Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ rv vandal |
|||
Γραμμή 78:
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του μίλησε εναντίον του [[Πόλεμος του Βιετνάμ|πολέμου στο Βιετνάμ]], κριτικάροντας σφοδρά την αμερικανική κυβέρνηση και το 1967 εκφώνησε τον επίσης περίφημο λόγο του «Πέρα απο το Βιετνάμ''»''. Το 1968, και ενώ σχεδίαζε ακόμα μια πορεία προς την [[Ουάσινγκτον]], την «πορεία των φτωχών», δολοφονήθηκε στις 4 Απριλίου στο Μέμφις του [[Τενεσσή]]. Ο Κινγκ έλαβε μετά θάνατον πολλές διακρίσεις όπως το ''Προεδρικό Μετάλλειο για την Ελευθερία'' και το ''Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσσου''. Το 1986 η 15η Ιανουαρίου (η ημέρα της γέννησής του) ανακηρύχθηκε επίσημη εορτή στις Η.Π.Α.
==H ζωή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ==
=== Τα πρώτα χρόνια ===
Ο Κινγκ γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1929, στην Ατλάντα της Τζόρτζια από τον αιδεσιμώτατο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τον πρεσβύτερο και την Αλμπέρτα Γουίλλιαμς Κινγκ, πρώην δασκάλα.
Το πραγματικό όνομα των δυο Κινγκ – πατέρα και γιού -ήταν Μάικλ Κινγκ, αλλά ο πατέρας του, το άλλαξε σε Μάρτιν Λούθερ προς τιμήν του γερμανού [[Προτεστάντες|Προτεστάντη]] θεολόγου, [[Μαρτίνος Λούθηρος|Μαρτίνου Λούθηρου]].
Το μεσαίο παιδί της οικογένειας Κινγκ, είχε ακόμα μια μεγαλύτερη αδερφή την Γουίλλι Κριστίν Κινγκ και έναν μικρότερο αδερφό, τον Αλφρεντ Ντάνιελς Κινγκ.
Οι Κίνγκ ζούσαν στην λεωφόρο Ωμπερν, συνοικία των οικονομικά και κοινωνικά ισχυρών μαύρων της Ατλάντα , και ο μικρός Μάρτιν μεγάλωσε έχοντας μια άνετη ζωή, που δεν την σκίαζε παρά η [[Φυλετισμός|ρατσιστική]] συμπεριφορά των λευκών της Ατλάντα. Ο ιερέας πατέρας του, που διοικούσε την εκκλησία Εμπενέζερ των Βαπτιστών της Ατλάντα ήταν ένα σημαντικό και αξιοσέβαστο πρόσωπο της κοινότητας των μαύρων και ο μικρός Μάρτιν μεγάλωνε μέσα στο πειθαρχημένο θρησκευτικό περιβάλλον της εκκλησίας που ήταν σαν δεύτερο σπίτι του. <ref>[http://www.britannica.com/biography/Martin-Luther-King-Jr Martin Luther King, Jr. | American religious leader and civil-rights activist | Britannica.com<!-- Bot generated title -->]</ref>
{{απόσπασμα|ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ...
...Ο Μάρτιν πήγε σχολείο 5 χρονών και κατάλαβε αμέσως την καταδίκη που παρακολουθούσε τη φυλή του. Στα δημόσια κτίρια έβλεπε πινακίδες: “Μόνο για λευκούς”. Ένας αστυνομικός σταμάτησε το αυτοκίνητο που βρισκόταν με τον πατέρα του και είπε με αναίδεια στον πάστορα: “Δείξε μου την άδειά σου, μπόϋ”. Ο αιδεσιμώτατος έδειξε τον μικρό Μάρτιν: “Αυτός είναι μπόϋ, εγώ είμαι άντρας!”. Σε ένα μεγάλο μαγαζί μια λευκή γυναίκα άρχισε να βρίζει τον μικρό Μάρτιν: “Με πάτησες, αράπη!”. Έτσι ο Μάρτιν έμαθε από πρώτο χέρι τη λέξη που έδειχνε τη περιφρόνηση των λευκών για το σκούρο χρώμα της επιδερμίδας. Μ' όλο που στο σχολείο ήταν από τους καλύτερους μαθητές, είχε αποκλειστεί από τα παιχνίδια των λευκών παιδιών της γειτονιάς. Το παιδί του μπακάλη του είπε οτι δεν ήθελαν τη συντροφιά του, γιατί ήταν έγχρωμος.... <ref>Μ. Λούθερ Κινγκ – ΟΙ ΦΑΚΕΛΟΙ ΜΟΝΤΑΤΟΡΙ. Εκδ. Φυτράκης, 1973. σελ. 10-11.</ref>}}
Ο Κινγκ από παιδί, έπεσε θύμα των φυλετικών διαχωρισμών και της ταπεινωτικής συμπεριφοράς των λευκών προς τους μαύρους.
Από την ηλικία των 6 ετών και όταν πρωτοπήγε σε χωριστό (μόνο για μαύρους) δημόσιο δημοτικό σχολείο, έχασε όλους τους λευκούς φίλους του, αφού πλέον δεν επιτρεπόταν να κάνουν παρέα. Παντού αυτός και οι ομοίοί του, βίωναν την ίδια ταπεινωτική συμπεριφορά, αφού δεν επιτρεπόταν να κάθονταν δίπλα σε λευκούς στα λεωφορεία, ούτε να συχνάζουν στα εστιατόρια, τα καταστήματα ή τα ξενοδοχεία των λευκών. Πολλές από τις αναμνήσεις του στοιχειώνονται απο αυτές τις εμπειρίας της ταπείνωσης, και της αλαζονικής συμπεριφοράς των λευκών.
=== Οι σπουδές του ===
Μετά το τέλος του δημοτικού σχολείου, συνέχισε το γυμνάσιο σε ένα διάσημο στην εποχή του, ιδιωτικό σχολείο για μαύρους, το Γυμνάσιο του Μπούκερ Ουάσινγκτον. Όντας σοβαρός και άριστος μαθητής, κέρδισε τη συμπάθεια και τη φιλία των συμμαθητών και των δασκάλων του, και μάλιστα έγινε μέλος στην ομάδα Debate του σχολείου του, και εκεί πρωτο-αναδύθηκαν οι περίφημες ρητορικές του ικανότητες. Απόδειξη της ρητορικής δεινότητας ήταν το πρώτο βραβείο του σχολείου του, που πήρε το 1944 σε ηλικία 13 χρονών – στο διαγωνισμό ρητορικής με θέμα “ο Νέγρος και το Σύνταγμα” που είχε προκηρύξει ο φιλανθρωπικός σύλλογος των μαύρων Black Elks.
<ref>[http://kinginstitute.stanford.edu/king-papers/documents/negro-and-constitution "The Negro and the Constitution" | The Martin Luther King, Jr., Research and Education Institute<!-- Bot generated title -->]</ref>
Το [[1944]] και σε ηλικία 15 χρονών θα περάσει τις εξετάσεις και θα φοιτήσει στο περίφημο εκείνη την εποχή Κολλέγιο για μαύρους Μουρχάους. Το καλοκαίρι πριν την έναρξη της πρώτης χρονιάς, θα το περάσει δουλεύοντας μαζί με άλλους μαθητές του κολλεγίου σε μια καπνοπαραγωγική μονάδα στο [[Κονέκτικατ]]. Η διαφορά μεταξύ των δυο τρόπων συμπεριφοράς απέναντι στους μαύρους θα του κάνει τρομερή εντύπωση και θα συμπεράνει οτι είναι εφικτή μια κοινωνία που θα υπάρχει ισότητα μεταξύ των δυο φυλών. Σε ένα γράμμα στον πατέρα του θα διαπιστώσει ότι : {{απόσπασμα|''...αφού πέρασαμε την περιοχή της Ουάσινγκτον συνειδητοποίησα οτι δεν υπάρχει καμμιά διάκριση μεταξύ λευκών και μαύρων. Μπορούμε να πάμε όπου θέλουμε και να κάνουμε οτι θέλουμε.}}'' <ref>[https://kinginstitute.stanford.edu/king-papers/documents/martin-luther-king-sr-1. Featured Documents | The Martin Luther King, Jr., Research and Education Institute<!-- Bot generated title -->]</ref>
Ενώ στη μητέρα του θα γράψει: {{απόσπασμα|''...Οι νέγροι και οι λευκοί πηγαίνουν στις ίδιες εκκλησίες!.''}} και: {{απόσπασμα|''... ποτέ δεν είχα σκεφτεί οτι ένα άτομο της φυλής μας, μπορεί να τρώει ελεύθερα όπου θέλει!''}}
Χρόνια αργότερα, όταν θα ανακαλέσει τις αναμνήσεις αυτής της περιόδου θα πεί: {{απόσπασμα|“...είχα ένα συναίσθημα πίκρας όταν επέστρεφα πίσω στις φυλετικές διακρίσεις. Μου ήταν δύσκολο να καταλάβω γιατί στο τρένο μεταξύ Νέας Υόρκης και Ουάσινγκτον μπορούσα να μετακινούμαι ελεύθερα όπου ήθελα, αλλά μετά στην Ουάσινγκτον, όταν πήρα το τρένο για την Ατλάντα, έπρεπε να μεταμορφωθώ ξανά στον Τζιμ τον κόρακα.<ref>''υποτιμητικός χαρακτηρισμός της εποχής για τους μαύρους.</ref>}}
<ref>[http://kinginstitute.stanford.edu/king-papers/documents/alberta-williams-king-2 To Alberta Williams King | The Martin Luther King, Jr., Research and Education Institute<!-- Bot generated title -->]</ref>
Όταν μπήκε στο Μουρχάουζ σκεφτόταν να σπουδάσει ιατρική ή και νομικά αλλά στο τελευταίο έτος των σπουδών του, αποφάσισε να ασχοληθεί με την ιερωσύνη, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του.
Το [[1948]] αποφοίτησε από το Μουρχάους και αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του, στη Θεολογία αυτή τη φορά, στο Θεολογικό Σεμινάριο Κρόζερ στο Τσέστερ της [[Πενσυλβάνια]]. Στο σεμινάριο θα έρθει πρώτη φορά σε επαφή με τους Προτεστάντες θεολόγους αλλά και με τη φιλοσοφία της μη- βίας του [[Μαχάτμα Γκάντι]] την οποία θα χρησιμοποιήσει ως μέσο κοινωνικής αλλαγής. Θα αποφοιτήσει απο εκεί το 1951 με το Δίπλωμα Θεολογίας.
Με την επιθυμία να διδάξει Θεολογία στην δημόσια εκπαίδευση αποφασίζει να συνεχίσει τις σπουδές του στην Θεολογία, και εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο της [[Βοστώνη|Βοστώνης]] απο όπου θα αποφοιτήσει το [[1955]] με τίτλο του δόκτορα της Θεολογίας.
===Γάμος===
Στο περιβάλλον του Πανεπιστημίου θα γνωριστεί με την [[Κορέττα Σκοτ Κινγκ|Κορέττα Σκοτ]], μια νεαρή από την [[Αλαμπάμα]] που είχε πάει στη Βοστώνη για να κάνει ανώτερες σπουδές στο τραγούδι, την οποία και παντρεύεται, όντας ακόμα φοιτητής, στις 8 Ιουνίου του [[1953]]. Την χρονιά της αποφοίτησης απο το Πανεπιστημίου, το [[1955]] ήταν ήδη μελλοντικός πατέρας αφού η Κορέτα Σκοτ ήταν έγκυος στο πρώτο τους παιδί, την Γιολάντα Κινγκ. Τα επόμενα χρόνια θα ακολουθήσουν ακόμα 3 παιδιά: Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ο τρίτος ([[1957]]), ο Ντέξτερ Σκωτ Κινγκ ([[1961]]) και η Μπερνίτσε Κινγκ ([[1963]]).
===Πάστορας===
[[File:Dexter Avenue Baptist.jpg|thumb|left|Η εκκλησία της οδού Ντέξτερ]]
Ένα χρόνο πριν τελείωσει το Πανεπιστήμιο, ο Κινγκ αποφασίζει τελικά, να μην βολευτεί σε μια ήσυχη και άνετη ζωή ακαδημαϊκών μελετών αλλά να χρησιμεύσει στους ομόφυλούς του σαν οδηγός στην σχέση τους με τον Θεό και με τον κόσμο. Έτσι εγκαταλείπει την προοπτική καριέρας ως καθηγητή θεολογίας, και σε ηλικία μόλις 24 ετών, το [[1954]], διορίζεται πάστορας σε μια μικρή εκκλησία – την εκκλησία των Βαπτιστών της λεωφόρου Ντέξτερ – στην ακρόπολη του ρατσισμού στο Νότο, το Μοντγκόμερυ της Αλαμπάμα.
Στα τέλη του [[1959]] η οικογένεια Κινγκ θα εγκαταλείψει το Μοντγκόμερυ για να εγκατασταθεί στην Ατλάντα, όπου ο Μάρτιν θα αναλάβει πάστορας στην εκκλησία του πατέρα του, θέση στην οποία θα παραμείνει μέχρι το θάνατό του. Το πρώτο κήρυγμά του στην παλιά του εκκλησία, θα είναι ο περίφημος λόγος ''Οι τρεις διαστάσεις της ολοκληρωμένης ζωής''.
Τον Σεπτέμβρη του [[1958]] εκδίδει το πρώτο του βιβλίο, ''Αποφασιστικά βήματα προς την Ελευθερία'' που περιέγραφε τον αγώνα στο Μοντγκόμερυ.
Στο τέλος του ίδιου μήνα και ενώ υπέγραφε τα βιβλία του σε ένα εμπορικό κέντρο στο Χάρλεμ της Ν. Υόρκης θα δεχτεί επίθεση με χαρτοκόπτη, απο την Ιζόλα Κάρρυ, μια ηλικιωμένη μαύρη, η οποία θα αποδειχτεί αργότερα στο δικαστήριο, ψυχικά ασθενής. Ο Κινγκ υποβάλλεται σε τρίωρη χειρουργική επέμβαση και καταφέρνει να διαφύγει τον κίνδυνο. Εκμεταλλευόμενος το διάστημα της ανάρρωσής του, πηγαίνει ταξίδι στην πατρίδα της καρδιάς του, την Ινδία, όπου γνωρίζει θριαμβευτική υποδοχή. Στην [[Ινδία]] θα συναντηθεί με τον πρωθυπουργό [[Παντίτ Νεχρού]] και με πολλούς οπαδούς του αγαπημένου του Γκάντι.
==Οι αγώνες του==
[[File:Rosa Parks Bus.jpg|left|thumb|Το λεωφορείο που καθόταν η Ρόζα Παρκς]]
===Μποϋκοτάζ των δημόσιων λεωφορείων του Μοντγκόμερυ===
::''Κύριο λήμμα: [[Μποϋκοτάζ των λεωφορείων στο Μοντγκόμερυ (1955)]]''
Την 1η Δεκεμβρίου του 1955, η μοδίστρα [[Ρόζα Παρκς]] συνελήφθη από την Αστυνομία γιατί αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της στο λεωφορείο σε έναν λευκό που μόλις είχε ανέβει. Αμέσως, η κοινότητα των μαύρων απάντησε με μποϋκοτάρισμα της χρήσης των λεωφορείων, μέχρι να ματαιωθούν όλοι οι ρατσιστικοί νόμοι που ίσχυαν μέχρι τότε. Ο Κινγκ ηγήθηκε και κατεύθυνε τον αγώνα, που διήρκεσε 385 ολόκληρες μέρες προκαλώντας καθημερινές διαμαρτυρίες, συγκρούσεις, συλλήψεις, βομβιστικές επιθέσεις και απειλές αλλά έληξε θριαμβευτικά για τους μαύρους, στις 13 Νοεμβρίου του [[1956]] με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ να θεωρήσει αντισυνταγματικές όλες τις πολιτικές φυλετικού διαχωρισμού στα λεωφορεία του Μοντγκόμερυ.
===Διάσκεψη της Χριστιανικής ηγεσίας του Νότου===
Η νίκη αυτή οδήγησε τον Κινγκ και άλλους φίλους του και συναγωνιστές να ιδρύσουν στις 11 του Ιανουαρίου του 1957 την ''“Διάσκεψη της Χριστιανικής ηγεσίας του Νότου”''. Η οργάνωση εμψύχωνε πνευματικά και ηθικά τους μαύρους μέσα απο τους άμβωνες των εκκλησιών και οργάνωσε αρκετές διαμαρτυρίες σε όλες τις πόλεις των ΗΠΑ, με σκοπό τη βελτίωση της ζωής των μαύρων. Η πρώτη σημαντική εκστρατεία της οργάνωσης ήταν η ανάδειξη της πλήρους και πραγματικής κατοχύρωσης του δικαιώματος ψήφου για όλους τους μαύρους σε όλες τις πόλεις του Νότου. Η εκστρατεία είχε σαν σκοπό να οδηγήσει τους μαύρους να εγγραφούν κατά χιλιάδες στους εκλογικούς καταλόγους, παρά τα προσκόμματα που οι δημοτικοί υπάλληλοι τους δημιουργούσαν. Και αυτή η εκστρατεία ύστερα από πολλούς αγώνες στέφθηκε με επιτυχία αφού ο νόμος για τα πολιτικά δικαιώματα του 1964 και ο νόμος για το δικαίωμα του εκλέγειν του 1965, κατοχύρωσαν οριστικά τα δικαιώματα των μαύρων σε όλη την Αμερική. <ref>[http://kingencyclopedia.stanford.edu/encyclopedia/encyclopedia/enc_southern_christian_leadership_conference_sclc/index.html Southern Christian Leadership Conference (SCLC)<!-- Bot generated title -->]</ref>
Μια άλλη εκστρατεία στην οποία συμμετείχε η Χριστινιακή Διάσκεψη ήταν οι καθιστικές διαμαρτυρίες που άρχισαν να γίνονται σε εστιατόρια και άλλους δημόσιους χώρους, με σκοπό να καταργήσουν και εκεί τις φυλετικές διακρίσεις. Στην Ατλάντα, μάλιστα, ο Κινγκ θα συλληφθεί για ακόμα μια φορά, γιατί συμμετείχε στην καθιστική διαμαρτυρία μαζί με 280 φοιτητές.
[[File:"Colored" drinking fountain from mid-20th century with african-american drinking.jpg|thumb|left|Ψύκτες νερού ξεχωριστοί για τους έγχρωμους]]
Τον Δεκέμβριο του [[1961]] και ενώ συμμετείχε σε μια πορεία διαμαρτυρίας στο Όλμπανι, συνελήφθη και πάλι για διατάραξη της κοινής ησυχίας, αυτή τη φορά με ακόμα 700 διαδηλωτές.
===Η εκστρατεία του Μπέρμιγχαμ===
Την Άνοιξη του 1963 η Χριστιανική διάσκεψη και ο Κινγκ οργάνωσαν ακόμα μια σειρά διαμαρτυριών εναντίον των φυλετικών διακρίσεων, αυτή τη φορά στη πόλη [[Μπέρμιγχαμ (Αλαμπάμα)|Μπέρμιγχαμ]] της [[Αλαμπάμα]].
Στις 12 Απριλίου του 1963 – Μεγάλη Παρασκευή – ο Κινγκ τέθηκε επικεφαλής μιας πορείας διαμαρτυρίας προς το δημαρχείο της πόλης. Σερίφης την πόλης ήταν ένας από τους σκληρότερους ρατσιστές του Νότου, ο διαβόητος Τζιμ “Μπούλ” Κόννορς, ο οποίος είχε σκοπό να διαλύσει τη πορεία και να τιμωρήσει αμείλικτα τους διαδηλωτές. Έτσι, χρησιμοποιώντας όλες τις βάρβαρες μεθόδους επιτέθηκε εναντίον άοπλων πολιτών με ρόπαλα, με μαστίγια, με γκλομπς αλλά και με αστυνομικά σκυλιά που ρίχτηκαν εναντίον των διαδηλωτών. Το ξύλο και τη φυλάκιση δεν την απέφυγε ούτε ο Κινγκ. Συνελήφθη και κρατήθηκε σε αυστηρή απομόνωση για μερικές μέρες. Εκεί μάλιστα έγραψε και την περίφημη επιστολή του ''Γράμμα απο τη φυλακή του Μπέρμιγχαμ''.
Η κακομεταχείριση που υπέστησαν οι μαύροι διαδηλωτές τράβηξε τα βλέμματα των τηλεοπτικών συνεργείων και κατά συνέπεια και του αμερικανικού κοινού. Παρενέβη μέχρι και ο υπουργός Δικαιοσύνης [[Ρόμπερτ Κέννεντυ]] που κατάφερε να τον απελευθερώσει.
Παρόλη την αστυνομική βία, οι μαύροι συνέχισαν για τις επόμενες 40 μέρες να διαδηλώνουν, αν και η απάντηση του σερίφη εναντίον τους, ήταν ιδιαίτερα σκληρή. Τα αστυνομικά σκυλιά ρίχνονταν ανεξέλεγκτα εναντίον των διαδηλωτών, και οι πυροσβεστικές μάνικες εξακόντιζαν τόνους νερού τραυματίζοντας πολλούς πολίτες. Στις 10 Μαΐου του 1963 όμως, η νίκη έστεψε τις προσπάθειές τους. Υπεγράφη τελικά συμφωνία με τις λευκές αρχές για την απελευθέρωση των 3000 κρατουμένων που κράταγε στα κελιά του ο Σερίφης Κόνορς, την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων στους δημόσιους χώρους και στις προσλήψεις.
[[File:Interior view of the basement exhibition at the Sixteenth Street Baptist Church in Birmingham.jpg|thumb|right|Η εκκλησία των Βαπτιστών της 16ης οδού - σημείο συγκέντωσης των μαύρων τις μέρες του αγώνα, και ο σημερινός μουσειακός χώρος της]]
{{απόσπασμα|...Η πόλη της Αλαμπάμα, Μπίρμπινχαμ είχε 340.000 κατοίκους εκείνη την εποχή και οι νέγροι αντιπροσώπευαν το 40% του πληθυσμού. Όταν στο τέλος του Β' Παγκοσμίου πολέμου άρχισε στις ΗΠΑ το κίνημα των νέγρων για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων, οι Αρχές της πόλης του Μπέρμιγχαμ, όχι μόνο αρνήθηκαν να δεχτούν οποιαδήποτε μορφή ενσωμάτωσης των νέγρων στη λευκή κοινωνία, αλλά για να δείξουν την αδιαλλαξία τους, απαγόρευσαν την είσοδο των νέγρων στα 68 πάρκα της, στα 38 γήπεδά της, στις 6 πισίνες της και στα 4 γήπεδα του γκολφ. Όταν το 1963 η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση προκήρυξε διαγωνισμό για προσλήψεις υπαλλήλων σε δημόσιες θέσεις, από τους 1500 νέγρους που παρουσιάστηκαν στις εξετάσεις με τους απαιτούμενους τίτλους σπουδών μόνο σε 60 επέτρεψαν να πάρει μέρος στο διαγωνισμό. Για τους άλλους θεωρήθηκε ανεπαρκής η προπαρασκευή. <ref>Μ. Λούθερ Κινγκ – ΟΙ ΦΑΚΕΛΟΙ ΜΟΝΤΑΤΟΡΙ. Εκδ. Φυτράκης, 1973. σελ. 91.</ref>}}
===Η πορεία προς την Ουάσιγκτον===
Ο Κινγκ, εκπροσωπώντας την οργάνωσή του, ήταν ένας από τους 6 ηγέτες οργανώσεων για τα πολιτικά δικαιώματα, που συμμετείχαν στην ''Πορεία προς την [[Ουάσιγκτον]] για δουλειά και ελευθερία''.
Στις 28 Αυγούστου του [[1963]] 200.000 διαδηλωτές, λευκοί και μαύροι,συναντήθηκαν στο μνημείο του [[Αβραάμ Λίνκολν]] για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους σε κάθε μορφή διάκρισης. Σε αυτήν την εκδήλωση διαμαρτυρίας ο Κινγκ θα εκφωνήσει τον διάρκειας 17 λεπτών λόγο του, τον πιο γνωστό από όλους, ξεκινώντας με τη φράση «Εχω ένα όνειρο...». Ο λόγος αυτός θεωρείται απο τους ειδικούς ένας από τους καλύτερους στην ιστορία της ρητορικής στις ΗΠΑ{{πηγή}}. Η πορεία προς την Ουάσινγκτον απεδείχθη ιδιαίτερα επιτυχημένη εκστρατεία, αφού το 1964 ψηφίστηκε ο πιο σημαντικός ίσως νόμος που τερμάτιζε κάθε διάκριση μεταξύ των ανθρώπων με βάση τη φυλή, το φύλο, τη θρησκεία ή την καταγωγή. Με αυτόν τον νόμο παραχωρήθηκαν δικαιώματα ψήφου, καταργήθηκαν οι ξεχωριστές δημόσιες αίθουσες για λευκούς και μαύρους, οι διακρίσεις στα σχολεία, στα σωματεία και στους εύρεση εργασίας. <ref>[http://www.britannica.com/event/Civil-Rights-Act-United-States-1964 Civil Rights Act | United States [1964] | Britannica.com<!-- Bot generated title -->]</ref>
Στο τέλος του χρόνου αυτού, το [[Περιοδικό TIME|περιοδικό Time]], τον ανακήρυξε προσωπικότητα της χρονιάς.
===Βραβείο Νόμπελ===
Στις 14 Οκτωβρίου 1964 ο Κινγκ έμαθε ότι του απονεμήθηκε το [[Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης]] για το 1963. Ο Κινγκ παραβρέθηκε στην τελετή που έγινε στο [[Όσλο]] στις 10 Δεκεμβρίου του 1964 και παρέλαβε το βραβείο του, στο όνομα των χιλιάδων αγωνιστών του κινήματος των πολιτικών δικαιωμάτων. Το χρηματικό ποσό που παρέλαβε μαζί με το βραβείο το μοίρασε σε διάφορα κινήματα για τα πολιτικά δικαιώματα. <ref>[http://kingencyclopedia.stanford.edu/encyclopedia/encyclopedia/enc_nobel_peace_prize_1964/index.html Nobel Peace Prize (1964)<!-- Bot generated title -->]</ref>
===Πορείες από τη Σέλμα στο Μοντγκόμερι===
:''Κύριο λήμμα: [[Πορείες από τη Σέλμα στο Μοντγκόμερι]]''
Από τις αρχές του 1965, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ θα στρέψει το βλέμμα του στην επαρχία Ντάλλας της Αλαμπάμα.
Στην επαρχία Ντάλλας ζούσαν 90.000 μαύροι, από τους οποίους μόνο οι 900 είχαν δικαίωμα ψήφου. Έτσι, ο Κινγκ θα εγκατασταθεί στη Σέλμα την πρωτεύουσα της επαρχίας για να οργανώσει τις κινητοποιήσεις υπέρ του δικαιώματος ψήφους και κατά των φυλετικών διακρίσεων. Το κλίμα στη Σέλμα είναι ιδιαίτερα εχθρικό, πολύ περισσότερο από άλλες πόλεις του Νότου, αφού οι φορείς της εξουσίας στην πόλη είναι αμετανόητοι ρατσιστές. Ιδιαίτερα ο Σερίφης της κομητείας Τζιμ Κλάρκ, είχε κιόλας οργανώσει μια δύναμη από 900 εθελοντές ιππείς, που τρομοκρατούσαν και φόβιζαν τον μαύρο πληθυσμό. Ούτε ο Κινγκ -παρότι πλέον ήταν ένας άνθρωπος βραβευμένος με Νόμπελ- δεν κατάφερε να ξεφύγει απο τα χέρια του Κλάρκ, και την 1η Φεβρουαρίου βρέθηκε και αυτός – μαζί με 2000 οπαδούς του – φυλακισμένος ξανά, για παράβαση του νόμου περί διαδηλώσεων. Όλες αυτές τις μέρες οι νέγροι ήταν σε αναβρασμό, αφού γίνονταν συνέχεια βίαιες συγκρούσεις, ξυλοδαρμοί ακόμα και δολοφονίες των διαμαρτυρομένων μαύρων. Ο Κινγκ αποφάσισε να γίνει μια πορεί διαμαρτυρίας απο τη Σέλμα στο κυβερνητικό μέγαρο του [[Μοντγκόμερυ (Αλαμπάμα)|Μοντγκόμερυ]] (πρωτεύουσα της πολιτείας). Έτσι το απόγευμα της Κυριακής 7 Μαρτίου 1965, γνωστή με το όνομα «Ματωμένη Κυριακή», γύρω στα 1000 άτομα, στη συντριπτική πλειοψηφία μαύροι, αλλά απόντος του Κινγκ, ξεκίνησαν την πορεία. Στην έξοδο από την πόλη, οι δυνάμεις του Κινγκ περίμεναν τους διαδηλωτές και όρμησαν εναντίον τους. Ρίχνοντας δεκάδες δακρυγόνα, ξυλοκοπώντας με τα γκλομπς αδιακρίτως άντρες, γυναίκες και παιδιά, κατάφεραν να τους διαλύσουν. 78 μαύροι μεταφέρθηκαν στα νοσοκομεία για τις πρώτες βοήθειες. Η στάση της Αστυνομίας ξεσήκωσε όλη την Αμερική εναντίον τους. Ωστόσο, η πόλη συνέχισε να είναι μπαρουταποθήκη έτοιμη να εκραγεί. Ο Κινγκ πήγε αμέσως στη Σέλμα και ανακοίνωσε τη διεξαγωγή ακόμα μιας πορείας προς το Μοντγκόμερυ. Ο δικαστής της πόλης όμως, δεν επέτρεψε τη διεξαγωγή της πορείας και ο Κινγκ δεν ήθελε να παραβιάσει το νόμο. Έτσι βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Και ίσως έκανε το χειρότερο λάθος στην διαδρομή του: επικεφαλής της πορείας και έχοντας δίπλα του δεκάδες κληρικούς όλων των δογμάτων και όλων των θρησκειών, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με την αστυνομική δύναμη, προτίμησε να τιμήσει την συμφωνία που είχε κάνει με τις αρχές την προηγούμενη μέρα. Έσκυψε και προσευχήθηκε λίγα λεπτά και μετά γύρισε πίσω. Φυσικά, η πορεία δεν έγινε, αλλά αυτή η επιλογή του ξεσήκωσε πλήθος αντιδράσεων.
[[File:Bloody Sunday-Alabama police attack.jpeg|right|thumb|Από τα επεισόδια της ''Ματωμένης Κυριακής'']]
Στις 17 Μαρτίου, ο δικαστής τελικά επέτρεψε την πορεία και στις 21 Μαρτίου 4000 διαδηλωτές ξεκίνησαν από τη Σέλμα, διέσχισαν τους δρόμους του Νότου και έφτασαν ύστερα απο 6 μέρες στο Μοντγκόμερυ. Στα 4 τελευταία χιλιόμετρα της πορείας πλήθος διάσημων προσωπικοτήτων ενώθηκε με τους διαδηλωτές. Μεταξύ τους βρίσκονταν οι [[Χάρι Μπελαφόντε]], [[Λέοναρντ Μπερνστάιν]], [[Τζόαν Μπαέζ]], [[Σάμι Ντέιβις Τζούνιορ]], [[Έλλα Φιτζέραλντ]], [[Μαχάλια Τζάκσον]] και άλλοι. Οι διαδηλωτές έφτασαν τους 30.000 και θριαμβευτές μπήκαν στο Μοντγκόμερυ.
===Αμφισβήτηση===
Όλοι οι ιστορικοί συμφωνούν ότι η αποτυχημένη πορεία της 9ης Μαρτίου πλήγωσε αποφασιστικά το γόητρο του Κινγκ{{πηγή}}. Όλο και περισσότεροι μαύροι τον θεωρούσαν εξαρτημένο απο το κατεστημένο, και ρεφορμιστή.
Στα επόμενα χρόνια οι τακτικές της παθητικής αντίστασης θα αρχίσουν να επικρίνονται, κυρίως από τη νέα γενιά των μαύρων αγωνιστών που εκφράζονταν καλύτερα από πιο ριζοσπαστικά κινήματα, όπως τους [[Κόμμα Μαύρων Πανθήρων|Μαύρους Πάνθηρες]] και τον [[Μάλκολμ Χ]]. Η συνεργασία του με τις κατά τόπου αρχές, οι συνομιλίες του με τον [[Ρόμπερτ Κέννεντυ]] και τον [[Λύντον Τζόνσον]] θα κάνουν καχύποπτους τους μαύρους που θα τον κατηγορήσουν για συνεργασία με τους ρατσιστές και προδοσία του κινήματος, για ρεφορμισμό και πολιτική δουλοπρέπειας. Μάλιστα, η σπουδαστική οργάνωση για τα πολιτικά δικαιώματα που συνεργαζόταν για χρόνια με την Χριστιανική Συνδιάσκεψη, θα αποσχιστεί ακολουθώντας αυτόνομη πορεία.
==Το τέλος του==
[[File:Martin Luther King was shot here Small Web view.jpg|thumb|left|Το μοτέλ Λωραίνη, στο μπαλκόνι του οποίου πυροβολήθηκε ο Κινγκ]]
Τους μήνες που προηγήθηκαν της δολοφονίας του, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ αποφάσισε να δώσει έμφαση στα οικονομικά προβλήματα, στη φτώχεια που μάστιζε κυρίως τους μαύρους και γι'αυτό οργάνωσε την λεγόμενη ''Εκστρατεία των φτωχών''. Ταξίδευε σε όλη την Αμερική προκειμένου να συγκεντρώσει έναν διαφυλετικό “στρατό” για να βαδίσουν διαμαρτυρόμενοι στην Ουάσιγκτον. Ήθελε να δεσμεύσει το Κογκρέσσο στην ψήφιση ενός νόμου που θα προνοούσε για τους φτωχούς Αμερικανούς.
Παρόλο που μεσολάβησε ο θάνατός του, οι εκδηλώσεις της εκστρατείας πραγματοποιήθηκαν απο τις 12 Μάη έως και τις 24 Ιούνη του [[1968]] , με επικεφαλής την σύζυγο του Κινγκ, Κορέτα Σκοτ και τον νέο πρόεδρο της Χριστιανικής Διάσκεψης Ραλφ Αμπερνάθυ.
Ενώ ο Κινγκ σχεδίαζε την ''εκστρατεία των φτωχών'' ένα τηλεφώνημα για υποστήριξη απο τους εργάτες καθαριότητας του [[Μέμφις (Τενεσσί)|Μέμφις]] στο [[Τενεσσί]], έμελλε να γίνει μοιραίο. Στις 29 Μάρτη ο Κινγκ φτάνει στο Μέμφις για να υποστηρίξει την απεργία διαρκείας των μαύρων εργατών καθαριότητας για ίσους μισθούς με τους λευκούς εργάτες. Ο Κινγκ και η συνοδεία του κατέλυσαν, στο μοτέλ Λωραίνη, όπως συνήθιζαν κάθε φορά που έφταναν στο Μέμφις.
Στις 4 Απριλίου του 1968, στις 6 το απόγευμα και ενώ ο Κινγκ με τη συνοδεία έβγαινε απο το δωμάτιό του, κάποιος τον πυροβόλησε θανάσιμα στο πρόσωπο. Αν και μεταφέρθηκε γρήγορα στο νοσοκομείο και υπεβλήθη αμέσως σε χειρουργική επέμβαση, δεν τα κατάφερε. Πέθανε ύστερα απο μια ώρα.
Στις 9 Απριλίου έγινε η κηδεία του, στο πατρογονικό του σπίτι στην Ατλάντα και στην εκκλησία που ήταν πάστορας, την Βαπτιστική Εκκλησία Εμπενέζερ. Παρούσα, εκτός απο τους χιλιάδες του κόσμου και η [[Τζάκυ Κέννεντυ]], καθώς και πλήθος άλλοι επίσημοι. Η κηδεία του μεταδόθηκε σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση, πανεθνικά. Στην τελευταία κατοικία τον συνόδεψαν 100.000 άνθρωποι. <ref>[http://kingencyclopedia.stanford.edu/encyclopedia/chronologyentry/1968_04_09/index.html King’s funeral in Atlanta, Georgia<!-- Bot generated title -->]</ref>
[[File:Garment workers listen to funeral service for MLK on portable radio April 8 1968.jpg|thumb|right|Εργάτριες ακούνε τους επικήδειους λόγους για τον Κινγκ]]
Το [[FBI]] τις επόμενες μέρες εξαπέλυσε ανθρωποκυνηγητό για να βρεθει ο δράστης. Πληροφορίες τους οδηγούν σε ένα σπίτι της Ατλάντα και με τη μέθοδο των δακτυλικών αποτυπωμάτων, πιστοποείται οτι ανήκουν σε κάποιον Τζέημς Ερλ Ρέυ, φυγάδα κατάδικο για ληστεία στις φυλακές του [[Μιζούρι]]. Ύστερα, συνδυάζοντας τις μαρτυρίες, επιβεβαιώνουν οτι ο Ρέυ ήταν αυτός που νοίκιασε το δωμάτιο της πανσιόν, απέναντι απο αυτήν του Κινγκ, από όπου προήλθε η φονική σφαίρα. Ύστερα από τα σήματα που στάλθηκαν στις αστυνομίες όλου του κόσμου, ο Εαρλ Ρέυ, συνελήφθη τον Ιούνιο του ίδιου έτους στο Λονδίνο όπου με ψεύτικο διαβατήριο προσπαθούσε να το σκάσει για τη [[Ροδεσία]] (σημερινή Ζιμπάμπουε).
== Παραπομπές ==
{{παραπομπές}}
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
{{Βικιφθέγματα}}
{{commonscat}}
* ''[[Το Βήμα]]'', 6ης Ιανουαρίου 2008, «[http://www.tovima.gr/print_article.php?e=B&f=15254&m=I06&aa=1 Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ: Η σφαίρα έπληξε τον Ρατσισμό]{{dead link|date=May 2016}}».
* ''Το Βήμα'', 16ης Ιουνίου 2002, «[http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=13588&m=Y02&aa=1 Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: Πολιτικός αγωνιστής (1929-1968)]{{dead link|date=May 2016}}».
* [http://www.sofa-logia.com/personalities/martin-luthe-king Σοφές ρήσεις του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ]
* [http://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/democracy-now-%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BC%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%BD-%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B8%CE%B5%CF%81-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA Αποσπάσματα των λόγων, της 4ης Απριλίου του 1967 και της 3ης Απριλίου του 1968, του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στη Νέα Υόρκη και το Μέμφις, αντίστοιχα]
{{Βραβευμένοι με Νόμπελ Ειρήνης 1951–1975}}
{{Authority control}}
{{DEFAULTSORT:Κινγκ Μαρτιν Λουθερ}}
| |||