Έρκολε Α΄ των Έστε: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|μητέρα = ΡικάρνταΡιτσάρντα ντα Σαλούτσο

Το διάστημα 1482-84 πολέμησε με τη Βενετία, πουη οποία συμμάχησε με τον [[Πάπας Σίξτος Δ΄|πάπα Σίξτο Δ΄]], τιμωρό του Έρκολε Α΄. Ο πόλεμος της Φερράρα προκλήθηκε για το μονοπώλιο του άλατος. Κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης ο Έρκολε Α΄ ασθένησε και ακινητοποιήθηκε, ενώ οι πολιορκητές κατέστρεφαν τις γειτονικές περιοχές των Έστε, πράγμα που τον ταπείνωσε. Ο Έρκολε Ε΄ παραχώρησε το Πολεζίνε για να τελειώσει ο πόλεμος. Πράγματι συμφωνήθηκε ειρήνη στο Μπανιόλο και η Φερράρα γλίτωσε την καταστροφή και την ενσωμάτωση στο Παπικό κράτος.

Μετά από αυτό έμεινε ουδέτερος στον Ιταλικό πόλεμο των ετών 1494-98. Προσπάθησε το υπόλοιπο διάστημα της εξουσίας του να συμφιλιωθεί με τον πάπα. Απρόθυμα έκανε το γάμο του γιου΄τουγιου του Αλφόνσου Α΄ με την Λουκρητία Βοργία, κόρη του [[Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄|πάπα Αλεξάνδρου ΣΤ΄]]. Πάντως ο γάμος έφερε αξιοσημείωτα εδάφη ως δώρο.

Ήταν ο μόνος που στα νομίσματά του είχε προσθέσει το θεϊκός (divus), όπως οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες<ref>Manca 1989; pp. 525, 529</ref>. Ήταν προστάτης των Τεχνών, ίσως ως αντιστάθμισμα για τις στρατιωτικές του ατυχίες. Με τη χορηγία του γινόταν θεατρικές παραστάσεις, με περίτεχνα σκηνικά και μουσικά ενδιάμεσα μέρη (intermezzi)· ήταν το πρώτο κοσμικό θέατρο από την αρχαιότητα<ref>L. Zorzi, ''Il teatro e la città: saggi sulla scena italiana'' (Turin) 1977, pp 10-50.</ref>. Ίδρυσε ένα μουσικό σύνολο, το καλύτερο της Ευρώπης, επισκιάζοντας και αυτό του Βατικανού<ref>{{cite journal|first=Lewis |last=Lockwood|authorlink=Lewis Lockwood|title=Music in Ferrara in the Period of Ercole I d'Este|journal=Studi Musicali|issue=1|year=972|pages=101–131}}</ref>. Για τον επόμενο αιώνα η Φερράρα ήταν το κέντρο της πρωτοποριακής, κοσμικής μουσικής. Ο Έρκολε Α΄ έφερε ταλαντούχους μουσικούς από τη Γαλλία και τη Φλάνδρα στην Ιταλία. Οι πιο διάσημοι συνθέτες εργάστηκαν γι' αυτόν, όπως οι [[Αλεξάντερ Αγκρίκολα]], [[Γιάκομπ Όμπρεχτ]], [[Χάινριχ Άιζακ]], [[Άντριαν Βίλαερτ]] και [[Ζοσκίν ντε Πρε]], που έγραψε το έργο ''Missa Hercules dux Ferrariae'', πουέργο βασίζεταιβασισμένο σε ένα θέμα από τις συλλαβές του ονόματος του δούκα και το αφιέρωσε σε αυτόν.

Κάλεσε τον νεαρό [[Λουντοβίκο Αριόστο]] στην Αυλή του. ΥποΥπό τον Έρκολε Α΄ η Φερράρα έγινε μία από τις ηγετικές πόλεις της Ευρώπης. Η πόλη διπλασιάστηκε σε έκταση, καθώς εκτελέστηκε το πρώτο πολεοδομικό σχέδιο της Αναγέννησης. Επέκτεινε τα τείχη της πόλης για να περιλάβει τη νέα έκταση και προσέλαβε γι' αυτό τον αρχιτέκτονα [[Μπιάτζο ΡοσέτιΡοσέττι]]<ref>{{cite book|first=Bruno|last= Zevi|title=Biagio Rossetti, ferrarese: il primo urbanista moderno europeo|location=Turin|year=1960}}.</ref>. Πολλά από τα πιπιο διάσημα κτήρια της Φερράρα κτίστηκαν απότην αυτόνπερίοδο της εξουσίας του. Ήταν θαυμαστής του θρησκευτικού ζηλωτή [[Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα]], που καταγόταν από τη Φερράρα και μάλιστα ρωτούσε τη συμβουλή του Σαβοναρόλα για διάφορα, όχι μόνο πνευματικά, ζητήματα. Από την αλληλογραφία τους σώθηκαν περισσότερες από 10 επιστολές της δεκαετίας 1490. Όταν ο μεταρρυθμιστής μοναχός συνελήφθη από την Εκκλησία στη Φλωρεντία, ο Έρκολε Α΄ προσπάθησε να τον ελευθερώσει, αλλά ανεπιτυχώς: ο Σαβοναρόλα κάηκε στην πυρά το 1498<ref>Macey, p. 186</ref>.

O δούκας παρήγγειλε το 1503/04 στον Ζοσκίν ντε Πρε ένα έργο βασισμένο στον 50ο ψαλμό ''Ελεήσόν με'', που έλεγεαπαναλάμβανε ο Σαβοναρόλα στη φυλακή του και έτσι ο συνθέτης έγραψε το μοτέτο ''Έλεος'' (Miserere)<ref>Macey, p. 184ff.</ref>. Απεβίωσε το 1505 και τον διαδέχθηκε ο πρωτότοκος γιος του Αλφόνσος Α΄.

Είχε εκτόςαπό γάμουτη σχέση του με την Ιζαμπέλλα Αρντουίν τα εξής τέκνα:

* (νόθος) [[Ιούλιος των Έστε|Ιούλιος]] 1478-1561