Ιωάννης της Γραβίνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην ελληνική βιβλιογραφία αναφέρεται ως: «Ιωάννης Γραυίνας» (1887)<ref>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι το 1930, Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος, 1887, σελίδα 216</ref>, «Ιωάννης κόμης της Γραυίνης» (1909)<ref>[https://books.google.gr/books?id=h6FGAAAAcAAJ&dq=%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82&pg=PA350#v=onepage&q=%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82&f=false Ελληνομνήμων, ή Σύμμικτα Ελληνικά], τόμος 1, σελ. 350 «Περί τινών πονημάτων...»</ref><ref>Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566) - Τόμος Α΄, Ουίλλιαμ Μίλλερ, Α' τόμος, Α΄έκδοση 1909-1910, μετάφρασις Σπύρου Π. Λάμπρου, ανατύπωση 2013, σελίδα 374, ISBN 978960400515-4</ref>, «Ιωάννης Γραβίνα» (1928)<ref>Λήμμα: Γραβίνα (Ιωάννης), Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ελευθερουδάκη, Αθήνα 1928</ref>. Στην Ιταλική βιβλιογραφία αναφέρεται ως Giovanni d' Angiò<ref>{{cite web|last=Coniglio|first=Giuseppe|year=1961|title=Angiò, Giovanni d'|work=Dizionario biografico degli Italiani tom.III|publisher=Treccani. La cultura italiana|language=ιταλικά|url=http://www.treccani.it/enciclopedia/giovanni-d-angio_%28Dizionario_Biografico%29/|accessdate=22.05.2016|ref=Coniglio}}</ref> ή Giovanni, conte di Gravina<ref>[http://www.treccani.it/enciclopedia/duchi-di-durazzo/ Durazzo, duchi di], Dizionario biografico degli Italiani, Treccani. La cultura italiana</ref>. Ο ίδιος αυτοαποκαλούταν δούκας, αν και κάποιοι μελετητές το θεώρησαν λανθασμένα ως επώνυμο η πηγή τους όμως αναφέρει «Ιωάννης ο δουξ» (όχι με κεφαλαίο γράμμα), άρα απέδιδε μόνο τον τίτλο.<ref>[https://books.google.gr/books?id=h6FGAAAAcAAJ&dq=%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82&pg=PA350#v=onepage&q=%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82&f=false Ελληνομνήμων, ή Σύμμικτα Ελληνικά], τόμος 1, σελ. 351.</ref>