Εκθετική αύξηση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 27:
* Θετική αντίδραση εντός της γραμμικής εμβέλειας των ηλεκτρικών ή ηλεκτροακουστικών ενισχυτών μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την εκθετική αύξηση του ενισχυμένου σήματος, αν και φαινόμενα συντονισμού μπορεί να ευνοήσουν ορισμένες συχνότητες του σήματος έναντι άλλων.<br>
===Οικονομικά===
* Η [[οικονομική ανάπτυξη]] εκφράζεται σε ποσοστιαίες μονάδες, γεγονός που συνεπάγεται εκθετική αύξηση. Για παράδειγμα, το κατά κεφαλήν [[ΑΕΠ]] των ΗΠΑ έχει αυξηθεί σε εκθετικό ρυθμό περίπου δύο τοις εκατό μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.<br>
* Χρηματοοικονομικά Οι τόκοι ανατοκισμού σε σταθερό επιτόκιο παρέχουν εκθετική αύξηση του κεφαλαίου. Βλέπε επίσης άρθρο 72. Τα συστήματα πυραμίδων ή τα συστήματα Ponzi δείχνουν επίσης αυτό το είδος της ανάπτυξης και έχουν ως αποτέλεσμα υψηλά κέρδη για λίγους αρχικούς επενδυτές και απώλειες μεταξύ μεγάλων αριθμών των επενδυτών.
* Τεχνολογία υπολογιστών
* Επεξεργαστική ισχύς των υπολογιστών. Δείτε επίσης το [[Νόμος του Μουρ|νόμο του Moore]] και την τεχνολογική μοναδικότητα. (Σύμφωνα με εκθετική αύξηση, δεν υπάρχουν ιδιομορφίες. Η ιδιομορφία εδώ είναι μια αλληγορία που προορίζεται για να μεταφέρει ένα αφάνταστο μέλλον. Η σύνδεση αυτής της υποθετικής ιδέας με την εκθετική αύξηση δημιουργήθηκε κυρίως από το μετανθρωπιστή Ray Kurzweil.)
* Στη θεωρία πολυπλοκότητας, οι αλγόριθμοι υπολογιστών της εκθετικής πολυπλοκότητας απαιτούν εκθετικά αυξανόμενη ποσότητα πόρων (π.χ. χρόνος, μνήμη του υπολογιστή) για μόνο μια σταθερή αύξηση του μεγέθους του προβλήματος. Έτσι, για έναν αλγόριθμο της χρονικής πολυπλοκότητας 2^x, εάν ένα πρόβλημα του μεγέθους x = 10 απαιτεί 10 δευτερόλεπτα για να ολοκληρωθεί, και ένα πρόβλημα του μεγέθους x = 11 απαιτεί 20 δευτερόλεπτα, τότε το πρόβλημα του μεγέθους x = 12 θα απαιτήσει 40 δευτερόλεπτα. Αυτό το είδος του αλγορίθμου συνήθως γίνεται ακατάλληλο προς χρήση σε πολύ μικρά μεγέθη στα προβλήματα, συχνά μεταξύ 30 και 100 αντικείμενα (οι περισσότεροι αλγόριθμοι υπολογιστή πρέπει να είναι σε θέση να λύσουν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα, μέχρι και δεκάδες χιλιάδες ή ακόμα και εκατομμύρια αντικείμενα σε εύλογο χρόνο, κάτι που θα είναι φυσικά αδύνατο με εκθετικό αλγόριθμο). Επίσης, τα αποτελέσματα του νόμου του Moore δεν βοηθούν την κατάσταση πολύ γιατί διπλασιάζοντας την ταχύτητα του επεξεργαστή απλά επιτρέπεται η αύξηση του μεγέθους του προβλήματος κατά μια σταθερά. Π.χ. αν ένας αργός επεξεργαστής μπορεί να λύσει τα προβλήματα του μεγέθους x στο χρόνο t, τότε ένας επεξεργαστής δύο φορές πιο γρήγορος θα μπορούσε απλά να λύσει τα προβλήματα του μεγέθους x + σταθερά στον ίδιο χρόνο t. Έτσι οι εκθετικά πολύπλοκοι αλγόριθμοι συνήθως δεν είναι πρακτικοί, και η αναζήτηση πιο αποδοτικών αλγορίθμων είναι ένας από τους κεντρικούς στόχους της επιστήμης των υπολογιστών σήμερα.<br>
* Αύξηση της κυκλοφορίας στο διαδίκτυο.[χρήζει επέκτασης]<br>
| |||