Χειμερινά Ανάκτορα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μικρή αρχή |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{coord|59.9404|N|30.3139|E|type:landmark|format=dms|display=title}}
[[Αρχείο:Winter Palace Panorama 2.jpg|thumb|350px|Τα χειμερινά ανάκτορα όπως φαίνονται από την πλατεία των Ανακτόρων]]
Τα '''Χειμερινά Ανάκτορα''' ([[ρωσικά]]: Зи́мний дворе́ц) στην [[Αγία Πετρούπολη]] ήταν, από το 1732 μέχρι το 1917, η επίσημη κατοικία των Ρώσων μοναρχών, ανάμεσα στον ποταμό [[Νέβας|Νέβα]] και την πλατεία των Ανακτόρων, δίπλα στο χώρο όπου ο [[Μέγας Πέτρος]] είχε κτίσει τα αρχικά Χειμερινά Ανάκτορα. Το σημερινό κτίριο είναι το τέταρτο κατά σειρά και βρισκόταν υπό συνεχή ανάμεσα στο 1730 και το 1837, όταν υπέστη σημαντικές καταστροφές από πυρκαγιά και επανακατεσκευάστηκε άμεσα. Η κατάληψη του ανακτόρου το 1917, όπως απεικονίζεται σε σοβιετικούς πίνακες και στη ταινία του [[Σεργκέι Αϊζενστάιν]] ''
Τα ανάκτορα σχεδιάστηκαν από διάφορους αρχιτέκτονες, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Μπαρτολομέο Ραστρέλι, σε ρυθμό ο οποίος έγινε γνωστός ως ελισαβετιανό [[μπαρόκ]]. Το πράσινο και λευκό ανάκτορο έχει σχήμα επιμήκους ορθογώνιου, με την κύρια πρόσοψη να έχει μήκος 250 μέτρα και 30 μέτρα ύψος. Έχει υπολογιστεί ότι 1.500 δωμάτια. Μετά την ανακατασκευή του 1837, το εξωτερικό έμεινε ίδιο, αλλά μεγάλα τμήματα του εσωτερικού επανασχεδιάστηκαν σε ποικίλους ρυθμούς, με αποτέλεσμα το ανάκτορο να περιγραφεί ως ανάκτορο του 19ου αιώνα εμπνευσμένο από ένα μοντέλο σε [[ροκοκό]] ρυθμό.<ref name="Budberg, p.200">{{cite book
| |||