Πόλεμος Μπόσιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Πόλεμος Μπόσιν''' (戊辰戦争, ''Μπόσιν Σενσό'', «Πόλεμος του έτους του Επίγειου Δράκου Γιάνγκ»), ή αλλιώς '''Ιαπωνική Επανάσταση''', ήταν [[εμφύλιος πόλεμος]] στην [[Ιαπωνία]] που έγινε κατά τα έτη 1868–69 μεταξύ των δυνάμεων του [[Σογκουνάτο Τοκουγκάβα]] και δυνάμεων πιστών στον [[Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας|Αυτοκράτορααυτοκράτορα της Ιαπωνίας]] που ήθελαν να επαναφέρουν την εξουσία τουτης αυτοκρατορικής αυλής<ref>{{Cite web|url=http://www.newworldencyclopedia.org/entry/Boshin_War|title=Boshin War - New World Encyclopedia|website=www.newworldencyclopedia.org|accessdate=2016-08-27}}</ref>.

Η αιτία του πολέμου βρισκόταν στην δυσαρέσκεια μεταξύ πολλών ευγενών και νεαρών [[Σαμουράι]] σχετικά με τοντην χειρισμόαντιμετώπιση των ξένων δυνάμεων από τον [[Σόγκουνσόγκουν]], μετά το [[Άνοιγμα της Ιαπωνίας]] της περασμένης δεκαετίας<ref>{{Cite book|title=A Guide to the Japanese Civil War: The Boshin War Of 1868|last=Charlotte|first=Adele|publisher=BiblioBazaar|year=2012|isbn=1278913300|location=Αγγλία|page=13}}</ref>. Η όλο και αυξανόμενη δυτική επιρροή των ξένων στην οικονομία της Ιαπωνίας οδηγούσε τονσε λαόπαρακμή σεπαρόμοια εξαθλίωσημε καιαυτήν άνισητων άλλων ασιατικών λαών αυτής της μεταχείρισηπεριόδου<ref>{{Cite web|url=http://www.kcpwindowonjapan.com/2014/12/looking-back-on-the-boshin-war/|title=Looking Back on the Boshin War|website=www.kcpwindowonjapan.com|accessdate=2016-08-27}}</ref>. Μια συμμαχία από Δυτικούςδυτικούς Σαμουράι, πιο συγκεκριμένα οι φατρίες των [[Τσοσού]], [[Σατσούμα]] και [[Τόσα]], και αυλικών αξιωματούχων, κατάφερε και απέκτησε τον έλεγχο τουτης [[Αυτοκρατορικόαυτοκρατορικής Συμβούλιο|Αυτοκρατορικού Συμβουλίου]]αυλής και επίσηςνα επηρέασε πολύεπηρεάσει τον Αυτοκράτορααυτοκράτορα [[Μεϊτζί]]. Ο κυβερνών μέχρι τότε [[Σόγκουνσόγκουν]], [[Τοκουγκάβα Γιοσινόμπου]], θεώρησεαντιλαμβανόμενος ότιτο αυτήεπισφαλές ήταντης εισβολή στα συμφέρονταθέσης του και απαρνήθηκε τον Μεϊτζί ως νόμιμο αυτοκράτορα, καθιστώνταςπαραιτήθηκε τονυπέρ απαλλαγμένοτης απόαυτοκρατορικής τα καθήκοντα τουεξουσίας<ref>{{Cite book|title=Japan at War: An Encyclopedia|last=Louis G.|first=Perez|publisher=ABC-CLIO|year=8 Ιανουαρίου 2013|isbn=978-1598847413|location=Αγγλία|page=438}}</ref>. Με αυτή του την κίνηση, ο Τοκουγκάβα ήλπιζε ότι ο οίκος του θα συνέχιζεδιασωθεί νακαι ότι θα εξουσιάζεισυμμετείχε σε μελλοντικές κυβερνήσεις.

Ωστόσο, στρατιωτικάστρατιωτικές κινήματακινήσεις τουτων αυτοκράτορικών Αυτοκράτοραδυνάμεων, ανταρτικές δράσειςβιαιότητες στην πόλη [[Έντο]] και [[Αυτοκρατορικόαυτοκρατορικό Διάταγμα]]διάταγμα υποστηριζόμενουπαγορευμένο από τους [[Σατσούμα]] και [[Τσοσού]] που απαρνούντανκαθαιρούσε τηντον εξουσίαοίκο τουτων ΣόγκουνΤοκουγκάβα, οδήγησε τον Γιοσινόμπου στην οργάνωση μιας στρατιωτικής εκστρατείας προκειμένου να καταλάβεισυλλάβει την εξουσίααυτοκρατορική του Αυτοκράτορααυλή στο [[Κυότο]]. Οι τύχες του πολέμου γύρισαν γρήγορα υπέρ της μικρότερης Το καθεστώς γρήγορα τάχθηκε υπέρ της μικρήςμικρότερης αλλά σχετικά εκσυγχρονισμένης φατρίαςαυτοκρατορικής τηςπαράταξης Αυτοκρατορίας<ref>Drea, Edward. ''Japan’s Imperial Army : Its Rise and Fall, 1853-1945''. Kansas: University Press of Kansas, 2009.</ref> και ύστερα από πολλέςμια μάχεςσειρά μαχών που κορυφώθηκαν με την παράδοση της Έντο, ο ίδιος ο Γιοσινόμπου παραδόθηκε αυτοπροσώπως. Αυτοί που ήτανΟι πιστοί στονστους Τοκουγκάβα υποχώρησαν αρχικά στην Βόρεια [[Χονσού]] και ύστερα στην [[Χοκκάιντο]], όπου και ίδρυσαν την [[Δημοκρατία του Έζο]]. Η έκβασηήττα τηςτους στην [[Μάχη του Χάκοντάτε|Μάχης του Χάκοντάτε]] αποτελείωσεεξάλειψε και το τελευταίο προπύργιο του Σόγκουν και η Αυτοκρατορικήαυτοκρατορική κυριαρχία ήταν πλέον γεγονός σε όλη την Ιαπωνία. Έτσι τελείωσε και η στρατιωτική φάση της [[Μεταρρύθμιση Μεϊτζί|Μεταρρύθμισης Μεϊτζί]]<ref>{{Cite web|url=http://www.lehigh.edu/~rfw1/courses/1999/spring/ir163/Papers/pdf/shs3.pdf|title=The Meiji Restoration: Roots of Modern Japan|last=|first=|date=|website=Lehigh University|publisher=|accessdate=27 Αυγούστου 2016}}</ref>.

Περίπου 120.000 άνδρες στρατολογήθηκανκινητοποιήθηκαν και εξ' αυτών περίπου 3.500 πέθανανσκοτώθηκαν κατά την διάρκεια τηςτων σύρραξηςσυγκρούσεων. Στο τέλος η νικηφόρανικήτρια αυτοκρατορική παράταξη της Αυτοκρατορίας κατάλυσεεγκατέλειψε τον αρχικό σκοπό της να διώξει τους ξένους από την Ιαπωνία και αντιθέτωςαντ' αυτού υιοθέτησε πολιτική συνεχούς μοντερνοποίησηςεκσυγχρονισμού μεαποβλέποντας απώτερο σκοπό τηνστην επαναδιαπραγμάτευση των [[Άνισες Συμφωνίες|Άνισων Συμφωνιών]] που έγιναν με τις δυτικές δυνάμεις. ΟιΜε πιστοίτην επιμονή του ΤογκουκάβαΣαιγκό στοΤκαμόρι, τέλοςενός δέχθηκανεπιφανούς [[αμνηστία]]ηγέτη καιτων πολλοίαυτοκρατορικών, παλαιοίοι Σαμουράιπιστοί του Τογκουκάβα έτυχαν επιεικούς μεταχείρισης και ακόλουθοισε τουπολλούς Σόγκουναπό τοποθετήθηκαντους αρχηγούς τους και σε διάφορεςσαμουράι δόθηκαν θέσεις στηνευθύνης Νέαστην Αυτοκρατορικήνέα Κυβέρνησηκυβέρνηση.

Όταν άρχισε ο πόλεμος αυτός η Ιαπωνία ήδη βρισκόταν σε περίοδο εκσυγχρονισμού, όπωςσημειώνοντας άλλωστετην καιίδια πολλάπρόοδο κράτημε τότε.αυτήν Ητων διαφοράεκβιομηχανισμένων ήτανδυτικών στοεθνών. ότιΑλλά η Ιαπωνία αρνούντανπροστάτευε νατην εφαρμόσειεύτρωτη [[Ελεύθερηοικονομία αγορά]]της όπωςαπορρίπτοντας οιτην υπόλοιπεςεπιβεβλημένη οικονομίεςαπό στοντην πλανήτηΔύση ελευθερία του εμπορίου. ΠροσπαθώνταςΚαι ναδεδομένου τοότι αλλάξουναυτά αυτό,τα πολλέςδυτικά δυνάμειςέθνη, (κυρίωςιδιαίτερα η [[Βρετανία]] και η [[Γαλλία]]), ενεπλάκησανείχαν πολύέντονη ανάμειξη στην [[πολιτική]] σκηνήτης Ιαπωνίας, η εγκαθίδρυση της χώραςαυτοκρατορικής εξουσίας περιέπλεκε τα πράγματα. Με τον καιρό, προσδίδονταςο πόλεμος αυτός εξιδανικεύτηκε σαν "αναίμακτη επανάσταση" παρά τον χαρακτήραμεγάλο επανάστασηςαριθμό στοντων πόλεμοαπωλειών.

Για δύο αιώνιες πριν το 1854, η [[Ιαπωνία]] είχε περιορισμένο εμπόριο με ξένα κράτη, με αξιοσημείωτες εξαιρέσεις την [[Κορέα]], την Κίνα της [[Δυναστεία Τσινγκ|Δυναστείας Τσινγκ]] και την [[Ολλανδία]]<ref>{{Cite web|url=http://www.swaen.com/japanNED.php|title=Japan Netherlands relationship 400 years|website=www.swaen.com|accessdate=2016-08-28}}</ref>. To 1854, o Αμερικανός αξιωματικός του ναυτικού [[Μάθιου Πέρρυ]] κατάφερε και άνοιξε το Ιαπωνικό εμπόριο σε όλον τον κόσμο με απειλή βίας, αρχίζοντας μια περίοδο γρήγορου εκσυγχρονισμού και ξένουδιεθνούς εμπορίου. Οι συμφωνίες που σύναψανσυνήψαν πολλές δυτικές δυνάμεις με τους Ιάπωνες μετά το άνοιγμα της χώρας ονομάστηκαν [[Άνισες Συμφωνίες|άνισες]], διότιλόγω υποβαθμίστηκετων οταπεινωτικών ρόλοςγια καιτους ηΙάπωνες δύναμη της Ιαπωνίας μέσα σε αυτέςόρων.<ref>{{Cite web|url=http://larouchejapan.com/japanese/drupal-6.14/sites/default/files/text/5-Unequal-Treaties.pdf|title=JAPAN AND CHINA’S UNEQUAL TREATIES|last=Dr. Sun|first=Υat- sen|date=28 Νοεμβρίου 1924|website=|publisher=|accessdate=28 Αυγούστου 2016}}</ref>. ΛόγωΑυτή αυτών,ήταν εντόςη τηςαιτία Ιαπωνίαςπου δημιουργήθηκε έντονο κλίμα μίσουςεχθρότητας ενάντια στο Σογκουνάτο, πράγμα που εκφράστηκε με το κίνημα ''Σοννό τζοΐ'' (''尊皇攘夷, κυριολεκτικά: Τιμήστε τον αυτοκράτορα, διώξτε τους βάρβαρους!'')<ref>{{Cite web|url=http://www.japantimes.co.jp/news/2013/06/23/national/history/the-barbarians-were-coming-like-it-or-not/|title=The ‘barbarians’ were coming — like it or not|last=Hoffman|first=Michael|date=23 Ιουνίου 2013|website=The Japan Times|publisher=|accessdate=28 Αυγούστου 2016}}</ref>.

Ο [[Αυτοκράτοραςαυτοκράτορας Κομέι]] βρήκεέτρεφε ορθάτα αυτά ταίδια αισθήματα πουκαι είχε-παρά οτην Ιαπωνικόςμακραίωνα λαόςαυτοκρατορική εναντίον των ξένων καιπαράδοση- άρχισε να έχει ενεργό ρόλο στην πολιτική σκηνή της χώρας,. καταπατώνταςΤοποθετήθηκε μεγάλοαπερίφραστα μέροςκατά τηςτων εξουσίαςσυμφωνιών του.και Προσπάθησεπροσπάθησε να ακυρώσειαναμιχθεί πολλές συμφωνίες και ενεπλάκη με τηνστην διαδοχή του [[Σόγκουν]]. Οι προσπάθειες του πέτυχαν καικορυφώθηκαν τον Μάρτιο του 1863 εκδόθηκεμε αυτοκρατορικότο διάταγμα"Διάταγμα να εκδιωχθούν οι ξένοι στην Ιαπωνία. Το διάταγμα αυτό ονομάστηκε [[Εντολή για δίωξηΕκδίωξης των βάρβαρων]]Βαρβάρων"<ref>{{Cite web|url=http://www.nakasendoway.com/emperor-and-shogun-the-political-scene-in-the-1860s/|title=Emperor and Shogun: The political scene in the 1860s|date=2010-12-16|language=en-US|accessdate=2016-08-28}}</ref> (''攘夷勅命, Τζόι τσοκουμέι''). Αν και το Σογκουνάτο δεν είχε προθέσειςτην πρόθεση να το εφαρμόσει, το διάταγμα ωστόσο ενέπνευσε πολλές επιθέσεις είτε εναντίον τόσο του Σογκουνάτου είτεόσο εναντίονκαι των ξένων<ref>{{Cite web|url=http://www.bakumatsu.ru/lib/Britain_and_Satsuma.pdf|title=Murder, Misunderstandings, and Might. Mid-Nineteenth Century Confrontation between Britain and Satsuma.|last=Daniels|first=Andrew|date=24 Σεπτεμβρίου 2003|website=Bakuma.ru|publisher=|accessdate=28 Αυγούστου 2016}}</ref>.

Το επόμενο έτος 1864 οι μεγάλεςξένες δυνάμεις ανταπέδωσαν τις επιθέσεις αυτές με βομβαρδισμό πολλών πόλεων, όπως ο [[Βρετανική Αυτοκρατορία|Βρετανικόςβρετανικός]] βομβαρδισμός της [[Καγκοσίμα]] και ο βομβαρδισμόςπολυεθνικός του [[Σιμονοσέκι]]. Τον ίδιο περίπου καιρό, δυνάμεις των [[Τσοσού]] μαζί με [[Ρόνιν]] οργάνωσανκήρυξαν την [[Εξέγερση Χαμαγκούρι]] προσπαθώντας να καταλάβουν την πόλη του [[Κυότο]] πουόπου βρισκόταν τοη αυτοκρατορικόαυτοκρατορική συμβούλιοαυλή<ref>{{Cite book|title=Japan at War: An Encyclopedia|last=Perez|first=Louis G.|publisher=ABC-CLIO|year=2013|isbn=1598847414|location=Αγγλία|page=213}}</ref>. Οιαλλά δυνάμειςαπωθήθηκαν τουαπό τον μέλλοντα Σόγκουν [[Τοκουγκάβα Γιοσινόμπου]] κατέστειλαν βίαια την εξέγερση. Το Σογκουνάτο οργάνωσε εκστρατεία τιμωρίας ενάντια στους Τσοσού, την Πρώτη Εκστρατεία Τσοσού, και τους υποδούλωσευπέταξε χωρίς μάχη<ref>{{Cite book|title=Choshu in the Meiji Restoration (Studies of Modern Japan)|last=Craig|first=Albert M.|publisher=Lexington Books|year=2000|isbn=0739101935|location=Αγγλία|page=250}}</ref>. Σε αυτό το σημείο η αρχική αντίσταση μεταξύ της ηγεσίας των Τσοσού και της αυτοκρατορικής αυλής υποχώρησε, αλλά στακατά επόμενατον έτηεπόμενο αποδείχθηκεχρόνο φάνηκε ότι ο Σόγκουν δεν μπορούσε να ελέγξειαποκτήσει τιςτον κινήσειςπλήρη τωνέλεγχο άλλωντης φατρίωνχώρας διότιγιατί αυτέςπολλοί φεουδάρχες άρχισαν να αγνοούν τις εντολές απότου αυτόνΈντο (σήμερα Τόκιο).