Ελισάβετ της Αυστρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Ελισάβετ της Αυστρίας''' είναι ένα θρυλικό πρόσωπο που οι [[Ιστορία|ιστορικοί]] ακόμα δεν έχουν καταφέρει να ξεκαθαρίσουν για το ποια γεγονάταγεγονότα της ζωής της είναι μύθος και ποια η πραγματικότητα, κυρίως για την περίοδο [[1889]]-[[1898]]. Ήταν η δεύτερη κόρη του δούκα Μαξιμιλιανού της Βαυαρίας και της Λουδοβίκας των Βίττελσμπαχ, αδελφής της αρχιδούκισσας Σοφίας. Παντρεύτηκε, σε ηλικία 16 ετών, τον αυτοκράτορα [[Φραγκίσκος Ιωσήφ|Φραγκίσκο Ιωσήφ]] των [[Αψβούργοι|Αψβούργων]] και μαζί απέκτησαν 4 παιδιά: τη Σοφία που πέθανε σε ηλικία μόλις 2 ετών, τη Γκιζέλα, τον πρίγκιπα Ροδόλφο (ο οποίος αργότερα πέθανε) και τη Μαρία Βαλέρια. Υπήρξε και έζησε αντισυμβατικά ως αυτοκράτειρα της Αυστρίας και ενώ ήταν αγαπητή ανάμεσα στους υπηκόους της, προκαλούσε την αντιπάθεια της [[Αριστοκρατία (τάξη)|αριστοκρατίας]] της [[Βιέννη|Βιέννης]] επειδή περιφρονούσε τους κανόνες του αυλικού πρωτοκόλλου. Έζησε μεγάλο μέρος της ζωής της στο Γκέντερλε στα βόρεια της [[Βουδαπέστη|Βουδαπέστης]] και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στους Ούγγρους, κυρίως για την επίτευξη του [[Αυστροουγγαρία|Αυστροουγγρικού Συμβιβασμού]] (Ausgleich) του [[1867]] τη χρονιά που στέφθηκε βασίλισσα της Ουγγαρίας <ref>[http://www.sansimera.gr/biographies/969#ixzz42yRnRh1s από το sansimera.gr]</ref>.

Η μικρή κόρη της Σίσυς, Σοφία πεθαίνει σε ένα ταξίδι στην Ουγγαρία από ατύχημα και η πεθερά της ισχυριζόμενη ότι αυτή ήταν η υπεύθυνη για τον θάνατο της μικρής παίρνει τα υπόλοιπα παιδιά και αναλαμβάνει την ανατροφή τους<ref>[http://www.mixanitouxronou.gr/sisi-katarameni-prigkipissa-ke-agapi-tis-gia-tin-ellada/ από τη Μηχανή του χρόνου]</ref>. Το [[1889]] πεθαίνει και ο γιόςγιος της Ροδόλφος, διάδοχος του θρόνου, μαζί με την ερωμένη του (φίλη έγραψαν κάποιοι) [[Μαρία Βετσέρα]] στο κυνηγετικό περίπτερο του Μάγιερλιγκ, στα δάση της Βιέννης. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι επρόκειτο για δολοφονία από αναρχικούς, ενώ άλλοι για αυτοκτονία, έχοντας σαν πληροφορία ότι η Σίσυ είχε στα χέρια της μια επιστολή του γιου της Ροδόλφου, που εξηγούσε τους λόγους της αυτοκτονίας του αλλά και της θανάτωσης της αγαπημένης του Μαρίας από τον ίδιο. Το γεγονός πάντως ότι ένας διάδοχος αυτοκρατορίας σκοτώνεται μαζί με την ερωμένη του και ότι ποτέ δεν βρέθηκαν οι ένοχοι, συγκλόνισε τα ανάκτορα της Βιέννης και ολόκληρο το λαό.