Βικιπαίδεια

Θεόδωρος Μακρίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 20:
Στις παραμονές του πολέμου ο Μακρίδης είχε επαφή με παράνομους πυρήνες αξιωματικών φιλικά προσκείμενων στο [[ΚΚΕ]]. Τον Αύγουστο του [[1941]] η καθοδήγηση του ΚΚΕ του ανέθεσε να ηγηθεί ως βασικό τεχνικό στέλεχος, της στρατιωτικής δουλειάς και της ανάπτυξης του αντάρτικου στρατού <ref>''Ο ΕΛΑΣ και η εξουσία'', ό.π. σελ 20</ref>.
Από τις αρχικές συζητήσεις με τα στελέχη του ΚΚΕ μαζί με τον απόστρατο αξιωματικό [[Νίκος Παπασταματιάδης|Νίκο Παπασταματιάδη]], έθεσε το ζήτημα του σκοπού του νέου στρατού, κάτι που η καθοδήγηση του ΚΚΕ δεν αποσαφήνισε <ref>''Ο Πολύδωρος θυμάται'', ιστορικές εκδόσεις, Αθήνα 1990 σελ 137-138</ref>, παράλληλα έκανε σφοδρή κριτική στην απόφαση της 8ης Ολομέλειας του Ιανουαρίου 1942 της Κ.Ε(Κεντρικής Επιτροπής) του ΚΚΕ που έλεγε ότι ''θαρθουν οι σύμμαχοι μας Άγγλοι να μας ελευθερώσουν'' <ref>''Ο Πολύδωρος θυμάται'', ό.π. σελ 145</ref><ref>''Ο ΕΛΑΣ και η εξουσία'', ό.π. σελ 48-49</ref>. Επιπλέον διαφώνησε πλήρως με την θέση ότι είναι πιθανή μια απόβαση των Βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα και για αυτούς τους λόγους συναντήθηκε με τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ [[Γιώργης Σιάντος|Γιώργη Σιάντο]] και του ανέλυσε τις απόψεις του, ενώ έγραψε ανάλογη έκθεση όπου συνιστούσε η πολιτική του ΚΚΕ να προσανατολιστεί σε ''μακρόχρονο πόλεμο''<ref>Η Νικηφόρα Επανάσταση που χάθηκε Χατζής, Θανάσης, Εκδόσεις Δωρικός, Έτος Έκδοσης: 1983 σελ 219-220</ref>.
Από το [[1941]] δίδαξε μαθήματα συγκρότησης και τακτικής του αντάρτικου στρατού (είχε ως κύριο βοήθημα τη Γαλλική έκδοση του κλασσικού βιβλίου του [[Καρλ φον Κλάουζεβιτς|Κλάουζεβιτς]] το ''[[Περί Πολέμου]]'' το οποίο περίειχεπεριείχε και το κεφάλαιο για τον ανταρτοπόλεμο όπου στην Ελληνική μετάφραση δεν περιλαμβανόταν) σε αξιωματικούς του ΕΛΑΣ και σε στελέχη του ΚΚΕ<ref>''Ο ΕΛΑΣ και η εξουσία'', ό.π. σελ 80</ref>. Τον Μάη του 1942 εκπόνησε επιτελική μελέτη για την εξέλιξη του πολέμου στην ΕΣΣΔ, όπου ισχυρίστηκε ότι η Ε.Σ.Σ.Δ θα ήταν η νικήτρια δύναμη. Πήρε μέρος στην Β΄ Κομματική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ το 1942 ως ειδικός σύμβουλος <ref>''Ο Πολύδωρος θυμάται'', ό.π, σελ 151</ref>.
 
Ο Μακρίδης εχθρευόταν τους Βρετανούς και προσπαθούσε να μεταδόσειμεταδώσει την αντιπάθεια του στην ηγεσία του ΚΚΕ. Στην 10η Ολομέλεια της Κ.Ε του ΚΚΕ (αρχές 1944) πρότεινε να τεθεί ζήτημα απομάκρυνσης της Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής από τα τμήματα του ΕΛΑΣ θέση που δεν έγινε δεκτή<ref>Ο ΕΛΑΣ και η εξουσία'', τόμος 1, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2000, σελ. 338</ref> ενώ ο Ιωαννίδης θα τον εγκαλέσει λέγοντας του "''δεν έχεις δίκιο, παρασύρεσαι από το μίσος σου, η Αγγλία είναι δημοκρατική χώρα''"<ref>Ο ΕΛΑΣ και η εξουσία, ό.π. σελ 180</ref>. Παρόμοιες προτάσεις για σύγκρουση με τους Βρετανούς θα γίνονται συνεχώς μέχρι και την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας.
 
===Στον ΕΛΑΣ===
Ήταν ένας από τους ιδρυτές της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής του [[ΕΛΑΣ]](μαζί με τους Πολύδωρο Δανηιλίδη, Νίκο Παπασταματιάδη), και μετέπειτα της Κεντρικής Επιτροπής (Κ.Ε) του ΕΛΑΣ. Στη συνέχεια έγινε Διευθυντής του τρίτου επιτελικού γραφείου της Κ.Ε του ΕΛΑΣ και από τον Μάρτη του [[1944]] του Γενικού Στρατηγείου (Γ.Σ) του ΕΛΑΣ. Επίσης ήταν στρατιωτικός σύμβουλος του Πολιτικού γραφείου (Π.Γ) του ΚΚΕ<ref>Ιωαννίδης Γιάννης, ''Αναμνήσεις. Προβλήματα της πολιτικής του ΚΚΕ στην εθνική αντίσταση 1940-1945 (Το πρακτικό μιας συζήτησης)''. Επιμέλεια: Αλέκος Παπαπαναγιώτου. Θεμέλιο, 1979 σελ 548</ref>.
 
Τον Φλεβάρη του [[1943]] συναντήθηκε με τον καπετάνιο του ΕΛΑΣ [[Άρης Βελουχιώτης|Άρη Βελουχιώτη]] σε συνδιάσκεψη στελεχών του ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ παρουσία του Σιάντου. Τα επιτεύγματα και η ανάλυση του Κλάρα εντυπωσίασαν τον Μακρίδη<ref>Ο Πολύδωρος θυμάται, ό.π. σελ 152</ref>, ενώ ο Κλάρας ζήτησε τον Μακρίδη για στρατιωτικό διοικητή στον ΕΛΑΣ λέγοντας στον Γιώργη Σιάντο ''"δώστε μου αυτόν το μυταρά και θα δείτε τι θα κάνουμε"'' ο οποίος φέρεται να απάντησε ''"εγώ δεν κάνω για το Βουνό. Είμαι θεωρητικός"'' . Αρχές [[1943]] καθοδήγησε τον [[Κωνσταντίνος Καραγιώργης|Καραγιώργη]] να μεταφέρει τους αντάρτες του ΕΛΑΣ Θεσσαλίας από τον Όλυμπο στην Θεσσαλική Πίνδο<ref>Άρης ο αρχηγός των ατάκτων Ιστορική βιογραφία, Διονύσης Χαριτόπουλος , εκδόσεις ΤΟΠΟΣ, Αθήνα 2009, σελ 205</ref>. Στις 24/11/1943 έφτασε στην έδρα του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ στο Κεράσοβο Ιωαννίνων ακολουθώντας τον Σιάντο στη διευρεύνησηδιερεύνηση των δυνατοτήτων του ΕΛΑΣ<ref>Ο ΕΛΑΣ και η εξουσία, ό.π. σελ 20</ref>.
 
=== Στρατιωτικό σχέδιο για την κατάληψη της Αττικής ===
Γραμμή 48:
 
Στην 2η Ολομέλεια του ΚΚΕ, που κατά μερικούς Ιστορικούς αποφασίστηκε η έναρξη του εμφυλίου πολέμου από τη πλευρά του ΚΚΕ<ref>[http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_11/09/2011_455708 ''Από τη Βάρκιζα στην έναρξη του Εμφυλίου, η εσωτερική διαμάχη στην Ελλάδα συνδέθηκε με την αντιπαλότητα ΕΣΣΔ και Δυτικών στα Βαλκάνια'', Βασίλης Κόντης ]</ref> ενώ κατά άλλους όχι<ref>''Στα πρόθυρα του Εμφυλίου Πολέμου'', ό.π. σελ 526-527</ref>, ο Μακρίδης υποστήριξε την εξέγερση στις πόλεις, ενώ ο [[Μάρκος Βαφειάδης]] την συγκρότηση αντάρτικου στρατού<ref>''Στα πρόθυρα του Εμφυλίου Πολέμου'', ό.π. σελ 526</ref>. Ο ίδιος πάντως είχε δηλώσει ότι στην συγκεκριμένη ολομέλεια ''δεν άνοιξα το στόμα μου''<ref>''Ο ΕΛΑΣ και η εξουσία'', ό.π. σελ 401</ref>.
Εγγράφηκε στο β' πίνακα αξιωματικών όπως οι περισσότεροι αξιωματικοί του ΕΛΑΣ και οδηγήθηκε στην εξορία με φύλλο πορείας <ref>[http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=5895477&publDate= ''Ελληνες εξόριστοι αξιωματικοί στη Νάξο και η απόδραση των δώδεκα'', Ριζοσπάστης, 17 ΟχτώβρηΟκτώβρη 2010 ]</ref>, χωρίς να βγει στην παρανομία. Όταν έγινε η απόδραση μερικών αξιωματικών του ΕΛΑΣ από τη Νάξο, η ηγεσία του ΚΚΕ ενδιαφέρθηκε ειδικά μόνο για αυτόν και ειδοποίησε με σήμα της το Κλιμάκιο Αθήνας ''"Αν ο Έχτορας είναι μεταξύ φυγάδων να τον στείλετε σε μας, όσο μπορείτε γρηγορότερα"''<ref>''Ο ΕΛΑΣ και η εξουσία'', ό.π. σελ 22</ref> αλλά μόλις πριν είχε διαταχθεί αιφνιδίως λόγω κάποιου επεισοδίου με χωροφύλακες η μεταγωγή του στη Φολέγανδρο.
Το [[1948]] του αφαιρέθηκε ο στρατιωτικός βαθμός από τη κυβέρνηση. Από τα βασανιστήρια απόκτησε ψυχολογικά προβλήματα, και η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε. Στη διάρκεια του [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|εμφυλίου πολέμου]] βρίσκεται εξορία και γύρω στο [[1953]] κατάφερε να φτάσει στις σοσιαλιστικές χώρες μέσω της βοήθειας του κόμματος.
 
Γραμμή 67:
=== Οικογενειακή κατάσταση ===
Ήταν παντρεμένος με τη Σοφούλα Μακρίδη<ref>''Ιστορία της Αντίστασης'', ό.π. σελ 410</ref> και είχε μια κόρη<ref>''Ο ΕΛΑΣ και η εξουσία'', ό.π. σελ 23</ref>, ο αδερφός του Σάββας Μακρίδης ήταν επισμηναγός στη Πολεμική Αεροπορία <ref>''Σβαρνούτ, το προδομένο αντάρτικο'', Ν.Ι Μέρτζος σελ 117</ref>. Επίσης ήταν συγγενής με τον ανώτερο αξιωματικό του Ελληνικού στρατού Αθηναγόρα Αθηνέλλη που είχε σχέσεις με το ΚΚΕ και ήταν πρώτος ξάδερφος με το ανώτερο στέλεχος του ΚΚΕ [[Δόμνα Παπάζογλου]] (η γυναίκα του [[Γιάννης Ιωαννίδης (στέλεχος ΚΚΕ)|Γ. Ιωαννίδη]]) οι οποίοι τον επηρεάσανεπηρέασαν στα πολιτικά του πιστεύω.
 
== Έκθεση Μακρίδη και κριτική της ==
Γραμμή 73:
Το [[1946]] η καθοδήγηση του [[ΚΚΕ]], ζήτησε από τον Μακρίδη να γράψει μια έκθεση πεπραγμένων για τη περίοδο της Κατοχής και των Δεκεμβριανών. Ο Μακρίδης την έγραψε στην καθαρεύουσα όπου άφησε υπονοούμενα για την προηγούμενη καθοδήγηση του ΚΚΕ. Η έκθεση αυτή έγινε τεκμήριο υπέρ της ''χαφιεδοποιήσης'' του πρώην γενικού γραμματέα του ΚΚΕ Γιώργου Σιάντου<ref>''Η παράνομη μπροσούρα του Νίκου Ζαχαριάδη'', εκδόσεις Γλάρος, σελ 26</ref><ref>''3η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ 10-14/10/1950 Εκδόσεις ΓΛΑΡΟΣ Τα άγνωστα πρακτικά μιας σκηνοθετημένης δίκης εναντίον των πρώτων κομμουνιστών της αμφισβήτησης σελ 300 (τελικός λόγος Ν. Ζαχαριάδη) σελ 348 (πόρισμα επιτρόπης για την υπόθεση Σιάντου)''</ref>. Η έκθεση Μακρίδη έχει γραφτεί ως εσωκομματική πληροφόρηση με ανάλογες υποκειμενικές κριτικές για πρόσωπα και καταστάσεις και σε πολλές περιπτώσεις οι κρίσεις είναι υπερβολικές και άδικες. Η έκθεση δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το [[2000]] από τον [[Γρηγόρης Φαράκος|Γρηγόρη Φαράκο]]<ref name="ReferenceB"/> ενώ πρωτύτερα κυκλοφορούσαν φήμες για την τύχη της καθώς και αποσπάσματα της.
 
Kατά την άποψη του [[Ανδρέας Μουντρίχας|Ανδρέα Μουντρίχα]] (πιθανόν έχοντας διαβάσει αποσπάσματα της Έκθεσης), ο Μακρίδης, επιδιώκοντας να αποδείξει την ορθότητα των απόψεών του έναντι των αντιστοίχων απόψεων των εσωκομματικών του αντιπάλων που δεν ήταν υπέρμαχοι της σύγκρουσης στα πριν και κατά τα Δεκεμβριανά, παρουσιάσεπαρουσίασε τις δυνατότητες του [[ΕΛΑΣ]] ως πολύ μεγαλύτερες από τις πραγματικές<ref>''Απογευματινή, 3 Ιουλίου 1959''.</ref>.
 
== Παραπομπές ==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Θεόδωρος_Μακρίδης"