Σαιν-Σιμεόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Σαιν-Σιμεόν''' (σημερινό '''[[Σαμαντάγκ]]''' ή '''Σουαντιγιέ'''<ref>Steven Runciman, ''A History of the Crusades: Volume 1, The First Crusade'', Cambridge University Press, 1951, p. 216</REF>) ήταν το μεσαιωνικό λιμάνι της [[ΑντιόχειαςΑντιόχεια]]ς, ευρισκόμενο επί των εκβολών του [[Ορόντης ποταμός|Ποταμούποταμού Ορόντη]].<ref>[http://www.brighton73.freeserve.co.uk/firstcrusade/Places/levant/antioch.htm Tomas J. Rees, Antioch]</ref> Πιθανώς να έλαβε την ονομασία του από τον [[Συμεών Στυλίτης ο ΝεώτεροςΝεότερος|Άγιο Συμεών Στυλίτη τον ΝεώτεροΝεότερο]], ο οποίος έζησε επί ενός όρους το οποίο ευρισκότανβρισκόταν σε απόσταση έξι μιλίων από το Σαιν-Σιμεόν, ή τον αρχικό [[Άγιος Συμεών Στυλίτης|Άγιο Συμεών Στυλίτη]], ο οποίος ήταν θαμμένος στην Αντιόχεια. Η [[Σελεύκεια εν Πιερία]] είχε αποτελέσει το Ρωμαϊκό λιμάνι της Αντιόχειας, ωστόσο οι [[πρόσχωση|προσχώσεις]] του εδάφους, καθώς και ένας σεισμός το είχαν αχρηστεύσει. Ο έλεγχος του Σαιν-Σιμεόν ήταν σημαντικός για την κατάληψη της Αντιόχειας από τους [[Σταυροφόροι|Σταυροφόρους]] στα τέλη του 11ου αιώνα.

Τον Νοέμβριο του 1097, οι [[Σταυροφόροι]], οι οποίοι πολιορκούσαν την Αντιόχεια, ενθαρρύνθηκαν από την εμφάνιση στο Σαιν-Σιμεόν ενισχύσεων υπό την μορφή μοίρας στόλου των Γενουατών, βοηθώντας, στην συνέχεια, στην κατάληψη της πόλης.<ref>Runciman, op. cit., p. 219</ref> Οι πολιορκητές διέθεταν μικρό απόθεμα τροφίμων, ενώ η τροφοδοσία τους από την [[Κύπρος|Κύπρο]] προς το Σαιν-Σιμεόν αποτελούσε στόχο συχνών επιθέσεων κατά μήκος του δρόμου από το λιμάνι προς το στρατόπεδο των Σταυροφόρων. Στις 4 Μαρτίου 1098, στόλος ο οποίος φερόταν να ευρίσκεται υπό την διοίκηση του διεκδικητή του θρόνου της Αγγλίας, [[Έντγκαρ Έθελινγκ]], κατέπλευσε προς τοστο Σαιν-Σιμεόν μεταφέροντας πολιορκητικά εξαρτήματα από την [[Κωνσταντινούπολη]]. Μία ακόμη επιδρομή από τους [[Τούρκοι (έθνος)|Τούρκους]] υπερασπιστές της Αντιόχειας οδήγησε στην αφαίρεση των εξαρτημάτων από τους Σταυροφόρους, οι οποίοι, ωστόσο, αντεπιτέθηκαν επιτυχώς, σκοτώνοντας (όπως αναφέρθηκε) περίπου χίλιους πεντακόσιους Τούρκους.<ref>Runciman, op. cit., pp. 226-227. He stated that the fleet was commanded by Edgar, but Thomas Asbridge considered this unlikely, because in late 1097 he was still embroiled in a dispute over succession to the Scottish throne. Thomas Asbridge, ''The First Crusade'', The Free Press, 2004, p. 188.</ref>

Κατά τις απαρχές της Σταυροφορικής περιόδου, το Σαιν-Σιμεόν αποτελούσε μόνον τοπικής σημασίας λιμένα, ωστόσο κατά την διάρκεια του δεύτερου μισού του 12ου αιώνα, ο [[Νουρ αντ-Ντιν Ζανγκί|Νουρ εντ-Ντιν]] και στηνστη συνέχεια ο [[Σαλαντίν]] έφεραν τάξη στην Μουσουλμανική Συρία, αναβιώνοντας την ευημερία της και θέτοντάς την ως εμπορική οδό προς το [[Ιράκ]] και την [[Άπω Ανατολή]]. Το Σαιν-Σιμεόν έχαιρε ευημερίας ως ένα εκ των λιμανιών που χρησιμοποιούνταν από τους εμπόρους του [[Χαλέπι|Χαλεπιού]], έως και τις κατακτήσεις των [[Μογγόλοι|Μογγόλων]], στην διάρκεια του 13ου αιώνα, οι οποίες και οδήγησαν σε μετακίνηση των εμπορικών οδών προς τα βόρεια. Το 1268, στρατός των [[Μαμελούκοι|Μαμελούκων]] υπό την ηγεσία του [[Μπαϊμπάρς]] κατέλαβε το Σαιν-Σιμεόν, ενώ, στην συνέχεια, κατέστρεψε την Αντιόχεια. Η πόλη και το λιμάνι της ουδέποτε επανέκαμψαν.<ref>Steven Runciman, ''A History of the Crusades, Volume 3, The Kingdom of Acre and the Later Crusades'', Cambridge University Press, 1955, pp. 325-326, 354-355</ref>