Διαζωμεθάνιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 117:
Το διαζωμεθάνιο συχνά χρησιμοποιείται ως πηγή [[Μεθυλένιο|μεθυλενίου]]. Γρήγορα παίρνει μέρος (μεταξύ άλλων) σε [[1,3-διπολικές κυκλοπροσθήκες]].
== Ασφάλεια ==
Το διαζωμεθάνιο είναι [[Τοξικότητα|τοξικό]] τόσο με την [[Αναπνοή|εισπνοή]] του, όσο και με την επαφή του με το [[δέρμα]] ή τα [[Μάτι|μάτια]] (TLV 200 [[Ppm (μονάδα μέτρησης)|ppb]]). Τα συμπτώματα της [[Δηλητήριο|δηλητηρίασης]] από αυτό είναι δυσφορία στο στήθος, πονοκέφαλος, αδυναμία και σε σοβαρές περιπτώσεις, κατάρρευση.<ref name="HitCL">Muir, GD (ed.) 1971, ''Hazards in the Chemical Laboratory'', The Royal Institute of Chemistry, London.</ref> Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να παρουσιαστούν με καθυστέριση. Θάνατοι από δηλητηρίαση με διαζωμεθάνιο έχουν αναφερθεί. Σε ένα περιστατικό, ένας εργαζόμενος σε εργαστήριο κατανάλωσε ένα [[χάμπουργκερ]] κοντά στον απαγωγό, όπου παρήγαγε μεγάλη ποσότητα διαζωμεθανίου, και πέθανε τέσσερεις (4) μέρες αργότερα από κεραυνοβόλο [[πνευμονία]].<ref name="HitC1">LeWinn, E.B. "Diazomethane Poisoning: Report of a fatal case with autopsy", ''The American Journal of the Medical Sciences'', 1949, 218, 556-562.</ref> Όπως και άλλα αλκυλιωτικά αντιδραστήρια, αναμένεται να είναι [[Καρκίνος|καρκινογόνο]], άλλά τέτοιες ανησυχίες ξεπερνιούνται από τη σοβαρότητα της οξείας τοξικότητάς του.
Το διαζωμεθάνιο μπορεί να εκραγεί αν έρθει σε επαφή με οξείες επιφάνειες, όπως θραύσματα γυαλιού ή ακόμη και γρατζουνιές σε γυαλικά. Γι' αυτό πριν από την παραγωγή και τη χρήση του πρέπει να επιθεωρούνται σχολαστικά τα γυαλικά που βρίσκονται τριγύρω, και καλύτερα τα σχετικά πειράματα να γίνονται πίσω από αντιεκρηκτική ασπίδα. Εξειδικευμένα κιτ για την παραγωγή διαζωμεθανίου με αρθρώσεις γυαλισμένες με φλόγα, είναι εμπορικά διαθέσιμα.
Η ένωση εκρήγνυται και αν θερμανθεί πάνω από τους 100 °C, αν εκτεθεί σε έντονο φως, σε [[Αλκάλια|αλκαλιμέταλλα]] ή με ενώσεις όπως [[Γύψος|θειικό ασβέστιο]]. Η χρήση αντιεκρηκτικής ασπίδας προτίνεται ιδιαίτερα για κάθε χρήση της ένωσης.
Η διεργασία προσδιορισμού της ένωσης γίνεται με μικρορευστοχημεία, με την οποία γίνεται συνεχής προσδιορισμός της συγκέντρωσης σύνθεση διαζωμεθανίου από N-μεθυλο-N-νιτρωζουρία και 0,93 M υδατικό διάλυμα υδροξειδίου του καλίου, που ακολουθείται με επίδραση από βενζοϊκό οξύ, δίνοντας με απόδοση 65% [[Βενζοϊκός μεθυλεστέρας|βενζοϊκό μεθυλεστέρα]], μέσα σε [[Δευτερόλεπτο|δευτερόλεπτα]], σε [[Θερμοκρασία|θερμοκρασίες]] που κυμαίνονται μεταξύ 0 και 50°C. Η απόδοση γίνεται καλύτερη αν η αντίδραση πραγματοποιηθεί υπό τριχοειδείς συνθήκες, όπου η μικρορευστοχημεία πιστώνεται με «καταστολή των θερμών σημείων, χαμηλή κατακράτηση υλικών, ισόθερμες συνθήκες και εκτεταμένη ανάμειξη».<ref>{{cite web|url=https://books.google.com/books?id=yUrdAAAAQBAJ&pg=SA6-PA15|title=Microreactors in Preparative Chemistry: Practical Aspects in Bioprocessing, Nanotechnology, Catalysis and more|date=2013-09-13|publisher=Wiley|page=6-15|author=Wladimir Reschetilowski}}</ref>
== Πηγές ==
| |||