Ροτόντα (Θεσσαλονίκη): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{Πληροφορίες Παγκόσμια Πολιτισμική Κληρονομιά

| ΜΠΚ = [[Παλαιοχριστιανικά και Βυζαντινά μνημεία της Θεσσαλονίκης]]

| Χώρα μέλος = {{GRE}}

| Τύπος = Πολιτισμικό

 

== Αρχιτεκτονική ==

Από την [[Αψίδα του Γαλέριου|Αψίδα του Γαλερίου]] μία «πομπική οδός» οδηγούσε προς τα βορειοανατολικά στη Ροτόντα, το κορυφαίο κτίριο του [[Γαλεριανό συγκρότημα|Γαλεριανού Συγκροτήματος]], στο επιβλητικό, πλινθόκτιστο, κυκλικό στην κάτοψή του οικοδόμημα. Η διάμετρος του κτηρίου είναι 24,50 μέτρα και το ύψος περίπου 30 μέτρα. Εσωτερικά στο πάχος των τοίχων, που είναι 6,30 μέτρα, ανοίγονται οκτώ καμαροσκέπαστες κόγχες. Πάνω από αυτές υπάρχουν μεγάλα παράθυρα με τοξωτές απολήξεις και πιο πάνω, στα ενδιάμεσα, μια ακόμη σειρά από μικρότερα παράθυρα. Το οικοδόμημα είναι καλυμμένο με μεγάλο ημισφαιρικό [[Τρούλος|τρούλο]], στην κορυφή του οποίου υπήρχε οπαίο, για να διαχέεται στο εσωτερικό το φως της ημέρας. Τον τρούλο κρύβει εξωτερικά ο υπερυψωμένος περιμετρικός τοίχος, που κλείνει επάνω με ξύλινη κεραμοσκεπή. Η είσοδος του μνημείου, στην αρχική κατασκευή, ήταν από τα νοτιοδυτικά, όπου υπάρχει ένα πρόπυλο και όπου κατέληγε η «πομπική οδός».

 

 

== Ο μιναρές της Ροτόντας ==

[[Αρχείο:Thessaloniki Rotunda Langlume.jpg|thumb|right|300px|Ιστορική άποψη της Ροτόντας (1831)]]

Το Μάρτιο του 1430 η Θεσσαλονίκη μετατρεπόταν από κέντρο του χριστιανικού πολιτισμού σε μια νέα εστία της τουρκο-ισλαμικής κουλτούρας<ref name=":1.0">{{Cite book|title = Notes on some turkish monumentsin Thessaloniki.|last = M.Kiel|first = |publisher = Balkan Studies|year = 1970|isbn = |location = |pages = 125,141,147}}</ref>. Η τουρκική κατάκτηση άλλαξε τη μορφή της πόλης με την ύψωση μιναρέδων δίπλα στις εκκλησίες που μεταβλήθηκαν σταδιακά σε τζαμιά. Η μετατροπή των εκκλησιών σε τζαμιά έγινε σε δύο φάσεις, μία στο τέλος του 15ου και μία στο τέλος του 16ου αιώνα<ref name=":1.1">{{Cite book|title = Notes on some turkish monumentsin Thessaloniki.|last = M.Kiel|first = |publisher = Balkan Studies|year = 1970|isbn = |location = |pages = 125}}</ref>. Η δεύτερη φάση συνδέεται με το γενικό φόβο για το τέλος του κόσμου στο μουσουλμανικό έτος 1000 (1592 μ.Χ). Ο Άγιος Γεώργιος έγινε τζαμί υπό αυτές τις συνθήκες το έτος 999 της [[Εγείρα|Εγίρας]] (1590 μ.Χ). Ο Σινάν Πασάς ανέλαβε τις απαραίτητες εργασίες για τη μετατροπή, που περιλάμβαναν και την κατασκευή του μιναρέ στον τύπο εκείνο που είχαν κτιστεί οι μιναρέδες στην Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης από τον [[Σελίμ Β΄]]<ref name=":1.2">{{Cite book|title = Notes on some turkish monumentsin Thessaloniki.|last = M.Kiel|first = |publisher = Balkan Studies|year = 1970|isbn = |location = |pages = 125}}</ref>.