Βαλδουίνος Ε΄ της Ιερουσαλήμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Βαλδουίνος Ε΄ της Ιερουσαλήμ''' (Αύγουστος [[1177]] - Αύγουστος [[1186]]) ήταν [[Βασίλειο της Ιερουσαλήμ|βασιλιάς της Ιερουσαλήμ]] ([[1185]] - [[1186]]). Υιός της [[Σιβύλλα της Ιερουσαλήμ|Σιβύλλας του Ανζού]] και του πρώτου συζύγου της, Γουλιέλμου του Μομφεράτου, διάδοχος του θείου του, [[Βαλδουίνος Γ΄Δ΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνου Γ΄Δ΄ της Ιερουσαλήμ]]. Τέθηκε υπό την επίβλεψη του θείου του, [[Ραϊμόνδος Γ΄ της Τρίπολης|Ραϊμόνδου Γ΄ της Τρίπολης]], με πολλές εμφύλιες έριδες να εγείρονται γύρω από την διαδοχή. Ο Βαλδουίνος Δ΄ έπασχε εκ γενετής από [[λέπρα]] και ήταν αδύνατο γι' αυτόν να γίνει διάδοχος, οπότε η διαδοχή θα εξασφαλιζόταν μεταξύ της αδελφής του, [[Σιβύλλα της Ιερουσαλήμ|Σιβύλλας]], και της μικρής ετεροθαλούς αδελφής της Ισαβέλλας.

Ο θείος του Βαλδουίνος Δ΄ έπασχε εκ γενετής από [[λέπρα]] και θα απεβίωνε νέος. Θα τον διαδεχόταν η αδελφή του [[Σιβύλλα της Ιερουσαλήμ|Σιβύλλα]] ή η μικρή, ετεροθαλής αδελφή του Ισαβέλλα. Πολλές έριδες εγείροντο γύρω από την διαδοχή. Ο Ραϊμόνδος Γ΄ της Τρίπολης, που είχε τεθεί αντιβασιλιάς του θείουΒαλδουίνου τουΔ΄ στα δύο τελευταία χρόνια πριν ενηλικιωθεί, ήταν άλλος ένας μνηστήρας για το θρόνο, αλλά ούτε αυτός είχε διαδόχους. Όταν ενηλικιώθηκε ο [[Βαλδουίνος Δ΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνος Δ΄ Ανζού]], ήθελε να ανακόψει τις φιλοδοξίες της οικογένειας [[Ιμπελέν|Ιμπελίν]], στην οποίαδιότι η μητριά του -και μητέρα της Ισαβέλλας- Μαρία Κομνηνή είχε παντρευτεί σε δεύτερο γάμο της τον [[Μπάλιαν του Ιμπελέν|Μπαλιάν του Ιμπελίν]]. Ο Ραϊμόνδος Γ΄ ήθελε να παντρέψει την Σίβυλλα με τον Βαλδουίνο του ΙβελίνΙμπελίν, μεγαλύτερο αδελφό του Μπάλιαν, αλλά ο Βαλδουίνος Δ', αντί για αυτό, πάντρεψε την Σίβυλλα σε δεύτερο γάμο με τον [[Γκυ των Λουζινιάν]], υποτελή του βασιλιά της Αγγλίας [[Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Β΄ Ανζού]], εξαδέλφου του Βαλδουίνου Δ΄. Καθώς η αρρώστια του Βαλδουίνου Δ' εντεινόταν, δημιουργήθηκε η ανάγκη για να βρεθεί διάδοχος του βασιλείου. Όταν ο [[Ραϊνάλδος του Σατιγιόν]] ενοχλούσε τα καραβάνια του Σαλαντίν και ο [[Σαλαντίν]] για απάντηση επιτέθηκε στο βασίλειο, ο γαμπρός του, Γκυ των Λουζινιάν([[1183]]), δείλιασε να τον αντιμετωπίσει, οπότε και τον αποκήρυξε από διάδοχο. Προσπάθησε ταυτόχρονα, αλλά χωρίς επιτυχία, το διαζύγιο της αδελφής του Σίβυλλας από τον (2ο σύζυγό της) Γκυ, καθώς ήταν η νόμιμη διάδοχος, και ο Βαλδουίνος Δ΄ αποφάσισε να ανακηρύξει τον πεντάχρονο γιο της από τον 1ο της γάμο, Βαλδουίνο Ε' του Μομφερράτου, διάδοχο και συμβασιλέα.

Η κρίση διαδοχής είχε τρομοκρατήσει τον [[χριστιανισμός|χριστιανικό]] κόσμο των Ιεροσολύμων και έτσι μια αποστολή υπό τον πατριάρχη [[Ηράκλειος της Ιερουσαλήμ|Ηράκλειο]] ([[1184]]) γύρισε τις Ευρωπαϊκές αυλέςΑυλές, προκειμένου να εξασφαλιστεί ένας ισχυρός μονάρχης για τα [[Ιεροσόλυμα]]. Προσανατολίστηκε στον [[Φίλιππος Αύγουστος Β΄ της Γαλλίας|Φίλιππο Β΄ της Γαλλίας]], εξάδελφο του Γουλιέλμου του ΜονφερατικούΜομφερράτου, του πατέρα του Βαλδουίνου Ε΄, και τον [[Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας|Ερρίκο Β΄ της Αγγλίας]], εξάδελφο του Βαλδουίνου Δ΄ Ανζού, αλλά χωρίς ανταπόκριση. Μερικοί υποστήριζαν τον παππού του Βαλδουίνου Ε΄, [[Γουλιέλμος Ε΄ ο Μομφερατικός|Γουλιέλμο Ε΄ του Μομφερράτου]]. Ο Βαλδουίνος Δ΄ Ανζού υπέκυψε τελικά από την λέπρα ([[1185]]) και λίγο πριν τον θάνατό του πρόσταξεείχε διατάξει ο νεαρός ανιψιός του, ο Βαλδουίνος Ε' Μομφερατικός να στεφθεί βασιλιάς. Ο Μπάλιαν του ΙβελίνΙμπελίν μετέφερε κατά τη στέψη τον μετέφερεμικρό βασιλιά στους ώμους του, όχι γιατί ήταν ψηλόςυψηλός, αλλά για να δείξει ότι η οικογένεια της Ισαβέλλας δεν αμφισβητεί την διαδοχή.

Η βασιλεία του μικρού παιδιού κράτησε μόνο έναν χρόνο, οπότε και πέθανε στην [[Άκρα]] το καλοκαίρι του [[1186]]. Νόμιμη διάδοχος του θρόνου παρέμενε η μητέρα του Σιβύλλα Ανζού, που έπρεπε, προκειμένου να εξασφαλίσει την διαδοχή, να απαρνηθεί τον δεύτερο σύζυγοσύζυγό της [[Γκυ των Λουζινιάν]] και να επιλέξει ελεύθερα όποιον σύζυγο θέλει. Αυτή αρνήθηκε επίμονα να το κάνει και ο πατριάρχης αναγκάστηκε να τους καλέσει στον θρόνο των Ιεροσολύμων, με τις όποιες αντιδράσεις της οικογένειας της Ισαβέλλας Ανζού (ετεροθαλούς αδελφής της Σίβυλλας) να πέφτουν στο κενό. Τελικά η βασιλεία του Γκυ θα ήταν καταστροφική για τα Ιεροσόλυμα, καθώς την αμέσως επόμενη χρονιά ([[1187]]) θα υφίσταντο τρομερή ήττα στη [[μάχη του Χαττίν]], κάτι που θα στεκόταν η αρχή του τέλους για το βασίλειο των Ιεροσολύμων.