Ο '''Κάρολος Β΄''' ([[30 Οκτωβρίου]] [[1804]] - [[18 Αυγούστου]] [[1873]]) από τον [[Οίκος των Γουέλφων|Οίκο των Γουέλφων]] ήταν δούκας του ΜπράουνσβαϊγκΜπράουνσβαϊκ (1815-1830). Ήταν εκκεντρικός και ο λαός εξεγέρθηκε εναντίον του. Ήταν καλός σκακιστής.
==Βιογραφία==
Γεννήθηκε στο ΜπράουνσβαϊγκΜπράουνσβαϊκ και ήταν ο πρωτότοκος γιος του [[Φρειδερίκος Γουλιέλμος του Μπράουνσβαϊγκ|Φρειδερίκου Γουλιέλμου]] δούκα του ΜπράουνσβαϊγκΜπράουνσβαϊκ και της Μαρίας, κόρης του [[Κάρολος Γουλιέλμος της Βάδης|Καρόλου-Γουλιέλμου]] πρίγκιπα της Βάδης. Ο πατέρας του απεβίωσε το 1815 και έτσι τον διαδέχθηκε. Επειδή ήταν 11 ετών, τέθηκε υπό την κηδεμονία του συζύγου της θείας του [[Γεώργιος Δ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου|Γεωργίου Δ΄]], που τότε ήταν διάδοχος της Βρετανίας και του Ανοβέρου. Όταν έγινε 18 ετών και έπρεπε να αναλάβει την εξουσία, ο Γεώργιος Δ΄, που τώρα ήταν βασιλιάς, διαφώνησε λέγοντας ότι η ενηλικίωση είναι στα 21 έτη· τελικά συμβιβάστηκαν να θεωρηθεί ενήλικας στα 19 έτη.
Το 1827 δήλωσε άκυρους ορισμένους νόμους που θεσπίστηκαν κατά την ανηλικιότητά του και αυτό προκάλεσε διαφωνία με το Ανόβερο. Η Γερμανική Συνομοσπονδία παρενέβη στην αντιπαράθεση και όρισε να γίνουν αποδεκτοί οι νόμοι της περιόδου της κηδεμονίας του, πράγμα στο οποίο πειθάρχησε.
Γενικά η διοίκησή του ήταν άστοχη και διεφθαρμένη, προκαλώντας την αντιπάθεια του λαού. Το 1830 ήταν στο Παρίσι όταν ξέσπασε η [[Ιουλιανή Επανάσταση]] και διέφυγε στο ΜπράουνσβαϊγκΜπράουνσβαϊκ. Εκεί ανακοίνωσε την πρόθεσή του να καταστείλει τις επαναστατικές τάσεις με τα όπλα. Τότε τον Σεπτέμβριο, καθώς επέστρεφε από το θέατρο με το άλογο, του επιτέθηκαν πετώντας του πέτρες και την επόμενη ημέρα πολύς όχλος εισέβαλλε στο ανάκτορο, που καταστράφηκε από πυρκαϊά. Ο Κάρολος Β΄ διέφυγε· τρεις ημέρες μετά έφθασε ο αδελφός του [[Γουλιέλμος του Μπράουνσβαϊγκ|Γουλιέλμος]], που ο λαός τον υποδέχθηκε με χαρά και ανέλαβε αντιβασιλιάς. Ένα έτος μετά ανακήρυξε τον εαυτό του δούκα, αλλά ο Κάρολος Β΄ έκανε απεγνωσμένες προσπάθειες να τον καθαιρέσει διπλωματικά ή με τη βία. Όμως κανείς μονάρχης δεν ήθελε να τον υποστηρίξει, έτσι πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Στην τελευταία πόλη ο εκδότης Μπ. Γκρέγκορυ δημοσίευσε άρθρα για το δούκα στον «Σάτυρο», ο δούκας αντέδρασε και προκλήθηκε μεγάλη αντιπαράθεση. Όταν το 1873 ξέσπασε ο πόλεμος μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, μετέβη στη Γενεύη όπου απεβίωσε άγαμος στο Hôtel Beau-Rivage. Άφησε τον αξιοσημείωτο πλούτο του στην πόλη της Γενεύης με τον όρο να κατασκευαστεί ένας γοτθικός τάφος του.
