Απελευθέρωση της Καλαμάτας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από την Καλαμάτα οι συγκεντρωμένοι αγωνιστές άρχισαν να εξορμούν προς διάφορους στόχους και κυρίως προς την πολιορκία της Τρίπολης μετά από πανηγυρική δοξολογία που έγινε την 23 Μαρτίου ή κατ’ άλλους την επόμενη. Για τη δοξολογία χιλιάδες κόσμου κάθε ηλικίας – οπλιτών, αμάχων, γυναικών και παιδιών – συνέρρευσαν κοντά στον χείμαρρο Νέδοντα έξω από την πόλη. Περί το μεσημέρι ήλθαν και οι πολεμικοί αρχηγοί με τις σημαίες τους. Εκεί, κοντά στον βυζαντινό ναό των Αγίων Αποστόλων κατά την επικρατούσα άποψη, συγκεντρώθηκαν 24 ιερείς και ιερομόναχοι (ο μητροπολίτης [[Μητροπολίτης Μονεμβασίας και Καλαμάτας Χρύσανθος Παγώνης|Χρύσανθος Παγώνης]] ήταν αιχμάλωτος στην Τριπολιτσά) φέροντες τα ιερατικά άμφια και τις άγιες εικόνες, ευλόγησαν τις επαναστατικές σημαίας και ανέπεμψαν δεήσεις υπέρ του αγώνα. Ο Πετρόμπεης, που είχε ήδη αναγνωριστεί «αρχιστράτηγος των Σπαρτιατικών στρατευμάτων» μετά από σύσκεψη των πολεμικών αρχηγών και προκρίτων, έδωσε όρκο ότι θα αγωνισθεί μέχρις εσχάτων για την ελευθερία της πατρίδας. Ορκίστηκαν και όλοι οι πολεμιστές σηκώνοντας το χέρι. Την ίδια μέρα συστήθηκε υπό τον Πετρόμπεη και με τη συμμετοχή προκρίτων και αρχηγών της Μάνης και της Μεσσηνίας, μια δεκαμελής επιτροπή η οποία σε κάποια έγγραφα ονομάζεται «Μεσσηνιακή Γερουσία» και σε άλλα «Σύγκλητος η εν Καλαμάτα». Αυτή θεωρείται η πρώτη πολιτική εξουσία της ελεύθερης Ελλάδας. Δεν είναι απολύτως γνωστά τα πρόσωπα που μετείχαν σ’ αυτή την επιτροπή. Τις προκηρύξεις της υπογράφει μόνον ο Πετρόμπεης. Με ημερομηνία 2523 Μαρτίου ο Π. Μαυρομιχάλης και η Μεσσηνιακή Γερουσία ανακοινώνουν διεθνώς με έγγραφο την κήρυξη της Επανάστασης.