Μπάουχαους: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

=== Τελευταία περίοδος ===

Υπό τη διεύθυνση του Μέγερ, προωθήθηκαν σημαντικές αλλαγές, τόσο στη λειτουργία της σχολής όσο και στις βασικές αρχές πάνω στις οποίες στηρίχθηκε. Ο Μέγερ υπήρξε υποστηρικτής της [[Μαρξισμός|μαρξιστικής ιδεολογίας]] και αντιλαμβανόταν τη σχολή περισσότερο ως ένα κοινωνικό φαινόμενο. Το πρόγραμμα σπουδών της στράφηκε, κατ' επέκταση, στη μαζική παραγωγή, με σκοπό την ικανοποίηση κοινωνικών αναγκών, εγκαταλείποντας τις αρχικές διακηρύξεις για μία ολιστική αντιμετώπιση των μορφών τέχνης. Το τμήμα αρχιτεκτονικής εξελίχθηκε σε έναν από τους κυριότερους τομείς της σχολής, όχι όμως σύμφωνα με τις αρχές που διατυπώθηκαν στο μανιφέστο του Γκρόπιους, αλλά, περισσότερο, ως ένα αυτόνομο τμήμα της σχολής Μπαουχάους.<ref name="Grove"/>. Ο Μέγερ προώθησε, επίσης, την είσοδο μαθητών που δεν διέθεταν απαραίτητα την απαιτούμενη κλίση στις τέχνες, θεωρώντας πως o ρόλος της σχολής ήταν η προσέλκυση περισσότερων ανθρώπων και η ενσωμάτωσή τους στην κοινωνία.<ref>Droste, 171</ref>. Η προσήλωση του Μέγερ στις μαρξιστικές ιδέες και ο ισχυρός πολιτικός χαρακτήρας που αποκτούσε η σχολή, συνέβαλαν στην αποχώρησή του διευθυντή της, το 1930, και την αντικατάστασή του από τον [[Μις φαν ντερ Ρόε|Μις βαν ντερ Ρόε]], που αποτελούσε επιφανές μέλος της γερμανικής [[Αβάν-γκαρντ|αβαν-γκαρντ]] αρχιτεκτονικής. Ο βαν ντερ Ρόε επιχείρησε να συνδυάσει τον κοινωνικό χαρακτήρα της σχολής, τον οποίο παράλληλα περιόρισε, με υψηλά αισθητικά κριτήρια. Υπό τη διεύθυνσή του, απαγορεύτηκε κάθε είδους πολιτική δράση εκ μέρους των σπουδαστών, περιορίζοντας τους σκοπούς του προγράμματος σπουδών στη χειροτεχνική και καλλιτεχνική εκπαίδευση των μαθητών. Συνολικά, η σχολή στράφηκε, κυρίως, στην [[αρχιτεκτονική]], ενώ τα εργαστήρια της έπαψαν να παράγουν οικονομικά εκμεταλλεύσιμα προϊόντα, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση των σπουδαστών. Οι αποφάσεις και οι κατευθύνσεις που ακολούθησε ο βαν ντερ Ρόε έχουν γίνει αντικείμενο ανάμικτηςανάμεικτης κριτικής από τους ιστορικούς, ανάλογη με τις αντιλήψεις τους για την πορεία που έπρεπε να ακολουθήσει η σχολή Μπαουχάους.<ref>Franz Schulze, ''Mies Van Der Rohe: A Critical Biography'', University of Chicago

Κάτω από έντονες πολιτικές πιέσεις, η σχολή του Ντεσάου έπαψε να λειτουργεί το [[1932]]. Λειτούργησε εκ νέου στο [[Βερολίνο]], με πρωτοβουλία του βαν ντερ Ρόε, μέχρι το καλοκαίρι του 1933, αυτή τη φορά ως ιδιωτικό «Ανεξάρτητο Εκπαιδευτικό και Ερευνητικό Ινστιτούτο». Η σχολή του Βερολίνου είχε διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών, διάρκειας επτά εξαμήνων, που αποσκοπούσε στην εκπαίδευση των σπουδαστών πάνω σε κάθε τομέα της αρχιτεκτονικής. Μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον [[Αδόλφος Χίτλερ|Αδόλφοαδόλφο Χίτλερ]], το [[1933]], σημειώθηκε η οριστικήσχολή παύσηΜπαουχάους έπαψε τη λειτουργίαςλειτουργία της, σχολήςάπαξ Μπαουχάουςδιά παντός. Το [[Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα|Ναζιστικό κόμμα]] είχε αντιταχθεί στο Μπαουχάους σε καθ'όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του '20, καθώς, το εκλάμβανε ως ένα μέτωπο [[Κομμουνισμός|κομμουνιστών]], ειδικάιδιαίτερα, επειδή πολλοί [[Ρωσία|Ρώσοι]] καλλιτέχνες αναμίχθηκαν μεσε αυτό. Ο Υπουργόςυπουργός Εσωτερικώνεσωτερικών και Εκπαίδευσηςεκπαίδευσης, [[Βίλχελμ Φρικ]], υπήρξε ο πρώτος που κινήθηκε κατάπολέμιος των ρευμάτων της [[μοντέρνα τέχνη|μοντέρνας τέχνης]], που από το 1934 χαρακτηρίζονταν από το ναζιστικό καθεστώς ως «μη γερμανικά».<ref>Droste, 230</ref>