Πατριάρχης Μόσχας Νίκων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 18:
Καταρχήν ξεκίνησε την αναθεώρηση ορισμένων λειτουργικών κειμένων. Εστράφη προς τα ελληνόφωνα Πατριαρχεία της Ανατολής και τους Έλληνες λογίους, με τους οποίους διαβουλεύτηκε για την ανανέωση της λατρείας και της παράδοσης προς την κατεύθυνση των ελληνικών προτύπων. Επείσθη ακόμη και για το γεγονός ότι η ρωσική εκκλησιαστική εικονογραφία είχε απομακρυνθεί αρκετά από τα ορθόδοξα πρότυπα και είχε επηρεαστεί σοβαρά από το πολωνικό μπαρόκ. Έφτασε στο σημείο μάλιστα να συγκαλέσει [[Σύνοδος (εκκλησιαστική)|Σύνοδο]], η οποία αποφάσισε την επιστροφή στα ελληνικά πρότυπα. Απαγόρευσε αυστηρά το κτίσιμο [[κώνος|κωνικών]] ναών, κατά το πρότυπο του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Βασιλείου στη Μόσχα, και κατεδάφισε πολλούς από αυτούς που είχαν ήδη κτιστεί, προκειμένου να επιβάλει την επιστροφή στο «παλαιο-βυζαντινό» πρότυπο. Έκτισε πολλά νέα μοναστήρια και τα προίκισε με πλούσιες βιβλιοθήκες.
Μερικοί ιστορικοί, αναφερόμενοι στην εξουσία που ασκούσε εκείνη την εποχή ο Νίκων, μιλούν ακόμη και για «ρωσικό εθνικό [[Πάπας|Παπισμό]]». Ακολούθησε σκληρές μεθόδους προς τους αντιπάλους του, ακόμη και με κατ' οίκον έρευνες και συλλήψεις. Οι μέθοδοι αυτοί, η στροφή του προς την ελληνόφωνη Ορθοδοξία και η επιρροή του προς τον Τσάρο, προκάλεσαν την αντίδραση εθνικιστικών και ανθελληνικών μοναστικών κύκλων. Οι αντιδράσεις ήταν οξείες και κατέληξαν στο [[σχίσμα των Ρασκόλνικων]], το οποίο κλόνισε και τη σχέση του Νίκωνος με τον Τσάρο Αλέξιο, ο οποίος ψυχράνθηκε απέναντί του. Μόλις το αντελήφθη αυτό ο Νίκων, το [[1658]], έβγαλε δημόσια τα πατριαρχικά του ενδύματα και αποσύρθηκε στη Μονή της Αναστάσεως, χωρίς να δώσει εξηγήσεις.
Η απόσυρσή του μεγάλωσε το χάσμα μεταξύ των δύο ανδρών και δημιούργησε πατριαρχικό ζήτημα, καθώς υπήρξε [[de facto]] χηρεία του Θρόνου. Δύο χρόνια μετά, το [[1660]], συγκλήθηκε Σύνοδος, η οποία αποφάσισε ότι πρέπει να γίνει εκλογή νέου Πατριάρχη. Εσωτερικές αντιπαραθέσεις επιμήκυναν τη χηρεία του Θρόνου για ακόμη 6 χρόνια. Το [[1666]] συνεκλήθη Μείζων Σύνοδος, με τη συμμετοχή και των Πατριαρχών Αλεξανδρείας ([[Παΐσιος Αλεξανδρείας|Παΐσιου]]) και Αντιοχείας [[Μακάριος Γ΄ Αντιοχείας|Μακάριο]], οι οποίοι εκπροσωπούσαν και τους Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως και Ιεροσολύμων. Η Σύνοδος επικύρωσε τις μεταρρυθμίσεις του Νίκωνος, αλλά καθαίρεσε τον ίδιο από τον Πατριαρχικό Θρόνο, ονομάζοντάς τον «μοναχό Νίκωνα».
| |||