Αλίκη Βουγιουκλάκη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Pepitakos (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 37:
Το [[1961]] η Αλίκη Βουγιουκλάκη συγκρότησε τον δικό της θίασο, ανεβάζοντας τα έργα ''Καίσαρ και Κλεοπάτρα'', ''Χτυποκάρδια στο θρανίο'', ''ΟΠρίγκιψ και η χορεύτρια'' κ.α. Αργότερα γνωρίστηκε με τον [[Φιλοποίμην Φίνος|Φιλοποίμενα Φίνο]] και άρχισε μια μόνιμη συνεργασία με την εταιρία του, τη [[Φίνος Φιλμ]].<ref name="Αλίκη Βουγιουκλάκη">{{cite web | url=http://www.matia.gr/7/73/7307/7307_2_1.html | title=Αλίκη Βουγιουκλάκη | accessdate=11 Αυγούστου 2011 | work=matia.gr}}</ref> Μαζί έκαναν μερικές από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου, ανάμεσά τους οι ταινίες: '' [[Αστέρω]], [[Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο]], [[Μανταλένα (ταινία)|Μανταλένα]], [[Το κλωτσοσκούφι]], [[Η Αλίκη στο ναυτικό]]'', ''[[Η Λίζα και η άλλη]]'', ''[[Η ψεύτρα]], [[Το δόλωμα]], Η Αρχόντισσα και ο αλήτης, '' ''[[Υπολοχαγός Νατάσσα]], '' ''[[Η κόρη του ήλιου]], [[Η Μαρία της Σιωπής|Η Μαρία της Σιωπής''' ''']]''' '''κ.α..'' Οι, μεταξύ άλλων, κινηματογραφικοί της ρόλοι, άλλοτε της χαριτωμένης σκανδαλιάρας μαθήτριας, άλλοτε του πλουσιοκόριτσου που επαναστατεί εναντίον του πλούσιου πατέρα της, άλλοτε της φτωχής και ασήμαντης κοπέλας που καταφέρνει να ανέβει κοινωνικά, να επιτύχει και να δοξαστεί, είχαν και συνεχίζουν να έχουν, μεγάλη απήχηση στο κοινό εξασφαλίζοντας στην ηθοποιό σπάνια δημοτικότητα ενώ η ταινία ''[[Υπολοχαγός Νατάσα]]'' ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου για τρεις δεκαετίες. Επίσης οι δύο επόμενες μεγαλύτερες εισπρακτικές κινηματογραφικές επιτυχίες ανήκουν στην Αλίκη Βουγιουκλάκη.<ref name="Αλίκη Βουγιουκλάκη 1934 – 1996" />'''
 
Η σημαντική εμπορική κάμψη που σημείωσε από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο [[ελληνικός κινηματογράφος]] ώθησε την Αλίκη να ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικά με το θέατρο, παίζονταςανεβάζοντας συνολικά σεπάνω απο 53 θεατρικές παραστάσεις. Το 1975 αλλάζει τον μέχρι τότε τρόπο ανεβάσματος των μιούζικαλ, φέρνοντας στην Ελλάδα τα [[μιούζικαλ]]-υπερπαραγωγή, με το έργο του Νιλ Σάιμον ''Καμπίρια''. Ανέβασε επίσης με μεγάλη επιτυχία και άλλα έργα του είδους, όπως το ''Καμπαρέ'', ''Ωραία μου κυρία'', ''Τζούλια'',''Άννυ'' ''Εβίτα'', ''Βίκτωρ-Βικτώρια'' με τελευταίο το μιούζικαλ ''Η μελωδία της ευτυχίας''.
 
== Προσωπική ζωή ==