Κάρολος Φαβιέρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{Πηγές|09|01|2010}}{{πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Κάρολος Φαβιέρος''' (''Charles Nicolas Fabvier'') ([[1783]]-[[1855]]) ήταν [[Γάλλοι|Γάλλος]] [[φιλέλληνες|φιλέλληνας]] στρατηγός και διοικητής του τακτικού στρατού της [[Ελλάδα|Ελλάδας]] κατά την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]]. Θεωρείται ο ικανώτερος και ο πλέον αγαπητός από όλους τους φιλέλληνες αξιωματικούς που αγωνίσθηκαν στο π[λευρόπλευρό των Ελλήνων επαναστατών, στο διάστημα από το [[1823]] έως το [[1928]]. Φορούσε [[φουστανέλα]] και στο κεφάλι έφερε σαρίκι, παρόμοιο εκείνων που φορούσαν οι στρατηγοί [[Νικηταράς]] και [[Μακρυγιάννης]] και γενικά είχε προσαρμοσθεί στη ζωή των αγωνιστών τόσο πλύ, ώστε κανείς, όταν τον έβλεπε, δεν ήταν δυνατό να αντιληφθεί πως δεν ήταν [[Έλληνας]]<ref>[[Διονύσιος Κόκκινος]], "''Η Ελληνική Επανάστασις''", έκδοση "''Μέλισσα''", [[Αθήνα]], [[1974]], Τόμος 5, σελ. 39</ref>.
== Βιογραφία ==
Σπούδασε στην [[Πολυτεχνική Σχολή του Παρισιού]] και συμμετείχε στους [[Ναπολεόντειοι Πόλεμοι|Ναπολεόντειους Πολέμους]]. Σε ηλικία 30 ετών ήταν συνταγματάρχης, και είχε τιμηθεί με τον ''Ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής'' και είχε πάρει τον τίτλο του βαρόνου. Το [[1809]] στάλθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] και το [[1810]] στην [[Περσία]] για να οργανώσει τον περσικό στρατό. Μετά την [[παλινόρθωση των Βουρβόνων]], αποτάχθηκε, όπως και οι περισσότεροι αξιωματικοί του [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέοντα]] και κατέφυγε στην [[Αγγλία]]. Το [[1823]] κατέβηκε στην Ελλάδα για να βοηθήσει την επανάσταση με το ψευδώνυμο ''De Borel''. Επέστρεψε στην [[Αγγλία]] όπου συγκέντρωσε εθελοντές και το [[1825]] γύρισε στην Ελλάδα όπου ανέλαβε την διοίκηση του τέταρτου τακτικού στρατού στο [[Ναύπλιο]].