Νορμανδία (διοικητική περιοχή): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[885]] ο πολέμαρχος των [[Βίκινγκ]] [[Ρόλλο της Νορμανδίας]] (Rollon), στην υπηρεσία του βασιλιά της [[Δανία]]ς, εισέβαλε με ομοφύλους του στην [[Γαλλία]]. Η μαχητικότητα του στρατού του και η διαφαινόμενη απειλή διάλυσης του [[Φράγκοι|Φραγκικού]] κράτους από τον Ρόλλο ανάγκασαν τον βασιλιά [[Κάρολος Γ'Γ΄ οτης ΑπλόςΓαλλίας|Κάρολο Γ' τον Απλό]] να συνθηκολογήσει μαζί του ([[886]]). Του παραχώρησε ένα μεγάλο μερίδιο στα όρια του κράτους του, με τον όρο να τον προστατέψει από τις επιδρομές των υπόλοιπων πολεμιστών Βίκινγκ. Πρωτεύουσα του νέου δουκάτου ορίστηκε η [[Ρουέν]]. Ο Ρόλλο ονόμασε το δουκάτο του "Νορμανδία" σε ανάμνηση της [[Νορβηγία|Νορβηγικής]] του καταγωγής, αφού ''Νορμάν'' ονομαζόταν η Νορβηγία στηνστη γλώσσα των Βίκινγκ. Ο πρώτος που πήρε ουσιαστικά τον τίτλο του δούκα της Νορμανδίας ήταν ο εγγονός του Ρόλλο, [[Ριχάρδος Α' της Νορμανδίας|Ριχάρδος Α']].

Ο Ρόλλο και οι απόγονοί του κυβέρνησαν την Νορμανδία σανως ανεξάρτητοι δούκες. Απευθείας απόγονός του ήταν ο [[Γουλιέλμος Α' της Αγγλίας|Γουλιέλμος ο Κατακτητής]], ο οποίος ολοκλήρωσε την κατάκτηση της Αγγλίας και, μετά τηντη [[μάχη του Χάστινγκς]], στέφθηκε βασιλιάς της ([[1066]]) με το όνομα Γουλιέλμος Α'.

Από τότε η Νορμανδία βρισκόταν στην κατοχή των Άγγλων βασιλέων, που έφεραν και τον τίτλο του δούκα της Νορμανδίας, ως το [[1204]], οπότε και καταλήφθηκε από τον βασιλιά [[Φίλιππος Αύγουστος Β' της Γαλλίας|Φίλιππο Β' της Γαλλίας]]. Το [[1259]] ο βασιλιάς της Αγγλίας [[Ερρίκος Γ' της Αγγλίας|Ερρίκος Γ']] αναγνώρισε οριστικά, με τηντη Συνθήκη των Παρισίων, τηντη Γαλλική κατοχή της Νορμανδίας, αλλά οι Άγγλοι μονάρχες δεν εγκατέλειψαν ποτέ τις βλέψεις τους στηνστη Νορμανδία, εξακολουθώντας έστω και τυπικά να έχουν τον τίτλο του δούκα.

Στην διάρκεια του [[Εκατονταετής πόλεμος|εκατονταετούς πολέμου]], το ενδιαφέρον των Άγγλων για τηντη Νορμανδία αναζωπυρώθηκε, καθώς ήταν ένας από τους κυριότερους στόχους τους. Τελικά, ο βασιλιάς της Αγγλίας [[Ερρίκος Ε' της Αγγλίας|Ερρίκος Ε']] κατέλαβε την [[Ρουέν]] ([[1419]]) με το μεγαλύτερο τμήμα των Νορμανδικών εδαφών. Οι [[Άγγλοι]] την κράτησαν στην κατοχή τους για μια περίπου δεκαετία, οπότε με την [[μάχη του Πατάι]], την ανακατάληψη των Γαλλικών εδαφών με την [[Ιωάννα της Λωρραίνης]], και την στέψη του βασιλιά της Γαλλίας [[Κάρολος Ζ' της Γαλλίας|Καρόλου Ζ']] ([[1429]]) η Νορμανδία επανήλθε στους Γάλλους. Οι Άγγλοι ποτέ δεν σταμάτησαν να διεκδικούν τα δικαιώματα τους στηνστη Νορμανδία κάτι που φάνηκε και το [[1801]] όπου ο βασιλιάς της Αγγλίας Γεώργιος Γ' κηρύσσοντας την ένωση Αγγλίας - Ιρλανδίας έθεσε αξιώσεις και για τηντη Νορμανδία.

Την εποχή που έγινε η Απόβαση της Νορμανδίας, οι Σύμμαχοι είχαν ήδη σημειώσει αρκετές σημαντικές νίκες στο Ανατολικό Μέτωπο και στην Ιταλία. Η επέμβαση κρινόταν αναγκαία σύμφωνα με τηντη γνώμη του Αμερικανού προέδρου [[Φραγκλίνος Ρούζβελτ|Φραγκλίνου Ρούσβελτ]], ώστε να τερματιστεί ο αιματηρός [[ΒΠΠ|Β' παγκόσμιος πόλεμος]]. Ύστερα από πρόταση του υποστράτηγου Φρέντερικ Μόργκαν επελέγη ως τόπος της απόβασης η Νορμανδία. Η [[Απόβαση της Νορμανδίας]] πραγματοποιήθηκε την Τρίτη [[6 Ιουνίου]] [[1944]]. Η μάχη της Νορμανδίας, που ακολούθησε την απόβαση, ενώ προβλεπόταν να κρατήσει μόλις λίγες εβδομάδες κράτησε τρεις μήνες λόγω της σκληρότατης αντίστασης των Γερμανών, που πολέμησαν μέχρι θανάτου, και είχαν πάνω από 400.000 νεκρούς και τραυματίες. Οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν επίσης 37.000 νεκρούς και 100 - 150.000 αγνοούμενους και τραυματίες.