Γιόχαν Ρούντολφ Γκλάουμπερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Vchorozopoulos (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Διόρθωση του Γκλώμπερ σε Γκλάουμπερ...
Vchorozopoulos (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 14:
Ο Γκλάουμπερ σπούδασε (μάλλον με εμπειρικό τρόπο) [[χημεία]] και [[οινολογία]] και είχε κάποια -προσωρινή έστω- εμπορική επιτυχία [[Ευρεσιτεχνία|πατεντάροντας]] βελτιώσεις στους σχετικούς τομείς. Ήταν επίσης φαρμακοποιός, προμηθευτής φαρμακευτικών και ήταν γνωστό ότι παρείχε δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε φτωχούς. Είναι γνωστός για τη συνεισφορά του στην [[ανόργανη χημεία]] και για το γεγονός ότι ήταν ικανός να ζει από τη χημική παραγωγή που βασίζονταν σε δικές του ανακαλύψεις, οπότε από την άποψη αυτή ήταν ένας [[Βιομηχανία|βιομηχανικός]] χημικός. Οι βελτιώσεις που εισήγαγε στις χημικές διεργασίες και στον εξοπλισμό, που αξιοσημείωτα συμπεριλάμβανε [[Κλίβανος|κλιβάνους]] και [[Αποστακτήρας|αποστακτήρες]]<ref name=":0">{{Cite book|title=Furni Novi Philosophici|last=Glauber|first=Johann Rudolf|publisher=|year=1646|isbn=|location=Amsterdam|page=}}</ref>, τον έκαναν έναν πρώιμο χημικό μηχανικό.<ref name="Skolnik" />
 
Το 1625 ήταν ικανός να παράγει πυκνό [[υδροχλωρικό οξύ]] (π. HCl), συνδυάζοντας [[θειικό οξύ]] (H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub>) και μαγειρικό αλάτι (NaCl). Επίσης βελτίωσε την υφιστάμενη διεργασία παραγωγής νιτρικού οξέως (HNO<sub>3</sub>), το [[1648]], θερμαίνοντας [[νιτρικό κάλιο]] (KNO<sub>3</sub>) με πυκνό θειικό οξύ. Η ανακάλυψη παραγωγής θειικού νατρίου από τον ίδιο, που αρχικά ονομάστηκε «θαυμαστό άλας» (''sal mirabilis'') και αργότερα «''άλας του ''Γκλάουμπερ''''»''', του απέφερε φήμη και τιμές. Ήταν ένα αποτελεσματικό αλλά σχετικά ασφαλές [[καθαρτικό]] για την εποχή του, όταν η εκκένωση του [[Γαστρεντερικό σύστημα|πεπτικού σωλήνα]] ήταν δημοφιλής [[θεραπεία]] για πολλές [[Ασθένεια|ασθένειες]].<ref name="Martini2015">{{cite book|url=https://books.google.com/books?id=7W9WCgAAQBAJ&pg=PA288|title=The Renaissance of Science: The Story of the Cell and Biology|last=Martini|first=Albert|date=27 May 2015|publisher=Albert Martini|isbn=978-0-692-48512-5|page=288}}</ref>
 
Ο «χημικός κήπος» (''chemical garden'') ή «πυριτικός κήπος» (''silica garden'') πρωτοανακαλύφθηκε επίσης από τον Γκλ''''άου''''μπερΓκλάουμπερ και περιγράφηκε από τον ίδιο το 1646.<ref name=":0" /> Στην αρχική του μορφή, ο «χημικός κήπος» συμπεριλάμβανε [[Κρύσταλλος|κρυστάλλους]] [[Διχλωριούχος σίδηρος|διχλωριούχου σιδήρου]] (FeCl<sub>2</sub>) σε [[διάλυμα]] [[Πυριτικό κάλιο|πυριτικού καλίου]] (K<sub>2</sub>SiO<sub>3</sub>, ''water glass'').
 
Συνέθεσε και απομόνωσε για πρώτη φορά τις ενώσεις [[τριχλωριούχο αντιμόνιο]] (SbCl<sub>3</sub>), [[τριχλωριούχο αρσενικό]] (AsCl<sub>3</sub>), [[Τετραχλωριούχος κασσίτερος|τετραχλωριούχο κασσίτερο]] (SnCl<sub>4</sub>) και [[Χλωριούχος ψευδάργυρος|χλωριούχο ψευδάργυρο]] (ZnCl<sub>2</sub>).