Πολιορκία της Κωνσταντινούπολης (1393-1402): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Προσθήκες στο περιεχόμενο και τη μορφή
Γραμμή 11:
| πλευρά2 = [[File:Flag of the Kayihan Khanate (c. 1326).svg|22px]] [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικό Πριγκιπάτο]]
| πλευρά3 = [[Μογγόλοι]]
|αρχηγός1= [[Ιωάννης ΗΖ' Παλαιολόγος]]
[[Μανουήλ Β' Παλαιολόγος]]
|αρχηγός2= [[Βαγιαζήτ Α']]
|αρχηγός3=[[Image:Timurid.svg|20px]] [[Ταμερλάνος]]
Γραμμή 24 ⟶ 23 :
 
==Προοίμιο==
Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τον Οθωμανό Σουλτάνο Βαγιαζήτ Α, διήρκεσε οκτώ χρόνια, 1394 - 1.4021402, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου,που έμοιαζε περισσότερο με αποκλεισμό της απομονωμένης Κωνσταντινούπολης από τον υπόλοιπο κόσμο, τουλάχιστον από τη στεριά, η αδυναμία του οθωμανικού στόλου επέτρεψε στους Βυζαντινούς να λάβουν ενίσχυση από τη θάλασσα. Αυτός ο αποκλεισμός ή πολιορκία της Κωνσταντινούπολης οδήγησε τους Χριστιανούς της Δύσης να κινητοποιηθούν εναντίον της ολοένα και πιο ηγεμονικής τουρκικής δύναμης. Πράγματι οργανώθηκε μεγάλη σταυροφορία από τη Δύση με τη συμμετοχή χιλιάδων Γάλλων,Γερμανών και Άγγλων ιπποτών και άλλων Σλαβικών λαών υπό την ηγεσία του Γερμανού αυτοκράτορα [[Σιγισμόνδος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Σιγισμόνδιου]]. Ο [[Βαγιαζήτ Α']] αναγκάστηκε τότε να διακόψει προσωρινά την πολιορκία για να τους αντιμετωπίσει τελικά νικηφόρα στην Νικόπολη της σημερινής Βουλγαρίας. Η ανυπομονησία και η ανυπακοή των Γάλλων ιπποτών στον κατά τ'άλλα ικανό Σιγισμόνδιο ήταν η κυριότερη αιτία της ήττας. Ως αποτέλεσμα η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης έγινε ακόμα πιο ασφυκτική.
 
==Η μάχη==
 
[[File:John VII Palaiologos.jpg|thumb|left| Ο αυτοκράτορας [[Ιωάννης Ζ' Παλαιολόγος]] ο οποίος οργάνωσε το 1396-1402 την άμυνα της Κωνσταντινούπολης ενάντια στους Οθωμανούς.]]
Λίγα χρόνια αργότερα Ταμερλάνος (ή αλλιώς Τιμούρ Λενγκ), ο διάσημος Μογγόλος κατακτητής, άρχισε τις κατακτήσεις προσπαθώντας να εκδιώξει τους συναγωνιστές του στο Τουρκμενιστάν. Είχε καταλάβει μέχρι το [[1369]] ολόκληρη την περιοχή γύρω από την πρωτεύουσα του κράτους του, τη [[Σαμαρκάνδη]]. Έκανε εκστρατείες κατά των Περσών και το [[1392]] προχώρησε κατά μήκος του [[Ευφράτης|Ευφράτη]] κατακτώντας πολλές περιοχές. Στη συνέχεια εισέβαλλε στη νότια [[Ρωσία]]. Νικώντας πολλούς λαούς, μπροστά του βρισκόταν η κατάκτηση του [[Μοσχοβία|Μεγάλου Δουκάτου της Μόσχας]]. Τελικά όμως δεν επιχείρησε την κατάληψή του και επέστρεψε στο κράτος του. Κατόπιν στράφηκε στην κατάκτηση της [[Ινδία|Ινδίας]] το [[1398]] και κατάφερε να καταστρέψει το [[Σουλτανάτο του Δελχί]]. Το [[1400]] ο Μογγόλος κατακτητής επιτέθηκε στη [[Συρία]] και στο [[Ιράκ]]. Κατάφερε να καταλάβει το [[Αλέπο]], τη [[Δαμασκός|Δαμασκό]] και τη [[Βαγδάτη]]. Επίσης κατέλαβε και τη [[Σεβάστεια]], η οποία τότε ήταν υπό οθωμανικό έλεγχο. Ο Σουλτάνος Βαγιαζήτ Α' βλέποντας τον Ταμερλάνο να επεκτείνεται προς τα εδάφη που είχαν κατακτήσει οι Οθωμανοί, έλυσε την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης και έσπευσε να τον αντιμετωπίσει.Η μάχη πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα το [[1402]] ανάμεσα στους Μογγόλους του [[Ταμερλάνος|Ταμερλάνου]] και τους Οθωμανούς Τούρκους και τους Σέρβους του Σουλτάνου [[Βαγιαζήτ Α']] στην [[Άγκυρα]] και έληξε με την συντριπτική ήττα των Τούρκων.
 
Λίγα χρόνια αργότερα Ταμερλάνος (ή αλλιώς Τιμούρ Λενγκ), ο διάσημος Μογγόλος κατακτητής, άρχισε τις κατακτήσεις προσπαθώντας να εκδιώξει τους συναγωνιστές του στο Τουρκμενιστάν. Είχε καταλάβει μέχρι το [[1369]] ολόκληρη την περιοχή γύρω από την πρωτεύουσα του κράτους του, τη [[Σαμαρκάνδη]]. Έκανε εκστρατείες κατά των Περσών και το [[1392]] προχώρησε κατά μήκος του [[Ευφράτης|Ευφράτη]] κατακτώντας πολλές περιοχές. Στη συνέχεια εισέβαλλε στη νότια [[Ρωσία]]. Νικώντας πολλούς λαούς, μπροστά του βρισκόταν η κατάκτηση του [[Μοσχοβία|Μεγάλου Δουκάτου της Μόσχας]]. Τελικά όμως δεν επιχείρησε την κατάληψή του και επέστρεψε στο κράτος του. Κατόπιν στράφηκε στην κατάκτηση της [[Ινδία|Ινδίας]] το [[1398]] και κατάφερε να καταστρέψει το [[Σουλτανάτο του Δελχί]]. Το [[1400]] ο Μογγόλος κατακτητής επιτέθηκε στη [[Συρία]] και στο [[Ιράκ]]. Κατάφερε να καταλάβει το [[Αλέπο]], τη [[Δαμασκός|Δαμασκό]] και τη [[Βαγδάτη]]. Επίσης κατέλαβε και τη [[Σεβάστεια]], η οποία τότε ήταν υπό οθωμανικό έλεγχο. Ο Σουλτάνος Βαγιαζήτ Α' βλέποντας τον Ταμερλάνο να επεκτείνεται προς τα εδάφη που είχαν κατακτήσει οι Οθωμανοί, έλυσε την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης και έσπευσε να τον αντιμετωπίσει.Η μάχη πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα το [[1402]] ανάμεσα στους Μογγόλους του [[Ταμερλάνος|Ταμερλάνου]] και τους Οθωμανούς Τούρκους και τους Σέρβους υποτελείς του Σουλτάνου [[Βαγιαζήτ Α']] στην [[Μάχη της Άγκυρας|Άγκυρα]] και έληξε με την συντριπτική ήττα των Τούρκων.<ref>Marozzi, Justin, ''The Art of War: Great Commanders of the Ancient and Medieval World'', Roberts, Andrew (ed.). Quercus Military History, 2008. p. 337. ISBN 978-1-84724-259-4</ref>
 
==Μετά τη μάχη==
 
Οι Μογγόλοι μετά τη νίκη τους έφθασαν μέχρι τη [[Σμύρνη]], αλλά αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω, καθώς ο Ταμερλάνος, ετοιμαζόταν να επιτεθεί στην [[Κίνα]]. Τελικά όμως ο θάνατός του δεν του επέτρεψε να προχωρήσει σε αυτή την κίνηση. Η νίκη των Μογγόλων στη Μάχη της Άγκυρας είχε ιδιαίτερη σημασία και για τους Βυζαντινούς, εκτός του ότι προκάλεσε εμφύλιο πόλεμο στο Οθωμανικό κράτος, καθυστέρησε την κατάκτηση της [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολης]]. Το Βυζάντιο όμως, όντας σε προχωρημένη αποσύνθεση δε μπόρεσε να αξιοποιήσει την ευκαιρία.
 
Οι Βυζαντινοί δεν έχασαν την ευκαιρία και υπέγραψαν συμφωνίες ειρήνης με τους Χριστιανούς γείτονες τους και με ένα από τους γιους του Βαγιαζήτ.<ref name=compact-274>''Compact History'', σελ. 274–276</ref> Χάρη στις ενέργειες αυτές, οι Βυζαντινοί ανακατέλαβαν τη Θεσσαλονίκη και τα περισσότερα εδάφη της Πελοποννήσου. Ο Οθωμανικός Εμφύλιος Πόλεμος έληξε το 1413 όταν ο Μωάμεθ Α', με τη στήριξη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, νίκησε τους αντιπάλους του.<ref name=compact-274/>
Ωστόσο, οι καλές σχέσεις μεταξύ Βυζαντινών και Οθωμανών δεν έμελλε να διαρκέσουν.
{{Μάχες των Βυζαντινο-Οθωμανικών Πολέμων}}
[[Κατηγορία:Μάχες των Βυζαντινο-Οθωμανικών Πολέμων]]