Βασίλειο της Βαλένθια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ αφαιρέθηκε η Κατηγορία:Πρώην κράτη του Στέμματος της Αραγονίας; προστέθηκε η Κατηγορία:Πρώην κράτη του Στέμματος της Αραγωνίας (με τ... |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 10:
|ύμνος =
|χάρτης = [[File:Regne valencia 1441.svg|150px]]
| λεζάντα χάρτη = Το Βασιλειο της Βαλένθια στα πλαίσια του Στέμματος της
| πλάτος χάρτη =
|θέση =
Γραμμή 32:
|επόμενο =
}}
Το '''Βασίλειο της Βαλένθια''' (στα [[καταλανικά]], ''Regne de València'') ήταν μεσαιωνικό βασίλειο που υπήρξε αρχικά στα πλαίσια του [[Στέμμα της
Τεχνικά, το Βασίλειο υπήρξε όσον ίσχυαν οι επίσημοι νόμοι, τα λεγόμενα «Προνόμια της Βαλένθια» (''furs de València''), από το 1261 μέχρι το 1707 όταν και καταργήθηκαν με την κατάργηση των νόμων των πρώην εδαφών του Στέμματος της
== Διαμόρφωση ==
Γραμμή 40:
=== Η κατάκτηση ===
Μετά την κατάκτηση των [[Βαλεαρίδες Νήσοι|Βαλεαρίδων Νήσων]], ο [[Ιάκωβος Α΄ της Αραγωνίας|Ιάκωβος Α΄ της
* Η πρώτη, μεταξύ 1225 και 1232, που ξεκίνησε με την αποτυχημένη, λόγω μη συμμετοχή της αραγονικής στρατιωτικής δύναμης, πολιορκία της [[Πενίσκολα]]. Κατακτήθηκε το βόρειο τμήμα της σημερινής Βαλενθιανικής Κοινότητας και αστικοί πυρήνες όπως η Πενίσκολα, η [[Μορέλια]], ο Μποριάνα και το Άρες.
* Η δεύτερη, μεταξύ 1225 και 1232, που κατευθύνθηκε στην περιοχή γύρω από την πόλη της [[Βαλένθια]]. Ανακηρύχθηκε «σταυροφορία» από τον πάπα [[Γρηγόριος Ι΄|Γρηγόριο Ι΄]].
Γραμμή 46:
=== Η δημιουργία του βασιλείου ===
Μετά το πέρας της κατάκτησης, ο Ιάκωβος Α΄ αντιστάθηκε στη θέληση των ευγενών της
=== Ο εποικισμός και το μουσουλμανικό στοιχείο ===
Το νέο βασίλειο εποικίστηκε με
Όσον αφορά την κοινωνική οργάνωση, από τις απαρχές του, το βασίλειο χαρακτηρίστηκε από την ύπαρξη μιας ισχυρής φεουδαρχικής ελίτ στην επαρχία και την διαμόρφωση μιας έτερης ισχυρής αστικής-εμπορικής ελίτ στις πόλεις. Η εξάρτηση των ελίτ αυτών από τον κατά την περίσταση μονάρχη και η οικονομική εξάρτηση, κυρίως μετά το τέλος του Μεσαίωνα, από την Καστίλη, συνέβαλε αποφασιστικά στην απουσία ισχυρού πατριωτικού συναισθήματος.<ref>Casey (2008): 248.</ref>
Γραμμή 55:
== Η εποχή ακμής του Βασιλείου ==
{{Κύριο|Βαλενθιανικός χρυσός αιώνας}}
Περί τα μέσα του 14ου αιώνα το Βασίλειο βρέθηκε σε μια δύσκολη κατάσταση. Η επιδημία μαύρης πανώλης είχε αποδεκατίσει τον πληθυσμό ενώ οι διάφοροι πόλεμοι με ή εναντίον του [[Στέμμα της
Αντίθετα, ο 15ος αιώνας υπήρξε η εποχή άνθησης του Βασιλείου. Η πόλη της Βαλένθια άκμασε οικονομικά και πολιτισμικά, όντας το πιο σημαντικό αστικό κέντρο του Στέμματος της
Όσον αφορά την αρχιτεκτονική, τότε οικοδομούνται, πέρα του Ανταλλακτηρίου, οι Πύργοι του Σεράνς και το «Μικαλέτ», το καμπαναριό του καθεδρικού της Βαλένθια. Το Κέντρο Γενικών Σπουδών της πρωτεύουσας γίνεται πανεπιστήμιο ενώ παράλληλα αναπτύσσεται ο [[Βαλενθιανικός χρυσός αιώνας|Βαλενθιανικός Χρυσός Αιώνας]] των γραμμάτων, που παρήγαγε σπουδαία λογοτεχνικά έργα στα καταλανικά όπως τον ''Tirant lo Blanc ''του [[Ζοανότ Μαρτορέλ]].
Γραμμή 67:
συνέβαλε στην αποδυνάμωση του αγροτικού πληθυσμού.<ref>Casey (2008): 58.</ref> Κατά τον 17<sup>ο</sup> αιώνα, η τοπική γεωργική παραγωγή και η ελάχιστη κτηνοτροφία προοριζόταν μόνο για την επιβίωση του πληθυσμού, καθώς, ιδιαίτερα μετά τον διωγμό των μουσουλμάνων, είτε δεν περίσσευε σοδειά είτε ήταν πολύ δύσκολο να πωληθεί σε άλλο μέρος λόγω απουσίας ενεργών εμπορικών δρόμων.<ref>Casey (2008): 57.</ref> Καλλιεργείτο κυρίως σιτάρι και αμπέλι<ref>Casey (2008): 55.</ref>, από τα οποία παρήγετο ένα αρκετά κακής ποιότητας κρασί, επίσης δύσκολο να αποφέρει κέρδη, μαζί με το μετάξι, το παραδοσιακά κύριο εξαγώγιμο εμπορικό προϊόν, που απορροφούσε κυρίως η γειτονική Καστίλη.<ref>Casey (2008): 61.</ref>
Όσον αφορά το εμπόριο, κύρια λιμάνια του Βασιλείου πέραν αυτού της πρωτεύουσας που παραδοσιακά λειτούργησε μονάχα ως πύλη ανεφοδιασμού της<ref>Casey (2008): 82.</ref>, ανά περιόδους υπήρξαν το Βιναρός στο βορρά, από όπου εξάγονταν το σιτάρι της
▲αυτού της πρωτεύουσας που παραδοσιακά λειτούργησε μονάχα ως πύλη ανεφοδιασμού της<ref>Casey (2008): 82.</ref>, ανά περιόδους υπήρξαν το Βιναρός στο βορρά, από όπου εξάγονταν το σιτάρι της Αραγόνας και το Αλικάντε στο νότο. Το τελευταίο, είδε να αναπτύσσεται ιδιαίτερα στον 16<sup>ο</sup> και 17<sup>ο</sup> αιώνα, όταν λειτούργησε σαν κύριο λιμάνι εξαγωγών, εισαγωγών και ναυπηγίας.
=== Διοίκηση και η εξέγερση των Αδελφοτήτων ===
| |||