Περσεφόνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

==Προέλευση==

 

Ο μύθος της αρπαγής της θεάς της βλάστησης είναι Προελληνικός , όπως φαίνεται στο [[Σουμερία (προ-κατακλυσμιαία περίοδος)|Σουμεριακό]] και [[Συρία|Συριακό]] μύθο της αρπαγής της θεάς της γονιμότητας και βλάστησης [[Ιννάνα]] η [[Ιστάρ]] ([[Αστάρτη]]). Το μέρος της αρπαγής είναι διαφορετικό σε κάθε τοπική λατρεία, και η τοποθεσία πιθανόν υποδεικνύει ότι κάποια μαγική μακρινή χώρα είχε επινοηθεί στο απώτατο παρελθόν. Ο Ομηρικός ‘Υμνος αναφέρει την πεδιάδα της «Νύσας».<ref>Nilsson , Vol. I, pp.463-466</ref> Στην Ελληνική Μυθολογία η «Νύσα» είναι ένα μυθικό βουνό με άγνωστη τοποθεσία, το μέρος που γεννήθηκε ο θεός [[Διόνυσος]]. Η παλαιότερη αναπαράσταση μιας θεάς που μπορεί να ταυτισθεί με την Περσεφόνη που βγαίνει από το έδαφος, είναι ένα διακοσμημένο πιάτο από την Παλαιο-Παλατιακή περίοδο στην [[Φαιστός|Φαιστό]]. Η θεά έχει μια μορφή που μοιάζει με λαχανικό, και συνοδεύεται από κοπέλες που χορεύουν ανάμεσα σε ανθισμένα λουλούδια.<ref>Burkert pp. 40-45</ref> Η αναπαράσταση είναι παρόμοια με νεώτερες αναπαραστάσεις της «Ανόδου της Φερεφάτα».<ref>Nilsson p.509, Tf. 39.1</ref> Η Περσεφόνη ήταν μια αρχαία χθόνια θεότητα των αγροτικών κοινωνιών, που δεχόταν τις ψυχές των νεκρών μέσα στη γη, αλλά απέκτησε δύναμη για τη γονιμότητα του εδάφους κάτω από το οποίο βασίλευε. Σύντροφός της ήταν ο [[Πλούτωνας (μυθολογία)|Πλούτωνας]] ('Αδης) που ταυτίζεται με τον [[Πλούτος (μυθολογία)|Πλούτο]] γιατί σαν χθόνια θεότητα βασίλευε μέσα στη γη όπου σε υπόγεια σιλό αποθηκεύονταν οι σπόροι του σιταριού, αλλά και περιείχε τους σπόρους που ήταν απαραίτητοι για μια καλή συγκομιδή.<ref>Wiliam Hansen , Classical mythology, p.182</ref>