Λέρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
συνδεσμοι |
||
Γραμμή 61:
Το [[1912]], κατά τον Ιταλοτουρκικό Πόλεμο, οι Ιταλοί κατέλαβαν όλα τα Δωδεκάνησα εκτός από το Καστελλόριζο. Στις [[12 Μαΐου]] του 1912, το νησί καταλήφθηκε από τους ναύτες του Ιταλικού Καταδρομικού [[Ιταλικό καταδρομικό San Giorgio|San Giorgio]]. Οι Έλληνες κάτοικοι των Δωδεκανήσων, με το Συνέδριο της Πάτμου (4 Ιουνίου 1912), κήρυξαν την αυτονομία τους ως "Κράτος του Αιγαίου", με σκοπό την ένωση με την Ελλάδα, αλλά με το ξέσπασμα του [[Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος|Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου]] οι προσπάθειες δεν καρποφόρησαν και οι Ιταλοί διατήρησαν τον έλεγχο των νησιών.
Μετά τη λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και αμέσως μετά την ανακωχή του Μούδρου ακολούθησε η Συνδιάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων ή Συνδιάσκεψη Ειρήνης (1919). Στο υπόμνημα του Βενιζέλου (30-12-1918) προβλήθηκε η ελληνικότητα των νησιών της Δωδεκανήσου και οι αρχές που διακήρυξε ο Αμερικανός Πρόεδρος Ουίλσον για ελευθερία και αυτοδιάθεση των λαών, καλώντας την Ιταλία να παραδώσει τα νησιά στην Ελλάδα. Μέσα σ’ εκείνο το ιδιαίτερα φορτισμένο διεθνές κλίμα, μια δυναμική ομάδα Δωδεκανησίων πατριωτών, παράλληλα με τις επίσημες ενέργειες της ελληνικής αντιπροσωπίας, φτάνει στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Είναι οι απεσταλμένοι της «Ενωσης Δωδεκανησίων Αθηνών» : Ο [[Σκευοφύλαξ Ζερβός|Σκεύος Ζερβός]], ο [[Πάρις Ρούσσος|Πάρης Ρούσσος]], ο [[Μιχαήλ Βολονάκης|Μιχαήλ Βολωνάκης]], ο Γεώργιος Αντωνίου, ενώ στο Προξενείο του Μάντζεστερ υπηρετούσε ο Λεριός Θεόδωρος Μοσχονάς.
Η αποστολή τους ήταν, να πληροφορήσουν και ευαισθητοποιήσουν κυβερνητικούς παράγοντες και συνέδρους για τα δίκαια του Δωδεκανησιακού λαού. Για το σκοπό αυτό εργάστηκαν επίπονα το προηγούμενο διάστημα, συγγράφοντας και εκτυπώνοντας ενημερωτικά φυλλάδια, βιβλία και κάθε είδους έντυπο υλικό.
| |||