Στα πλαίσια του διαγωνισμού Χρυσή Μάσκα 2005, ο Κουρεντζής έλαβε τέσσερα βραβεία μεταξύ το οποίων και το βραβείο του καλύτερου Διευθυντή Ορχήστρας για το έργο του [[Τζουζέπε Βέρντι]] [[Αΐντα]]. Τον Μάιο του 2006 ανέβασε, στα πλαίσια των εορτασμων των 250 χρονων από τη γέννηση του [[Μότσαρτ]], το «Cosi fan tutte» (Ελληνική απόδοση ''[[Έτσι κάνουν όλες]]'') και τους ''Γάμους του Φιγκαρό''.
== Media ==
Τον Οκτώβριο του 2006 το ελληνικό περιοδικό ''STATUS'' δημοσίευσε μία συνέντευξή του. Εκεί δήλωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:<br />
''«Η Ρωσία ήταν για μένα ένα μεγάλο όνειρο. Δεν είμαι από αριστερή οικογένεια ούτε ήμουν του χώρου. Ήμουν πάντα αναρχικός και διατηρώ ως σήμερα μια παρόμοια στάση. Η Ρωσία ήταν για μένα ο Μπαρβίνσκι, ο Μαγιακόφσκι, ο Χλεμπίκοφ, ο Καντίνσκι, αυτά είχα στο μυαλό μου. Με εξέφραζε ο ρομαντισμός και η μακρότητα που έχει αυτή η χώρα». ''<br />
''«Το κοινό στη Μόσχα δεν έρχεται στην παράσταση για να βάλει το φράκο του ούτε για να πάρει μαζί το σκυλάκι του όπως κάνουν στη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης. Δεν έχω πρόβλημα να κάνω μουσική για σκυλιά, αρκεί να είναι κοπρόσκυλα και όχι τα σκυλιά της πλούσιας κυρίας. Αυτές, καλά θα κάνουν, αντί για το σκυλί, να πάρουν κάποιο άστεγο παιδάκι της Νέας Υόρκης και να το φέρουν να δει μια όπερα».'' <br />
''«Εμείς στο Νοβοσιμπίρσκ κάνουμε επανάσταση στην Όπερα. Το δημοσιοϋπαλληλίκι που έχει καθιερωθεί στις ορχήστρες της Ευρώπης είναι η αρχή του τέλους για τη μουσική. Ο μουσικός είναι σαν τον εραστή. Δεν μπορεί να έχει ωράριο. Η μουσική δεν είναι επάγγελμα. Είναι λειτουργία, όπως ο έρωτας. Η τάση που επικρατεί στις άλλες χώρες μου θυμίζει εκείνους που κάνουν έρωτα κάθε Παρασκευή επειδή δεν δουλεύουν το Σάββατο».'' <br />
