Άννα της Σαβοΐας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Άννα της Σαβοΐας είχε γεννηθεί γύρω στα [[1306]] στο [[Σαμπερί]] (Chambery). Oι γονείς της ήταν ο κόμης της [[Σαβοΐα|Σαβοΐας]] [[Αμεδαίος Ε΄ της Σαβοΐας|Αμεδαίος Ε']] και η Μαρία της Βραβάνδης. Η Άννα ήταν 6η απόγονος του Ισαακίου Β'Β΄ Αγγέλου<ref>Ισαάκιος Β'Β΄ Άγγελος > Ειρήνη Αγγελίνα > Μαρία Χοενστάουφεν > Ερρίκος Γ'Γ΄ δούκας της Βραβάνδης > Ιωάννης Α'Α΄ δούκας της Βραβάνδης > Μαρία Βραβάνδης > Άννα Σαβοΐας</ref> Ο άνδρας της [[Ανδρόνικος Γ΄ Παλαιολόγος|Ανδρόνικος Γ΄]] ήταν 6ος απόγονος του Αλέξιου Γ'Γ΄ Άγγελου, αδελφού του Ισαάκιου Β'Β΄.<ref>Αλέξιος Γ' Άγγελος > Άννα Αγγελίνα > Μαρία Λασκαρίνα > Στέφανος Ε' Αρπάντ > Άννα Αρπάντ > Μιχαήλ Θ' Παλαιολόγος > Ανδρόνικος Γ' Παλαιολόγος</ref> Το όνομα με το οποίο ήταν γνωστή στη Δύση ήταν ''Ιωάννα'' ή ''Γιοβάνα''. Τον [[Οκτώβριος|Οκτώβριο]] του [[1323]] πέθανε ο πατέρας της και την επιμέλειά της ανέλαβε ο ετεροθαλής αδελφός της [[Εδουάρδος της Σαβοΐας|Εδουάρδος]] κόμης της Σαβοΐας.

Αρχικά έμεινε στο [[Διδυμότειχο]] της [[Θράκη|Θράκης]]. Μαζί του θα αποκτήσει πέντε παιδιά, τρεις κόρες και δύο γιους: την [[Μαρία Παλαιολογίνα]] (παντρεύτηκε αργότερα τον Γενουάτη ηγεμόνα της Λέσβου, [[Φραντσέσκο Α'Α΄ Γκαττιλούζιο|Φραντσέσκο Α΄ Γκαττιλούζι]]), τη [[Θεοδώρα Παλαιολογίνα]], την Ειρήνη Παλαιολογίνα (παντρεύτηκε στην ηλικία των πέντε ετών τον [[Ιωάννης Ασάν|Ιωάννη Δ'Δ΄ Σισμάν]]). Στις [[18 Ιουνίου]] [[1332]] γέννησε τον πρώτο υιό τους, τον κατοπινό αυτοκράτορα [[Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος|Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγο]]. Ο δεύτερος υιός είναι ο Μιχαήλ Παλαιολόγος.

Στις 14 με 15 Ιουνίου του [[1341]], μετά από ασθένεια, πέθανε ο σύζυγός της και η ίδια έγινε αντιβασίλισσα του ανήλικου γιου της [[Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος|Ιωάννη Ε΄]]. Θα συγκρουστεί με τον φιλόδοξο [[Ιωάννης ΣΤ´ Καντακουζηνός|Ιωάννη ΣΤ'ΣΤ΄ Καντακουζηνό]], ο οποίος αναγορεύθηκε αυτοκράτορας στη [[Θράκη]] από τον στρατό.

Όταν έφυγε από την ιδιαίτερη πατρίδα της η Άννα συνοδευόταν κι από μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων: τον ιερέα της, τρεις Φραγκισκανούς αδελφούς, ευγενείς, κυρίες επί των τιμών αλλά και Σαβόϊους ιππότες. Χωρίς να είναι οι πρώτοι-καθώς πίστευε ο σύζυγός της Άννας-του γνώρισαν δυτικές ιπποτικές συνήθειες, όπως κονταρομαχίες και ξιφομαχίες ιππέων. Γι΄αυτάΓι' αυτά όλα οι πρεσβύτεροι αυλικοί του Ανδρόνικου δυσφορούσαν και ανησυχούσαν επειδή ίσως εξέθετε τον εαυτό του σε κίνδυνο.<ref>Donald M. Nicol,Οι Βυζαντινές Δεσποσύνες: Δέκα πορτρέτα: 1250-1500, μτφρ.Στάθης Κομνηνός, εκδ. Παπαδήμας, Αθήνα, 1996,σελ.142</ref>

Η Άννα τήρησε στάση διαλλακτική και μια μέρα πριν την είσοδο στην βυζαντινή πρωτεύουσα του Ιωάννη ΣΤ΄ προήδρευσε συνόδου επισκόπων στην οποία ο Ιωάννης Καλέκας εκθρονίστηκε. Πιθανώς φοβόταν για την τύχη της και του γιου της, αλλά δεν κατόρθωσε να φυγαδευθεί, επειδή το πλοίο που οι Γενουάτες της είχαν στείλει γι' αυτό το σκοπό, έγινε αντιληπτό και επέστρεψε πίσω. Ο Καντακουζηνός θέλησε να έλθει σε επαφή μαζί της και τελικά στις [[8 Φεβρουαρίου]] του [[1347]] κατέληξαν σε συμφωνία χωρίς να προβεί σε αντίποινα για την ίδια και τον γιο της. Τον έστειλε μάλιστα στην [[Θεσσαλονίκη]] ως δεύτερο, κατώτερο αυτοκράτορα, προκειμένου να αποτρέψει νέα εμφύλια σύγκρουση. Εκεί δεν θα αργήσει ο γιος της Άννας να βρει υποστηρικτές με πιο σημαντικό τον Στέφανο Δουσάν. Τότε ο Ιωάννης ΣΤ΄ θα στείλει την μητέρα του να μεσολαβήσει στον γιο της και στον Σέρβο ηγεμόνα για να μην προχωρήσουν σε καμία από κοινού επίθεση εναντίον του Ιωάννη ΣΤ'ΣΤ΄ και της Κωνσταντινούπολης. «Ήταν μια αξιόλογη διπλωματική επιτυχία».<ref>Donald M. Nicol, Οι Βυζαντινές Δεσποσύνες: Δέκα πορτρέτα: 1250-1500, μτφρ.Στάθης Κομνηνός, εκδ. Παπαδήμας, Αθήνα, 1996, σελ.155</ref> Έκτοτε και για δεκατέσσερα χρόνια θα βασιλεύσει ως αυτοκράτειρα στην περιοχή της Θεσσαλονίκης: εξέδιδε δικά της διατάγματα, είχε κόψει το δικό της νόμισμα, έκανε δωρεές. Μια σειρά αρχαιολογικών τεκμηρίων πιστοποιούν την ιδιότητά και την εξουσία της, όπως νομίσματα και προσωπογραφίες που την απεικονίζουν εστεμμένη με το μονόγραμμα ''Α'' δηλαδή ''Αυγούστα''. Πέθανε το [[1365]] ως μοναχή ''Αναστασία''.