Γεωργιάδης|Γ. Γεωργιάδη]] υποστήριξαν τη γενικότερη αναθεώρηση της γραμμής του κόμματος. Συμμαχώντας μαζί με τους [[Νίκος Δημητράτος|Ν. Δημητράτο]], [[Αριστοτέλης Σίδερης|Αρ. Σίδερη]] και Α. Κουριέλ επέτυχαν να υιοθετήσει το κόμμα τη θέση της "'''Μακράς νομίμου υπάρξεως'''".

"''Το Κόμμα διατρέχον ακόμη περίοδον οργανώσεως και προπαγάνδας, έχει ανάγκην μακράς νομίμου υπάρξεως''"<ref>Το ΚΚΕ. Επίσημα κείμενα, τόμος πρώτος, σελ.213</ref>.

Στο 3ο Έκτακτο Συνέδριο του ΣΕΚΕ (26 Νοέμβρη - 3 Δεκέμβρη 1924) διαγράφηκε από το κόμμα μαζί με πολλά από τα ιδρυτικά του στελέχη ([[Νίκος Δημητράτος]], [[Αβραάμ Μπεναρόγια]] κ.α) σαν '''Οπορτουνιστές''' (καιροσκόποι με μικροαστική νοοτροπία). Ο Νίκος Ζαχαριάδης για τα μέλη της ιδρυτικής γενιάς του ΣΕΚΕ, αρκετά χρόνια αργότερα, έλεγε ότι "δεν μπόρεσαν να αποβάλλουν τη μικροαστική νοοτροπία και να αποκτήσουν μπολσεβίκικη. Ο μπολσεβίκος δεν μπόρεσε να επικρατήσει του μικροαστού".

 

Μετά από τη διαγραφή του από το ΣΕΚΕ ο Γεωργιάδης προσπάθησε μαζί με τους διαγραμμένους του συντρόφους να ιδρύσουν σοσιαλιστικό κόμμα. Όμως η κίνησή τους δεν τελεσφόρησε και στη συνέχεια εντάχθηκε στο [[Κόμμα Εθνικών Φιλελευθέρων]]με το οποίο εξελέγη βουλευτής Αθηνών το [[ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1926|1926]].<ref>[http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/f3c70a23-7696-49db-9148-f24dce6a27c8/1822-1935.pdf Μητρώο πληρεξουσίων, γερουσιαστών και βουλευτών 1822-1935], Αθήνα 1986, Βουλή των Ελλήνων, σελ. 202 (αριθμ. 271) {{pdf}}</ref>