Σάντσο Δ΄ της Καστίλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ επιμέλεια |
||
Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες μονάρχη
|όνομα = Σάντσο
|τίτλος_ευγένειας =
|εικόνα = Sancho IV de Castilla 02.jpg
Γραμμή 8:
|τίτλος = βασιλιάς της Καστίλης, Λεόν
|περίοδος_εξουσίας = 1284 - 1295
|προκάτοχος = [[Αλφόνσος Ι΄
|διάδοχος = [[Φερδινάνδος Δ΄ της Καστίλης|Φερδινάνδος Δ']]
|τίτλος2 =
Γραμμή 29:
}}
Ο '''Σάντσο Δ' ''' ο ''Γενναίος'' (12 Μαΐου [[1258]]
==Βιογραφία==
Ο πατέρας του απεβίωσε το 1284 και ο μεγαλύτερος υιός του Φερδινάνδος ντε λα Σέρντα είχε αποβιώσει το 1275, έτσι ο Αλφόνσος, υιός του Φερδινάνδου, πήρε τον έλεγχο του βασιλείου. Τότε ο Σάντσο Δ' δημιούργησε έναν συνασπισμό ευγενών και στέφθηκε στο Τολέδο, παρά τη διαθήκη του πατέρα του. Η υποστήριξή του οφειλόταν στην αντίδραση της ελιτίστικης πολιτικής του πατέρα του. Τον αποδεχόταν η πλειοψηφία των ευγενών και των πόλεων. Οι υπόλοιποι, αν και μειοψηφία, αντιτέθηκαν σε αυτόν στη διάρκεια της βασιλείας του, εργαζόμενοι υπέρ των απογόνων του Φερδινάνδου. Αρχηγοί της αντιπολίτευσης ήταν ο νεότερος αδελφός του Ιωάννης και ο Λόπε Ντίαζ Γ' ντε Χάρο, κύριος του Βισκάϋ. Ο Σάντσο εκτέλεσε τον Λόπε Ντίαζ, φυλάκισε τον Ιωάννη και εκτέλεσε οπαδούς του Αλφόνσου: 4.000 στη Βαδαχόζ, 400 στην Ταλαβέρα και άλλους στην Άβιλα και στο Τολέδο.
Αφού κατέστειλε την αντίδραση, συγχώρησε τον αδελφό του. Αλλά ο Ιωάννης σκεπτόταν την επόμενη εξέγερση· πολιόρκησε τον Γκουσμάν στο κάστρο του, την Ταρίφα, με τη βοήθεια των Μαρινιδών του Μαρόκου. Η πόλη αμυνόταν καλά. Ο υιός του Γκουσμάν, σε μια πράξη ηρωισμού του, σκοτώθηκε. Όταν έφθασε ο Σάντσο
Το 1291 ο [[Ιάκωβος Β΄ της Αραγονίας|Ιάκωβος Β' Βαρκελώνης]] έγινε βασιλιάς της Αραγονίας και ο Σάντσο Δ', όπως και οι προκάτοχοί του, θέλησε να ενδυναμώσει τη σχέση των δύο βασιλείων με σκοπό να εκτοπισθούν οι Μαυριτανοί από την Ιβηρική. Έτσι πάντρεψε την κόρη του Ισαβέλλα με τον Ιάκωβο Β'. Λίγο πριν υποκύψει στην ασθένειά του (μάλλον φυματίωση) διόρισε τη σύζυγό του αντιβασίλισσα του 9ετούς υιού του Φερδινάνδου Δ' το 1295.
==Οικογένεια==
Το 1282 νυμφεύτηκε τη εξαδέλφη του πατέρα του Μαρία Ιβρέας, κόρη του Αλφόνσου κυρίου του Μολίνα. Είχε τέκνα:
| |||