Αιμίλιος Βεάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Αιμίλιος Βεάκης''' ([[Πειραιάς]], [[13 Δεκεμβρίου|13/12/]][[1884]] – [[Αθήνα]], [[29 Ιουνίου|29/6/]][[1951]]) υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους [[έλληνες]] [[ηθοποιός|ηθοποιούς]]. Διακρίθηκε στους [[Βαλκανικοί πόλεμοι|Βαλκανικούς πολέμους]], έλαβε μέρος στην Αντίσταση κατά την [[Κατοχή]] ως μέλος του [[ΕΑΜ]] αλλά αργότερα δέχτηκε διώξεις λόγω των [[αριστερά|αριστερών]] του πειθήσεων.

 

 

Επιστρέφοντας από το μέτωπο, ο Βεάκης συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους [[θίασος|θιάσους]] της εποχής ([[Τηλέμαχος Λεπενιώτης|Λεπενιώτη]], [[Χριστίνα Καλογερίκου|Καλογερίκου]], [[Μαρίκα Κοτοπούλη|Κοτοπούλη]], [[Κυβέλη]], [[Θωμάς Οικονόμου| Οικονόμου]]) και διακρίθηκε σε όλα τα θεατρικά είδη. Αναδείχθηκε εξαίρετος "καρατερίστας" και διέπρεψε στις κλασικές [[τραγωδία|τραγωδίες]] και [[δράμα|δράματα]]. Σταθμός στην καριέρα του θεωρήθηκε η ερμηνεία του Οιδίποδα στην ομώνυμη τραγωδία ([[Οιδίπους τύραννος]]) σε σκηνοθεσία του [[Φώτος Πολίτης|Φώτου Πολίτη]] με την «[[Εταιρεία Ελληνικού Θεάτρου]]». Από το [[1932]] μεσουράνησε στο επανασυσταθέν Βασιλικό Θέατρο ως [[Εθνικό Θέατρο]]. Διετέλεσε και ο ίδιος θιασάρχης του, καθώς επίσης και καθηγητής υποκριτικής στην επαγγελματική σχολή του Εθνικού θεάτρου.

 

Κατά τη διάρκεια της [[κατοχή| κατοχής]] συνεργάστηκε με την κυρία [[Κατερίνα]] και συμμετείχε στην [[Εθνική Αντίσταση]] από τις τάξεις του [[ΕΑΜ]]. Μετά τα [[Δεκεμβριανά]], ακολούθησε το ΕΑΜ μαζί με άλλους ηθοποιούς στην υποχώρηση προς τα βουνά όπου και συνέχισαν να δίνουν θεατρικές παραστάσεις. Για αυτήν την πολιτική του τοποθέτηση ο Βεάκης μετά τη [[συμφωνία της Βάρκιζας]] αντιμετώπισε διώξεις που κλόνισαν την υγεία του και έκαμψαν την ιδιοσυγκρασία του. Συνταξιοδοτήθηκε το [[1947]] και έκανε κάποιες σποραδικές εμφανίσεις μέχρι τις αποχαιρετιστήριες παραστάσεις του στο Εθνικό θέατρο τον Απρίλιο και το Μάιο του [[1951]]. Πέθανε ξεχασμένος και πένης και κηδεύτηκε στο [[Α' Νεκροταφείο Αθηνών|Α΄ Νεκροταφείο]].