Κάστρο του Μάλμπορκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το κάστρο κατασκευάστηκε από το [[Τευτονικό Τάγμα]] μετά την κατάκτηση της [[ΠρουσίαΠαλαιά Πρωσία|Παλαιάς Πρωσίας]]. Στόχος του ήταν να ισχυροποιήσουν τον έλεγχό τους στην περιοχή μετά την καταστολή της πρωσικής εξέγερσης των φυλών της Βαλτικής το 1274. Δε σώζεται κάποιο έγγραφο της εποχής σχετικά με την κατασκευή του κάστρου, και έτσι οι φάσεις κατασκευής του κάστρου έχουν εξεταστεί μέσα από τη μελέτη της αρχιτεκτονικής και των διοικητικών αρχείων του Τάγματος και άλλων ιστοριών. Η κατασκευή διήρκησε μέχρι το 1300, υπό την επίβλεψη του διοικητή Χάινριχ φον Βίλνοβε.<ref name="Emery143"/> Το κάστρο βρίσκεται στη νοτιοανατολική όχθη του ποταμού Νόγκατ, στο δέλτα του [[Βιστούλας|Βιστούλα]]. Ονομάστηκε Μάριενμπουργκ από την [[Παναγία]], πολιούχο του Τάγματος.

Το κάστρο επεκτάθηκε πολλές φορές για να στεγάσει τους αυξανόμενους αριθμούς των Ιπποτών. Σύντομα έγινε το μεγαλύτερο οχυρωμένο γοτθικό κτίριο στην Ευρώπη, με έκταση 21 [[εκτάρια]], τέσσερις φορές μεγαλύτερο από το [[κάστρο Γουίντσορ]]. Η έκταση που έχει χαρακτηριστεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς 18,038 εκτάρια.<ref name="unesco1"/> Το κάστρο διαθέτει πολυάριθμες υποδιαιρέσεις και επίπεδα αμυντικών τειχών. Αποτελείται από τρία ξεχωριστά κάστρα, το Άνω, Μέσο και Κάτω κάστρο, τα οποία χωρίζονται από ξηρές τάφρους και πύργους. Το κάστρο κάποτε στέγαζε περίπου 3.000 «αδελφούς». Η θέση του κάστρο στον ποταμό Νόγκατ επέτρεπε την εύκολη πρόσβαση των εμπορικών πλοίων που έρχονταν από τον Βιστούλα και τη [[Βαλτική θάλασσα]], ενώ παράλληλα συνέλεγαν κόμιστρα από τα διερχόμενα πλοία, όπως έπρατταν και τα άλλα κάστρα κατά μήκος του ποταμού, και έλεγχαν το εμπόριο [[κεχριμπάρι|κεχριμπαριού]]. Η πόλη έγινε μέλος της [[Χανσεατική Ένωση|Χανσεατικής Ένωσης]].

Το 1456, κατά τη διάρκεια του δεκατριαετή πολέμου, το Τάγμα, το οποίο αντιμετώπιζε την αντίθεση των πόλεών του να πληρώσουν αυξημένους φόρους ώστε να καλυφθούν οι πολεμικές αποζημιώσεις με τον πόλεμο ενάντια στη Πολωνία, είχε βρεθεί σε οικονομικό τέλμα. Έτσι, ο Πολωνός στρατηόςστρατηγός Στρίμπορ ντε Πόνιεκ οργάνωσε μια νέα εκστρατεία ενάντια στους Τεύτονες. Μαθαίνοντας ότι οι μισθοφόροι του Τάγματος δεν είχαν πληρωθεί, ο Στρίμπορ τους έπεισε να φύγουν και μετά τους προσέλαβε με χρήματα που μάζεψε το Ντάντσιγκ.<ref name="Eckstein"/> Μετά την αποχώρηση των μισθοφόρων, ο βασιλιάς [[Καζίμηρος Δ΄ Γιαγκέλο]] εισήλθε στο θριαμβευτικά στο κάστρο το 1457. Ο δήμαρχος της πόλης γύρω από το κάστρο, Βαρθολομαίος Μπλουμ, αντιστάθηκε στις πολωνικές δυνάμεις για τρία ακόμη χρόνια, μέχρι που οι Πολωνοί των συνέλαβαν και τον κρέμασαν το 1460.<ref name="Preußen in Ostmitteleuropa: Geschehensgeschichte und Verstehensgeschichte"/> Ένα μνημείο για τον Μπλουμ ανεγέρθηκε το 1864.<ref>{{cite book|url={{Google books |plainurl=yes |id=D-EVAAAAYAAJ |page=380 }} |title=Altpreussische Monatsschrift |publisher= |date= |accessdate=2013-03-12}}</ref>

Κατά τη διάρκεια των ΝαπολεόντιωνΝαπολεόντειων πολέμων, ο στρατός χρησιμοποίησε το κάστρο ως νοσοκομείο και οπλαποθήκη. Μετά τον πόλεμος της έκτης συμμαχίας, το κάστρο έγινε σύμβολο της πρωσικής ιστορίας και εθνικής συνείδησης. Η ανακαίνιση του κάστρο άρχισε το 1816.<ref name="steinbrecht"/> Η ακαδημία πολεμικού ναυτικού στο [[Φλένσμπουργκ]] κτίστηκε με πρότυπο το κάστρο.<ref>''Flensburger Tageblatt'' [http://www.shz.de/nachrichten/themen/100-jahre-marineschule/das-rote-schloss-des-deutschen-kaisers-id531261.html 100 Jahre Marineschule : Das rote Schloss des deutschen Kaisers]</ref> Η ανακαίνιση συνεχίστηκε σε διάφορα στάδια, μέχρι την έναρξη του [[Β΄ΠΠ|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]].<ref name="boockman2"/> Με την άνοδο του [[Χίτλερ|Αδόλφου Χίτλερ]] στην εξουσία στις αρχές της δεκαετίας του 1930, οι Ναζί χρησιμοποίησαν το κάστρο ως προορισμό ετήσιου προσκυνήματος για τη [[Νεολαία Χίτλερ]] και την Ένωση Γερμανίδων Κοριτσιών. Το κάστρο ήταν πρότυπο για τα κάστρα του τρίτου Ράιχ.<ref name="shirer"/>