Νίκος Καρράς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Συλλαμβάνεται τον ίδιο χρόνο και στέλνεται εξορία στον Αϊ-Στράτη, όπου παραμένει μέχρι τη διάλυση του στρατοπέδου,τέλη του 1962. <br /> Στο συνέδριο του [[ΚΚΕ]] το 1961 εκλέγεται τακτικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του,πράγμα που πληροφορείται 6 μήνες μετά την απόλυση του από την εξορία. Στο συνέδριο της [[ΕΔΑ]] του 1963 εκλέγεται μέλος της ηγεσίας της, και αναλαμβάνει υπεύθυνος της οργανωτικής και μαζικής δουλειάς, ενώ αργότερα μετατίθεται στη διαφώτιση της ΕΔΑ. Το 1964 σαν μέλος του λεγόμενου "Γραφείου του Εξωτερικού" της Κ.Ε του παράνομου ΚΚΕ, συγκρούεται με την ηγεσία του ΚΚΕ, γιατί υποστήριξε τη "ρεβιζιονιστική" άποψη περί"μετεξελίξεως της ΕΔΑ" σαν έκφραση του πραγματικού κινήματος στην Ελλάδα, -με την ταυτόχρονη διαδικασία διάλυσης του ΚΚΕ. Με τη δικτατορία διαφεύγει τη σύλληψη και μετέχει στην οργάνωση της Αντίστασης κατά του στρατοκρατικού καθεστώτος. Υπήρξε από τους πρωταγωνιστές στην παρανομία, της στροφής του 1968 στο ΚΚΕ, που οδήγησε στη ρήξη και στη δημιουργία αργότερα του κόμματος που έμεινε με το όνομα [[ΚΚΕ εσωτερικού]]. Από την παράνομη δουλειά στην Ελλάδα βγαίνει στα τέλη του 1969 στο εξωτερικό,όπου σαν μέλος της ηγεσίας του Κόμματος αναλαμβάνει την οργάνωση της υποστήριξης του Αντιστασιακού αγώνα στο χώρο της Δυτικής Ευρώπης. Επανέρχεται το 1973 για ένα ολιγόμηνο διάστημα παράνομος στην Αθήνα, και μετά την έξοδο του στο εξωτερικό παραιτείται από την ηγεσία του Κόμματος, διαφωνώντας ριζικά με τη λογική των εξελίξεων που είχαν επιβληθεί στο [[ΚΚΕ Εσωτερικού]]. Παραμένει για ένα διάστημα μέλος του [[ΚΚΕ Εσωτερικού]], συνεχίζει να επιβεβαιώνει την ουσιαστική αντίθεση του με την πολιτική και τη φυσιογνωμία που διαμορφώνει το Κόμμα του, την οποία θεωρεί απεμπόληση της επαναστατικής διαδικασίας που είχε αρχίσει το 1968, και γρήγορα περιθωριοποιείται παραμένοντας οπαδός στο χώρο αυτό, αλλά και συνεχίζοντας από καιρό σε καιρό να διατυπώνει τις διαφωνίες του με επιστολές και άρθρα.<ref>Βιβλίο : "Το πραγματικό κίνημα ή Για ποια Επανάσταση μιλάμε" του Νίκου Καρρά . Εκδόσεις Οδυσσέας Απρίλιος 1987</ref> Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συνέντευξη του το 1988 στο περιοδικό "Σχολιαστής" όπου για τη διαφωνία του με τη στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ Εσωτερικού στο θέμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου λέει (απόσπασμα): «Μέχρι τώρα δεν έχω βγει να μιλήσω δημόσια γι' αυτό το θέμα, όπως και για άλλα, κηδόμενος του χώρου αυτού από τον οποίο προήλθα και στον οποίο πρωτοστάτησα. Το θεωρώ, όμως, το μεγαλύτερο στίγμα του ΚΚΕ (εσωτερικού), αληθινή προδοσία στην επανάσταση, που δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία του κόμματος. Η στάση στο Πολυτεχνείο φανερώνει τον τύπο του διαλόγου που επιλέχθηκε να γίνει με τις μάζες. ΕναΈνα διάλογο που αφορούσε μόνο τα καθυστερημένα κομμάτια τους και όχι τα πρωτοπόρα και επαναστατικά». «Μόλις έγινε η εξέγερση του Πολυτεχνείου, αυτοί (η τότε ηγετική ομάδα του ΚΚΕ εσωτ.) την αναθεμάτισαν με την απόφασή τους, τα περίφημα "Μαθήματα του Νοέμβρη". Τους έστειλα τότε ένα γράμμα, υβριστικότατο, παρόλο που ήμουν παραιτημένος, αναφέροντας ότι αυτές οι θέσεις ήταν κατάπτυστες». Μια βδομάδα μετά το Πολυτεχνείο, ο Ν. Καρράς έγραψε ένα άρθρο στην «Ελεύθερη Ελλάδα» με τίτλο '''«Οι ματοβαμμένες σημαίες μας μηνούν τη νίκη»''', το οποίο θεωρήθηκε από την ηγεσία του κόμματος «πισώπλατο χτύπημα του Νίκου Καρρά, στο απόγειο της ανηθικότητάς του, επειδή πίστεψε ότι ο Ιωαννίδης θα μας έπιανε και επί των πτωμάτων μας θα αναλάμβανε ξανά την ηγεσία με την παλιά γραμμή». «Πολλά από τα στελέχη που σήμερα πρωτοστατούν στις παρελάσεις με τις σημαίες, τότε έκλαιγαν γιατί "το Πολυτεχνείο μάς πήγε δέκα χρόνια πίσω"».<ref>Νίκος Καρράς «Το ελληνικό '68» συνέντευξη στο περιοδικό "Σχολιαστής" 5.2.1988 http://www.iospress.gr/extra/extra20080419.htm</ref><ref>Άρθρο ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ "Από την πολιτική κατάθεση του Νίκου Καρρά στον «Σχολιαστή»" 19.4.2008</ref>

{{DEFAULTSORT:ΚαραςΚαρρας Νικος}}