Μπαλιάν του Ιμπελέν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 3:
Ο Μπάλιαν ήταν ο νεότερος γιος του Μπάρισαν του Ιμπελέν και αδελφός του Ούγου και του Βαλδουίνου. Ο πατέρας του, ο οποίος ήταν ιππότης στο νομό της Γιάφα, είχε ανταμειφθεί ως άρχοντας του Ιμπελίν, μετά την εξέγερση του Ούγου Β΄ του Le Puiset. Ο Μπάρισαν παντρεύτηκε την Helvis της Ramla, που ήταν κληρονόμος του πλούσιου άρχοντα της Ramla. Ο Μπάλιαν λεγόταν και Μπάρισαν, αλλά φαίνεται ότι το όνομά του έχει προσαρμοστεί με το παλαιό γαλλικό Μπάλιαν. Επίσης αναφέρεται ως ''Μπάλιαν ο νεώτερος'' ή Μπάλιαν Β’ όταν αναφέρεται ως Μπάλιαν και ο πατέρας του. Η ακριβής χρονολογία γέννησης παραμένει άγνωστη, αλλά είναι γνωστό ότι όταν πρωτοεμφανίστηκε στους χάρτες το 1158 ήταν ενήλικας (συνήθως η ενήλικη ηλικία ήταν από 15 ετών και πάνω), και είχε χαρακτηριστεί ως ανήλικος ("infra annos") το 1155. Μετά το θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του Ούγου, το κάστρο του Ιμπελίν πέρασε στα χέρια του επόμενου αδελφού, του Βαλδουίνου. Ο Βαλδουίνος όμως προτίμησε να παραμείνει άρχοντας της Ramla και έτσι παραχώρησε το κάστρο στον Μπάλιαν. Αυτός πήγε στο Ιμπελίν ως υποτελής του αδελφού του και έμμεσα ως υποτελής του βασιλιά.
== Διαμάχες Διαδοχής ==
Ο αδελφός του Βαλδουίνος της Ράμλα υποστήριζε τον [[Ραϊμόνδος Γ' της Τρίπολης|Ραϊμόνδο Γ’ της Τρίπολης]] έναντι του Miles του Plancy κατά την εκλογή του ως αντιβασιλιά του βασιλιά [[Βαλδουίνος Δ΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνου Δ΄ Ανζού]] (γιου του Αμαλρίκ Α΄) το 1174, και το 1177 τα αδέλφια ήταν παρόντα στην μάχη του Montgisard, οδηγώντας στην νίκη έναντι του ισχυρότερου σημείου της μουσουλμανικής παράταξης. Τον ίδιο χρόνο ο Μπάλιαν παντρεύεται την [[Μαρία Κομνηνή κόρη Ιωάννη)|Μαρία την Κομνηνή]], χήρα του βασιλιά [[Αμωρί Α΄ της Ιερουσαλήμ|Αμαλρίκ Α΄ Ανζού]] και έγινε πατριός της κόρης της πριγκίπισσας [[Ισαβέλλα Α΄ της Ιερουσαλήμ|Ισαβέλλας Ανζού]]. Ο ίδιος έγινε άρχοντας του Ναμπλούς, το οποίο ήταν δώρο της Μαρίας κατά το γάμο της με τον Αμαλρίκ Α΄. Το 1179, όταν ο Βαλδουίνος της Ράμλα συνελήφθη από τον [[Σαλαντίν]], κατά τη μάχη στο ''Πέρασμα του Ιακώβ'', ο ίδιος βοήθησε να βρεθούν τα λύτρα για την απελευθέρωσή του. Τελικά, τον επόμενο χρόνο τα λύτρα αυτά πληρώθηκαν από τον [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός|Μανουήλ Α’ Κομνηνό]] Αυτοκράτορα των Ρωμαίων, ο οποίος ήταν θείος της Μαρίας.
Το 1183 ο Μπάλιαν και ο Βαλδουίνος της Ράμλα υποστήριξαν τον Ραϋμόνδο Γ΄ εναντίον του [[Γκυ των Λουζινιάν]], δεύτερο σύζυγο της [[Σιβύλλα της Ιερουσαλήμ|Σιβύλλας]] και μέχρι τότε αντιβασιλιά του Βαλδουίνου Δ΄, ο οποίος έπασχε από λέπρα. Ο βασιλιάς έστεψε τον πεντάχρονο ανιψιό του (γιο της Σιβύλλας από τον πρώτο της σύζυγο) τον [[Βαλδουίνος Ε΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνο Ε΄ τον Μομφερρατικό]] συμβασιλιά στη διάρκεια της ζωής του, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να εμποδίσει τον Γκυ να γίνει βασιλιάς. Λίγο πριν τον θάνατό του την άνοιξη του 1185, ο Βαλδουίνος Δ’ διέταξε να φορεθεί από τον Βαλδουίνο Ε’ το επίσημο στέμμα που φυλασσόταν στην Εκκλησία του Πανάγιου Τάφου. Ήταν ο ίδιος ο Μπάλιαν, ένας σχετικά ψηλός άνδρας, ο οποίος έφερε τον νεαρό Βαλδουίνο Ε’ στους ώμους του στην τελετή, το οποίο φανερώνει την υποστήριξη της οικογένειας της Ισαβέλλας προς τον ανιψιό της. Λίγο αργότερα το οκτάχρονο αγόρι θα γίνει μοναδικός βασιλιάς. Όταν πέθανε και αυτός το 1186 ο Μπάλιαν και η Μαρία Κομνηνή, με την υποστήριξη του Ραϋμόνδου Α΄, προέβαλαν την κόρη της Μαρίας, την Ισαβέλλα Ανζού, που τότε ήταν περίπου δεκατεσσάρων ετών, ως διάδοχο του θρόνου. Παρόλα αυτά ο άνδρας της, Χάμφρεϋ Δ’ του Τορόν αρνήθηκε το στέμμα και ορκίστηκε υποτέλεια στον Γκυ. Ο Μπάλιαν αναγκάστηκε να ορκιστεί και αυτός στον Γκυ, ενώ ο αδελφός του αρνήθηκε να πράξει αναλόγως και εξορίστηκε στην Αντιόχεια. Ο Βαλδουίνος της Ράμλα τοποθέτησε τον Μπάλιαν υπεύθυνο για την ανατροφή του γιου του, του μέλλοντα άρχοντα της Ράμλα, ο οποίος δεν ακολούθησε τον πατέρα του στην Αντιόχεια.
== Η διαμάχη μεταξύ του Ραϋμόνδου Γ΄ και του Γκυ ==
Γραμμή 12:
H ήττα αυτή είχε καταστροφικές συνέπειες για το Βασίλειο της Ιερουσαλήμ. Ο βασιλιάς Γκυ πιάστηκε αιχμάλωτος και σχεδόν όλες οι πόλεις και τα κάστρα έπεσαν σύντομα στα χέρια του Σαλαντίν. Ο Μπάλιαν και ο Ραϋμόνδος Γ΄ ήταν από τους λίγους ευγενείς που πρόλαβαν να καταφύγουν στην Τύρο. Ο Ραϋμόνδος Γ΄ σύντομα έφυγε για να υπερασπιστεί τις περιοχές του και έτσι η Τύρος έμεινε υπό την ηγεσία του Κορράδου του Μονφερά, θείου του Βαλδουίνου Ε΄. Ο Μπάλιαν έγινε ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς συμμάχους του. Ο Μπάλιαν ζήτησε άδεια από τον Σαλαντίν να επιστρέψει μέσα από τις γραμμές στην Ιερουσαλήμ για να συνοδεύσει τη σύζυγό του και τα παιδιά τους στην Τρίπολη. Ο Σαλαντίν το επέτρεψε αυτό, υπό τον όρο να εγκαταλείψει εκείνος οριστικά την πόλη και να ορκιστεί να μην ξανασηκώσει ποτέ όπλο εναντίον του.
== Η Άμυνα της Ιερουσαλήμ ==
Όταν ο Μπάλιαν και η μικρή ομάδα των ιπποτών του έφτασαν στην πόλη, οι κάτοικοι τους παρακάλεσαν να μείνουν. Ο ίδιος απαλλάχθηκε από τον όρκο του στον Σαλαντίν σύμφωνα με τον Πατριάρχη Ηράκλειο, ο οποίος υποστήριξε ότι η σωτηρία της Χριστιανοσύνης στην Ιερουσαλήμ ήταν πιο ισχυρή από τον όρκο του σε έναν άνδρα, ο οποίος δεν είναι καν χριστιανός. Ο Μπάλιαν ανέλαβε να ηγηθεί της άμυνας της πόλης, επειδή όμως παρατήρησε ότι υπήρχαν δεκατέσσερις αν όχι και λιγότεροι ιππότες, έχρισε εξήντα νέους από την τάξη των αστών και των εκπαιδευόμενων ιπποτών. Η βασίλισσα Σιβύλλα φαίνεται ότι δεν έπαιξε σημαντικό ρόλο στην υπεράσπιση της πόλης. Ο Μπάλιαν μαζί με τον Ηράκλειο προετοιμάστηκαν για την αναπόφευκτη πολιορκία που επρόκειτο να ακολουθήσει, αποθηκεύοντας τρόφιμα και χρήματα. Και όντως ο Σαλαντίν έφθασε στην πόλη για να την πολιορκήσει τον Σεπτέμβριο, αφού είχε κατακτήσει σχεδόν όλο το υπόλοιπο βασίλειο συμπεριλαμβανουμένων του Ιμπελίν, του Ναμπλούς, της Ράμλα και της Ασκαλώνος. Ο σουλτάνος δεν ένιωσε καθόλου κακή διάθεση απέναντι στον Μπάλιαν, που είχε παραβιάσει τον όρκο του και ως ένδειξη αυτού κανόνισε να συνοδευτούν η Μαρία Κομνηνή και τα παιδιά τους στην Τρίπολη με ασφάλεια. Δεδομένου ότι ο ανώτερος άρχοντας παρέμεινε στην Ιερουσαλήμ, οι μουσουλμάνοι πίστευαν λίγο πολύ ότι κατείχε έναν τίτλο ισότιμο με εκείνον του βασιλιά.
Ο Σαλαντίν γκρέμισε τμήματα των τειχών, αλλά δεν μπόρεσε να εισέλθει στην πόλη. Ο Μπάλιαν τότε πήγε έξω για να συναντήσει τον σουλτάνο και τον ενημέρωσε ότι οι υπερασπιστές της πόλης θα προτιμούσαν να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο και να καταστρέψουν την πόλη, από το να την δουν να καταλύεται με την βία. Έπειτα από διαπραγματεύσεις, αποφασίστηκε ότι η πόλη θα παραδοθεί ειρηνικά και ότι ο Σαλανδίνος θα ελευθέρωνε επτά χιλιάδες άνδρες με χρηματικό αντίτιμο, όπου δύο γυναίκες ή δέκα παιδιά θα μπορούσαν να πάρουν την θέση κάθε άνδρα για την ίδια τιμή. Ο Μπάλιαν παρέδωσε τα κλειδιά του Πύργου του Δαβίδ στις 2 Οκτωβρίου. Κάπου εκεί υπήρξε μια περίοδος πενήντα ημερών για την πληρωμή των λύτρων. Αυτοί που δεν μπορούσαν να πληρώσουν για την ελευθερία τους γινόταν σκλάβοι. Παρόλα αυτά ο Σαλαδίνος ελευθέρωσε μερικούς από αυτούς και έδωσε την δυνατότητα για μια ομαλή και γαλήνια πορεία μακρυά από την Ιερουσαλήμ, εμποδίζοντας αυτού του είδους την σφαγή που είχε συμβεί όταν οι Σταυροφόροι κατέλαβαν την πόλη το 1099. Ο Μπάλιαν και ο Πατριάρχης Ηράκλειος πρόσφεραν τους εαυτούς τους σαν όμηρους για την απολύτρωση των υπόλοιπων Φράγκων πολιτών, αλλά ο Σαλανδίνος αρνήθηκε. Οι κάτοικοι πρόλαβαν να φύγουν σε τρεις ομάδες. Ο Μπάλιαν και ο Πατριάρχης οδήγησαν τη τρίτη και ήταν οι τελευταίοι που έφευγαν από την πόλη, πιθανώς γύρω στις 20 Νοεμβρίου. Ο Μπάλιαν γύρισε στην σύζυγο και τα παιδιά του στην Τρίπολη.
| |||