Ελευσίνα Ιπποθοωντίδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η κατοίκηση της περιοχής της Ελευσίνας, η οποία έχει πλέον διαχρονική φήμη,<ref>[[Κωνσταντίνος Καβάφης]], [[s:Διακοπή|«Διακοπή» (1901)]]: [...] "Τὸ ἔργον τῶν θεῶν διακόπτομεν ἐμεῖς, / τὰ βιαστικὰ κι ἄπειρα ὄντα τῆς στιγμῆς. / Στῆς Ἐλευσῖνος καὶ στῆς Φθίας τὰ παλάτια / ἡ Δήμητρα κ' ἡ Θέτις ἀρχινοῦν ἔργα καλὰ / μὲς σὲ μεγάλες φλόγες καὶ βαθὺν καπνόν". [...]</ref> συνεχίστηκε και στα χρόνια που ακολούθησαν την κλασική εποχή. Κατά τη [[ρωμαϊκή εποχή]] η Ελευσίνα γνώρισε μεγάλη ακμή, δεδομένου ότι η μύηση στα μυστήρια έγινε μια μανία μεταξύ της ρωμαϊκής αριστοκρατίας. Η πόλη της Ελευσίνας καταστράφηκε, το 396, από τον [[Αλάριχος Α΄|Αλάριχο]] και τους [[Βησιγότθοι|Βησιγότθους]] του και από τότε σχεδόν εξαφανίστηκε από την ιστορία. Όταν το δίδυμο των εξερευνητών, ο [[Βρετανός]] ([[Άγγλος]]) κληρικός και συγγραφέας ταξιδιωτικών έργων [[Τζορτζ Γουέλερ]] (Sir George Wheler, 1650–1723) και ο [[Γάλλος]] ιατρός και πρωτοπόρος αρχαιολόγος [[Ζακόμπ Σπον]] (Jacques Spon, 1647–1685), επισκέφθηκαν την περιοχή το 1676, αυτή παρουσίαζε την ίδια κατάσταση ερείπωσης. Τον

Στην επόμενοΕλευσίνα όμωςεγκαταστάθηκαν αιώναπολλές ηοικογένειες Μικρασιατών μετά τη [[Μικρασιατική Καταστροφή]] του [[1922]] διπλασιάζοντας τον συνολικό πληθυσμό της και εμπλουτίζοντας την περιοχή πολιτισμικά και οικονομικά.<ref>[http://www.elefsinaculture.gr/sites/default/files/imported/digitized/books/447.pdf Οι Μικρασιάτες στην Ελευσίνα μετά την Καταστροφή του 1922]</ref>

Η ανοικοδόμηση αποκαταστάθηκε, η Ελευσίνα επανιδρύθηκε και σταδιακά άρχισε να αναπτύσσεται εκ νέου ως τώρα, που είναι πλέον μια [[Ελευσίνα|μικρή πόλη]]. Το 2001 η Ελευσίνα είχε 25.863 κατοίκους και το 2011 υπολογίζονταν, με βάση την επίσημη απογραφή, σε 29.902 κατοίκους.