Σόλιδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον πρώτο σόλιδο έκοψε ο [[Διοκλητιανός]] το 301 σε αντικατάσταση του aureus, του ως τότε χρυσού νομίσματος της Αυτοκρατορίας. Οι aurei του Ιουλίου Καίσαρος ζύγιζαν το 1/40 της λίβρας, στην εποχή του Καρακάλλα το 1/50. Ο σόλιδος του Διοκλητιανού ορίσθηκε στο 1/60 της λίβρας (5,45 gr) και ίσος με 1.000 δηνάρια, αλλά κόπηκαν λίγοι σόλιδοι και έτσι δεν είχε επίπτωση στην πραγματική οικονομία. Ένας solidus ήταν πάντα ο μισθός του στρατιώτη, έτσι στα αγγλικά ο στρατιώτης λέγεται soldier. Ο Κωνσταντίνος Α' το 312 όρισε το σόλιδο στο 1/72 της λίβρας (4,55 gr) και ίσο με 275.000 υποτιμημένα δηνάρια. Θεωρητικά ήταν από καθαρό χρυσό, αλλά η τεχνολογία της εποχής μπορούσε να παράγει χρυσό καθαρότητας 95,8%· ζύγιζε 24 κεράτια (1 κεράτιο = 0,189 gr) από τα οποία 23 κεράτια ήταν χρυσός. Ο Κωνσταντίνος Α' ήταν που έκοψε μεγάλο αριθμό σολίδων και καθιερώθηκε για τους επόμενους αιώνες (4ο - 11ο) ως το νόμισμα της Αυτοκρατορίας, κυρίως διότι το βάρος του ήταν σταθερό. Κυκλοφορούσαν και υποδιαιρέσεις του σόλιδου, ο semissis (ήμισυ) και ο tremissis (το 1/3). Ο Νικηφόρος Β' Φωκάς (963-969) για οικονομικούς λόγους έκοψε ένα ακόμη χρυσό νόμισμα, μικρότερου βάρους (4,05 gr) από το σόλιδο, το ''τεταρτηρόν''. Στα επόμενα έτη για να ξεχωρίζουν εύκολα τα δύο νομίσματα, οι σόλιδοι, που λεγόταν τώρα ''ιστάμενα'', γινόταν λεπτότερα νομίσματα, μεγαλύτερης διαμέτρου (ως 26 mm) και κυρτά, ενώ τα τεταρτηρά ήταν πιο παχιά, μικρότερης διαμέτρου και επίπεδα. Αν και υπήρχε νόμος που απαγόρευε την έξοδο των χρυσών νομισμάτων από τη χώρα, οι εμπορικές διασυνδέσεις έκαναν να βρεθούν σόλιδοι στη Ρωσία, την κεντρική Ευρώπη, την Ουκρανία, στη Συρία ακόμη και στην Κίνα. Η σταθερότητα του βάρους, του μεγέθους και της περιεκτικότητας σε χρυσό τα έκανε παγκοσμίως αποδεκτά.

 

 

==Η εξέλιξη των παραστάσεων==