Ελεύθερος στίχος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 198:
 
<blockquote style="font-size:95%; font-style:italic; margin-left:5%;">
Έχοντας ερωτευθεί και κατοικήσει αιώνες μέσ' στη<br />
Λυώνει το αστέρι των βοσκών<br />
θάλασσα έμαθα γραφή και ανάγνωση
μες στον υγρό ουρανό.<br />
Την πάσα ανάσα τους κρατούν<br />
τα δέντρα στο βουνό,<br />
μου πνίγει την καρδιά βαριά<br />
σα νάρφου μυρωδιά<br />
κι αντιλαλεί<br />
μέσα στης μνήμης μου τα βάθια<br />
παλιός σκοπός για κάποια μάτια<br />
που ψιλοψυχαλίζουν<br />
και μέσα στο ψυχάλισμα φρεγάδες αρμενίζουν.<br />
Μαζεύει ο πρώτος το χεροπάλαμα<br />
τ' ασήμι και το μάλαμα,<br />
σκορπάει στη στράτα ο άλλος χεροπάλαμα<br />
τ' ασήμι και το μάλαμα,<br />
κι ο Τρύφων ο στερνός σκορπάει τραγούδια<br />
και μαζεύει λουλούδια.<br />
 
Ώστε τώρα να μπορώ σε μεγάλο βάθος πίσω τις<br />
Και κάτω απ' τα λουλούδα οχιές, δεντρογαλιές,<br />
γενιές απανωτές όπως αρχίζει ένα βουνό προτού τε-<br />
μιαν αρμαθιά δένουν φιλιές<br />
λειώσει το άλλο
και τα πουλιά από τις φωλιές<br />
 
το κελαϊδούνε:<br />
Nα κοιτάζω Kαι μπροστά πάλι το ίδιο :
Το πως μερώνουν κ' οι όχεντρες<br />
 
σαν αγαπούνε.<br />
Tο βαθύ σκούρο μπουκάλι και η νέα στο μπράτσο<br />
Eλένη με το πλάι επάνω στον ασβέστη
 
Nα γεμίζει κρασί της Παναγίας το μισό το σώμα<br />
της φευγάτο κιόλας στην Aσία την αντικρυνή
 
Kαι το κέντημα όλο μετατοπισμένο μέσ' στον ου-<br />
ρανό με τα διχαλωτά πουλιά τα κιτρινάκια και<br />
τους ήλιους.<br />
</blockquote>