Αμωρί Α΄ της Ιερουσαλήμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πηγές|11|05|2015}}{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Αμωρί''' ή '''Αμαλρίκ''' ή εξελληνισμένα '''Αμαλάριχος Α΄ Ανζού των Ιεροσολύμων''' ([[1136]] - [[11 Ιουλίου]] [[1174]]), ήταν βασιλιάς τωντης [[Ιερουσαλήμ|Ιεροσολύμων]] ([[1162]] - [[1174]]), δεύτερος γιος των βασιλέων των Ιεροσολύμωντου [[Φούλκων των Ιεροσολύμων|Φούλκωνος Ε΄ Ανζού]] και της [[Μελισσάνθη της Ιερουσαλήμ|Μελισσάνθης ντε Ρεθέλ]] βασίλισσας της Ιερουσαλήμ. Στην εμφύλια μάχηδιαμάχη ανάμεσα στην μητέρα του Μελισσάνθη και τον μεγαλύτερο αδελφό του [[Βαλδουίνος Γ΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνο Γ']] πήρε το μέρος της μητέρας του. Μόλις ενηλικιώθηκε ([[1151]]), του παραχωρήθηκε η κομητεία της [[Γιάφα]], ενώ όταν ο αδελφός του Βαλδουίνος Γ' κατέλαβε την [[ΆσκαλονΑσκαλών|Ασκαλόνα]] από τους μουσουλμάνους ([[1153]]), αυτή προστέθηκε στα εδάφη του Αμαλρίκ.
 
ΠαντρεύτηκεΝυμφεύτηκε ([[1157]]) την [[Αγνή του Κουρτεναί]], κόρη του [[Τζοσελίν Β΄ της Έδεσσας]]. Ο πατριάρχης Φούλχερ αρνήθηκε να επικυρώσει τον γάμο τους, λόγω του ότι ήταν μακρινοί συγγενείς, κάτι που έγινε μόνο μετά τον θάνατο του συγκεκριμένου πατριάρχη.
 
Διαδέχθηκε τον αδελφό του Βαλδουίνο Γ' ([[1162]]) και συνάντησε μεγάλη αντίσταση από την αριστοκρατία των Ιεροσολύμων, που δεν ήθελε να δεχτεί την σύζυγο του, Αγνή. Το μίσος που συνάντησε από την αριστοκρατία η Αγνή, περιγράφεται γλαφυρά από τον γνωστό συγγραφέα των Ιεροσολύμων [[Γουλιέλμος της Τύρου|Γουλιέλμο της Τύρου]]. Ο Αμαλρίκ ανέβηκε στον θρόνο χωρίς την σύζυγό του δίπλα, που κράτησε απλά τον τίτλο της κόμισσας της Γιάφας και Ασκαλώνος. Στην συνέχεια η Αγνή παντρεύτηκε τον [[Ούγος του Ιμπελέν|Ούγο του Ιμπελέν]], τον οποίο είχε αρραβωνιαστεί πριν γνωρίσει τον Αμαλρίκ, ενώ τα παιδιά της με τον Αμαλρίκ αναγνωρίστηκαν επίσημα και διατήρησαν τα δικαιώματα διαδοχής.
 
== Επιτυχημένες εκστρατείες στην Αίγυπτο ==
Το κύριο ενδιαφέρον του μετά την εξασθένηση της Βυζαντινής επιρροής ήταν η κατάκτηση της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]], που διοικούνταν από την εξασθενημένη μουσουλμανική οικογένεια των [[Φατιμίδες|Φατιμιδών]]. Οι Σταυροφόροι ήθελαν να κατακτήσουν το [[Κάιρο]] από την εποχή του βασιλιά Βαλδουίνου Α΄ του Μπουγιόν και η κατάκτηση της ΑσκαλώνΑσκαλώνος από τον Βαλδουίνο Γ΄ Ανζού διευκόλυνε τα σχέδια τους.
 
Ο Αμαλρίκ έκανε την πρώτη εκστρατεία του στην Αίγυπτο το [[1163]], με την δικαιολογία ότι οι Φατιμίδες δεν πλήρωσαν τον ετήσιο φόρο που είχε καθιερωθεί από τον βασιλιά Βαλδουίνο Γ΄. Ο [[βεζύρης]] Ντιργκάμ είχε πρόσφατα ανατρέψει τον βεζύρη [[Σαουάρ]] και έσπευσε να αντιμετωπίσει τον Αμαλρίκ, αλλά ηττήθηκε και συνθηκολόγησε στο [[Μπιλμπέις]]. Οι Αιγύπτιοι άνοιξαν τα φράγματα του [[νείλοςΝείλος|Νείλου]] προκειμένου να πλημμυρίσει, κάτι που θα εμπόδιζε τα στρατεύματα του Αμαλρίκ να διέλθουν, αλλά ο Σαουάρ έστειλε τον στρατηγό του, [[Σιρκούχ]], στον Νουραντίν[[Νουρεντίν Ζενγκί|Νουρεντίν]] ([[1164]]) για να ζητήσει την βοήθειαβοήθειά του. Απαντώντας ο Ντιργκάμ ζήτησε την βοήθεια του Αμαλρίκ, αλλά πριν την παρέμβαση του βασιλιά των Ιεροσολύμων δολοφονήθηκε από τους Σάουαρ και Σιρκούχ.
 
Ο Σαουάρ αμέσως μετά φοβήθηκε την αύξηση της δύναμης του στρατηγού Σιρκούχ ζητώντας ο ίδιος αυτή την φορά την συμμαχία του Αμαλρίκ, που επιτέθηκε στον Σιρκούχ στο Μπιλμπέις, αναγκάζονταςαναγκάζοντάς τον να οπισθοχωρήσει στην [[Δαμασκός|Δαμασκό]]. Αλλά ο Αμαλρίκ δεν πρόλαβε να χαρεί την επιτυχία του στην Αίγυπτο, γιατίδιότι ο ΝουραντίνΝουρεντίν είχε ήδη επιτεθεί στην [[Συρία]] και αιχμαλωτίσει τον [[Βοημούνδος Γ΄ της Αντιόχειας|Βοημούνδο Γ΄ της Αντιόχειας]] και τον [[Ραϊμόνδος Γ' της Τρίπολης|Ραϊμόνδο Γ΄ της Τρίπολης]] στην [[μάχη του Χαρίμ]]. Κατάφερε να εξασφαλίσει την απελευθέρωση του Βοημούνδου Γ' ([[1165]]), και έστειλε αντιπρόσωπο στον Βυζαντινό αυτοκράτορα ([[1167]]) ζητώντας συμμαχία, προκειμένου να αντιμετωπίσει τον ΝουραντίνΝουρεντίν.
 
Ο ΝουραντίνΝουρεντίν στέλνει τον Σιρκούχ στην Αίγυπτο και ακολουθώντας τον ο Αμαλρίκ στρατοπέδευσε στο [[Κάιρο]], στην απέναντι πλευρά του Νείλου. Ο Αμαλρίκ οπισθοχώρησε στο Κάιρο και ο Σιρκούχ κατέλαβε την [[Αλεξάνδρεια]],. Τότε ο Αμαλρίκ με την βοήθεια νέου στόλου από τα Ιεροσόλυμα τον πολιόρκησε και τον ανάγκασε να συνθηκολογήσει. Με την ειρηνική συνθήκη που κλείστηκε, παραχωρήθηκε η [[Αλεξάνδρεια]] στον Αμαλρίκ.
 
== Άνοδος του Σαλαντίν στην Αίγυπτο ==
Του παραχωρήθηκε σανως νύφησύζυγος η μικρανιψιά του ΒυζαντινούΡωμαίου αυτοκράτοραΑυτοκράτορα [[Μανουήλ Α΄]], [[Μαρία Κομνηνή]], που την παντρεύτηκενυμφεύτηκε τον Αύγουστο του [[1167]] στην [[Τύρος|Τύρο]], συμφωνώντας για μια νέα οργανωμένη εκστρατεία κατά της Αιγύπτου. Η δικαιολογία ήταν ότι ο ΣάουαρΣαουάρ απαρνήθηκεαρνήθηκε την συμμαχία μαζί του και πήγε να ζητήσειζήτησε βοήθεια από τον ΝουραντίνΝουρεντίν. Οι [[Ιωαννίτες Ιππότες|Ιωαννίτες ιππότες]] πρόθυμα δέχτηκαν να ενωθούν μαζί του, κάτι που αρνήθηκαν οι [[Ιππότες του Ναού|Ναΐτες]]. Επιτέθηκε και κυρίευσε το [[Μπιλμπέις]], του οποίου οι κάτοικοι είτε σφάχτηκαν, είτε πουλήθηκαν σαν δούλοι. Βάδισε προς το [[Κάιρο]], αλλά δέχθηκε από τον Σάουαρ 1.000.000 χρυσά νομίσματα προκειμένου να συνθηκολογήσει. Ο Αμαλρίκ το έκανε μονάχα όταν άκουσε ότι ο ΝουραντίνΝουρεντίν στέλνει νέο στρατό υπό τον Σιρκούχ.
 
Τον Ιανουάριο του [[1169]] ο Σιρκούχ δολοφόνησε τον Σαουάρ και πήρε την εξουσία στην Αίγυπτο, αλλά σε δύο μήνες πέθανε και ο ίδιος και τον διαδέχθηκε ο δυναμικότατος ανιψιός του, [[Σαλαντίν]]. Ο Αμαλρίκ έστειλε τον [[Φρειδερίκος ντε λα Ρος|Φρειδερίκο του Λα Ρος]] σε όλες τις Ευρωπαϊκές αυλέςΑυλές για βοήθεια, αλλά έφτασε μόνο ένα Βυζαντινό στρατιωτικό απόσπασμα τον Οκτώβριο και ο Αμαλρίκ άρχισε να πολιορκεί την ΔαμιέτταΔαμιέττη. Η πολιορκία ήταν μακρόχρονη χωρίς εφόδια και ο στρατός του αποδεκατίστηκε, ενώ οι Βυζαντινοί κατηγόρησαν τους Σταυροφόρους για την ήττα λόγω της διαφθοράς τους.
Του παραχωρήθηκε σαν νύφη η μικρανιψιά του Βυζαντινού αυτοκράτορα [[Μανουήλ Α΄]], [[Μαρία Κομνηνή]], που την παντρεύτηκε τον Αύγουστο του [[1167]] στην [[Τύρος|Τύρο]], συμφωνώντας για μια νέα οργανωμένη εκστρατεία κατά της Αιγύπτου. Η δικαιολογία ήταν ότι ο Σάουαρ απαρνήθηκε την συμμαχία μαζί του και πήγε να ζητήσει βοήθεια από τον Νουραντίν. Οι [[Ιωαννίτες Ιππότες|Ιωαννίτες ιππότες]] πρόθυμα δέχτηκαν να ενωθούν μαζί του, κάτι που αρνήθηκαν οι [[Ιππότες του Ναού|Ναΐτες]]. Επιτέθηκε και κυρίευσε το [[Μπιλμπέις]], του οποίου οι κάτοικοι είτε σφάχτηκαν είτε πουλήθηκαν σαν δούλοι. Βάδισε προς το [[Κάιρο]] αλλά δέχθηκε από τον Σάουαρ 1.000.000 χρυσά νομίσματα προκειμένου να συνθηκολογήσει. Ο Αμαλρίκ το έκανε μονάχα όταν άκουσε ότι ο Νουραντίν στέλνει νέο στρατό υπό τον Σιρκούχ.
 
Τώρα το βασίλειο των Ιεροσολύμων ήταν περιστοιχισμένο από πολλούς και επικίνδυνους εχθρούς, οι σπουδαιότεροι των οποίων ήταν ο [[Σαλαντίν]], ο ΝουραντίνΝουρεντίν και οι [[Ασασίνοι]]. Ο [[Σαλαντίν]] κατέλαβε από τα Ιεροσόλυμα την [[Ελάτ]], κόβοντας την σύνδεσησύνδεσή τουτης με την [[Ερυθρά θάλασσα]]. Παράλληλα, ο Σαλαντίν αύξησε σημαντικά την δύναμή του και προβιβάστηκε από βεζίρη σε [[σουλτάνος|σουλτάνο]]. Ο Αμαλρίκ επισκέφτηκε προσωπικά την [[Κωνσταντινούπολη]] και έστειλε ξανά αντιπροσώπους στις Ευρωπαϊκές αυλέςΑυλές για βοήθεια, πάλι χωρίς αποτέλεσμα.
Τον Ιανουάριο του [[1169]] ο Σιρκούχ δολοφόνησε τον Σαουάρ και πήρε την εξουσία στην Αίγυπτο αλλά σε δύο μήνες πέθανε και ο ίδιος και τον διαδέχθηκε ο δυναμικότατος ανιψιός του, [[Σαλαντίν]]. Ο Αμαλρίκ έστειλε τον [[Φρειδερίκος ντε λα Ρος|Φρειδερίκο του Ρος]] σε όλες τις Ευρωπαϊκές αυλές για βοήθεια, αλλά έφτασε μόνο ένα Βυζαντινό στρατιωτικό απόσπασμα τον Οκτώβριο και ο Αμαλρίκ άρχισε να πολιορκεί την Δαμιέττα. Η πολιορκία ήταν μακρόχρονη χωρίς εφόδια και ο στρατός του αποδεκατίστηκε, ενώ οι Βυζαντινοί κατηγόρησαν τους Σταυροφόρους για την ήττα λόγω της διαφθοράς τους.
 
Ο ΝουραντίνΝουρεντίν πέθανε το [[1174]] και ο Αμαλρίκ πολιόρκησε την πόλη Μπανιάς, αλλά στον δρόμο της επιστροφής προσβλήθηκε από [[δυσεντερία]]. Παρ' όλες τις επίμονες προσπάθειες πολλών διάσημων γιατρών της εποχής, δεν μπόρεσε να ανακάμψει και οδηγήθηκε στον θάνατο στις [[11 Ιουλίου]] [[1174]]. Τον διαδέχθηκε ο λεπρός γιος του [[Βαλδουίνος Δ΄ της Ιερουσαλήμ]] από την πρώτη σύζυγό του [[Αγνή του Κουρτεναί]], που επανήλθε στην αυλήΑυλή.
Τώρα το βασίλειο των Ιεροσολύμων ήταν περιστοιχισμένο από πολλούς και επικίνδυνους εχθρούς, οι σπουδαιότεροι των οποίων ήταν ο [[Σαλαντίν]], ο Νουραντίν και οι [[Ασασίνοι]]. Ο [[Σαλαντίν]] κατέλαβε από τα Ιεροσόλυμα την [[Ελάτ]], κόβοντας την σύνδεση του με την [[Ερυθρά θάλασσα]]. Παράλληλα, ο Σαλαντίν αύξησε σημαντικά την δύναμή του και προβιβάστηκε από βεζίρη σε [[σουλτάνος|σουλτάνο]]. Ο Αμαλρίκ επισκέφτηκε προσωπικά την [[Κωνσταντινούπολη]] και έστειλε ξανά αντιπροσώπους στις Ευρωπαϊκές αυλές για βοήθεια, πάλι χωρίς αποτέλεσμα.
 
Ο Νουραντίν πέθανε το [[1174]] και ο Αμαλρίκ πολιόρκησε την πόλη Μπανιάς, αλλά στον δρόμο της επιστροφής προσβλήθηκε από [[δυσεντερία]]. Παρ' όλες τις επίμονες προσπάθειες πολλών διάσημων γιατρών της εποχής, δεν μπόρεσε να ανακάμψει και οδηγήθηκε στον θάνατο στις [[11 Ιουλίου]] [[1174]]. Τον διαδέχθηκε ο λεπρός γιος του [[Βαλδουίνος Δ΄ της Ιερουσαλήμ]] από την πρώτη σύζυγό του [[Αγνή του Κουρτεναί]], που επανήλθε στην αυλή.
 
{{Διαδοχή|[[Βασίλειο της Ιερουσαλήμ|Βασιλέας της Ιερουσαλήμ]]<br />[[Image:Armoiries_de_Jérusalem.svg|50px]]<br />[[1162]]–[[1174]]|[[Βαλδουίνος Γ΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνος Γ΄]]|[[Βαλδουίνος Δ΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνος Δ΄]]}}