Αιμοσφαιρίνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{Πηγές|19|01|2012}}<br>

[[Αρχείο:1GZX Haemoglobin.png|thumb|250px|Δομή της ανθρώπινης αιμοσφαιρίνης]]

==Τρόπος λειτουργίας==

Κάθε μόριο αίμης περιέχει ένα άτομο [[Σίδηρος|σιδήρου]], ο οποίος έχει υψηλή τάση σύνδεσης με το [[οξυγόνο]] και χαμηλότερη με το [[διοξείδιο του άνθρακα]]. Σύμφωνα με αυτό, γίνεται σύνδεση του οξυγόνου με την αιμοσφαιρίνη στους [[πνεύμονες]], όπου εμφανίζεται και μεγάλη συγκέντρωση οξυγόνου, οπότε και δημιουργείται η ''οξυαιμοσφαιρίνη''. Έτσι, είναι δυνατή η μεταφορά οξυγόνου στα τριχοειδή αγγεία, εκμεταλλευόμενη την ιδιότητα της οξυαιμοσφαιρίνης του να αποβάλλει εύκολα οξυγόνο. Το αίμα που έχει κορεστεί από οξυγόνο και έχει μεγάλη ποσότητα οξυαιμοσφαιρίνης λέγεται ''αρτηριακό αίμα''. Αυτό καθώς φτάνει στα λεπτά τριχοειδή αγγεία διασπάται σε αιμοσφαιρίνη και οξυγόνο και έτσι γίνεται η μεταφορά του οξυγόνου στους ιστούς. Αντίστροφα, η απόθεση του διοξειδίου του άνθρακα στις πνευμονικές κυψελίδες γίνεται μέσω της απόθεσης του διοξειδίου του άνθρακα που αποβάλλεται από αυτούς <ref>η αιμοσφαιρίνη συλλαμβάνει περίπου 20% αυτού</ref>, στην αιμοσφαιρίνη. Η αιμοσφαιρίνη αυτή ονομάζεται ''ανθρακυλαιμοσφαιρίνη'' και το αίμα που την περιέχει έχει πιο σκοτεινό χρώμα από το αρτηριακό και ονομάζεται φλεβικό. Η ανθρακοαιμοσφαιρίνη διασπάται στους πνεύμονες και αποβάλλεται το διοξείδιο του άνθρακα. Σύμφωνα με την περιγραφή αυτού του κύκλου φαίνεται ότι η λειτουργία της αιμοσφαιρίνης αφορά στη μεταφορά οξυγόνου στους ιστούς και την απαγωγή του διοξειδίου του άνθρακα από αυτούς καθώς και ότι η αιμοσφαιρίνη υπάρχει μόνο στα ερυθρά αιμοσφαίρια και είναι αυτή ουσιαστικά που δίνει στο αίμα το χαρακτηριστικό του χρώμα, για τον άνθρωπο, τα σπονδυλωτά και κάποια ασπόνδυλα ζώα.