Διδακτική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Spiros790 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ δεν ήταν άγγλος
Γραμμή 1:
{{μορφοποίηση}}
 
Η '''Διδακτική''' είναι η επιστήμη (στο πλαίσιο των επιστημών της Αγωγής) ή κατά άλλους κλάδος της [[Παιδαγωγική|Παιδαγωγικής]] επιστήμης, που ασχολείται με τα προβλήματα της [[διδασκαλία|διδασκαλίας]] γενικά (Γενική Διδακτική) και με τα προβλήματα της διδασκαλίας του κάθε μαθήματος ειδικά (Ειδική Διδακτική). Ο όρoς "διδακτική" χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον [[Βόλφανγκ Ράτκε]] (''W. Ratichius, ''1571-1635) και λίγο αργότερα από τον [[Κομένιους|ΤζονΙωάννη Άμος Κομένιους]] (''J. Comenius, ''1591-1670), όταν έγραψε το πρώτο βιβλίο Διδακτικής με τίτλο "Didactica Magna" ("Μεγάλη Διδακτική"). Διδακτική λοιπόν είναι μια επιστημονική περιοχή, η οποία προετοιμάζει τους εκπαιδευτικούς, τους βοηθά και συμβάλλει στο έργο τους, συνιστά δηλαδή ένα επιστημονικό τομέα που συνεισφέρει στην ακαδημαϊκή μόρφωση και την επαγγελματική κατάρτιση των υποψηφίων και των υπηρετούντων εκπαιδευτικών. Διακρίνεται σε Γενική και Ειδική Διδακτική.
 
Ετυμολογικά προέρχεται από το ρήμα "διδάσκω" που σημαίνει μεταδίδω με συστηματικό τρόπο σε κάποιον το αντικείμενο μάθησης. Βιωματικά το προσεγγίζουμε ως τη διδασκαλία των μορφωτικών αγαθών και της σχολικής μάθησης και γενικά ως μια επιστημονική θεωρία για τη διδασκαλία. Παρατηρώντας τον όρο "Διδακτική" μπορούμε να εντοπίσουμε άλλες έννοιες, λέξεις κλειδιά που σχετίζονται με τον όρο όπως "μεθόδοι διδασκαλίας", "διδακτέα ύλη", "μέσα διδασκαλίας" κ.ο.κ.. Ο όρος "Διδακτική" πρωτοεμφανίστηκε στον Ευρωπαϊκό χώρο τον 17ο αιώνα και συγκεκριμένα το 1657. Το 19ο αιώνα δεν παρατηρήθηκε διαφοροποίηση απλά μια εξέλιξη του όρου και τέλος τον 20ο αιώνα σχετίστηκε με τη σωκρατική μέθοδο και την εμφάνιση της μεθόδου Project. Μετά από συστηματική μελέτη πηγών έχει αποδειχθεί ότι δεν υπάρχουν απόλυτα συνώνυμες έννοιες, αλλά παρεμφερείς έννοιες όπως η μόρφωση, η μάθηση, η πληροφορία, η διδασκαλία. Η προσέγγιση της έννοιας "Διδακτική" γίνεται βάσει των εξής θεωριών: Διδακτική Μόρφωση, Διδακτική Μάθηση, Κυβερνητική Διδακτική, Κριτική-Επικοινωνιακή Διδακτική, Διδακτική Curriculum και η Κριτική Αποτίμηση.